web analytics

Shocking Blue

Reacties zijn gesloten

“Tienerdrama tussen de tulpen”

Mark de Cloe maakt al jaren naam als verfilmer van gevoelige liefdesverhalen. Deed hij dit in eerste instantie in een reeks korte films (Boy meets Girl Stories) en enkele televisieseries, vorig jaar kwam hij met de lange speelfilm Het Leven uit een Dag. Ook in zijn nieuwste creatie Shocking Blue staat de liefde centraal.

Tegenvallend
Het Leven uit een Dag was een prachtige film, vooral door de technische kant; een secuur uitgemeten splitscreen met lyrisch camerawerk bestreek het grootste deel. Het accentueerde het drama, waardoor het een treffend geheel werd. De lat lag hoog, en dat is de grootste reden dat Shocking Blue nu toch wat tegenvalt.

Het uitgangspunt is leuk. Een coming-of-age-drama tussen de tulpenbollen, met drie jongens die driftig op zoek zijn naar liefde. We zien aanstekelijke scènes waarin ze met elkaar dollen en zich uitsloven voor het vrouwelijk schoon. Maar alles krijgt opeens een dramatische wending als een van de jongens, Jaques, onder een tractor komt en overlijdt.

Hoofdpersoon Thomas (Ruben van Weelden) voelt zich schuldig. Niet alleen doordat hij het ongeluk had kunnen voorkomen, maar ook omdat hij verliefd is op Manou (Lisa Smit), waar Jaques de nacht voor het onheil nog mee lag te rollebollen. Vriend Chris (Jim van der Panne) probeert te helpen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.

Balans
Het verhaal kent later een paar dramatische wendingen die de film aangrijpend hadden kunnen maken, maar het werkt helaas niet. Het komt in de eerste plaats door hoofdrolspeler Ruben van Weelden, die met zijn monotone stem en vaak uitdrukkingsloze gezicht de kijker niet goed meekrijgt. Daarnaast heeft de film op dramatisch vlak geen goede balans. Thomas’ worsteling met de scheiding van zijn ouders blijft onderbelicht, terwijl zijn trauma juist teveel wordt uitgesproken. Bij een voetbalwedstrijd is de stoel tussen hem en Chris leeg en de twee bestellen na afloop drie broodjes bij de snackbar. “Dat is er één teveel”, merkt Chris nog op.

Romantiek
Dat soort scènes vallen vooral op, doordat De Cloe juist zo subtiel en teder om kan gaan met liefdesscènes. Fraai belichte shots van glinsterend zand, een glimlach en een hand die door het zand glijdt lopen vloeiend in elkaar over onder een mooie soundtrack. Als het om romantiek gaat, ben je bij De Cloe aan het goede adres.

De prachtige sfeerbeelden staan in contrast met het eentonige en soms onwaarschijnlijke drama. Het mag De Cloe niet te veel kwalijk worden genomen, want Shocking Blue blijft genoeg sprankelende en ontwapenende scènes houden om de moeite waard te blijven.

Waardering: ***

Shocking Blue (2010)
Regie: Mark de Cloe
Scenario: Céline Linssen
Producent: Wilant Boekelman, Jan van der Zanden
Camera: Rob Hodselmans
Montage: Marc Bechtold
Met: Ruben van Weelden, Jim van der Panne, Lisa Smit, Niels Gomperts, e.v.a.
Taal: Nederlands
Speelduur: 90 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 12 augustus 2010