web analytics

Spion van Oranje

Reacties zijn gesloten

Een film met twee gezichten” 

 

In Spion van Oranje, de nieuwe film van Tim Oliehoek (Vet Hard), gaat Paul de Leeuw als stuntelige redder van het vaderland François van Vliet op zoek naar zijn tweelingbroer, die al jaren en Duitsland vertoeft onder de naam Bruno von Lippe en van plan is ‘de Noordzee terug te geven aan het land waar deze aan toebehoort.’ Een reeks van geslaagde en minder geslaagde (actierijke) grappen is het gevolg. 

 

 

Explosief
Spion van Oranje kent een vreemde start. Ondanks dat de film explosief en veelbelovend begint met een terroristische aanslag op het Paleis op de Dam, waarbij deze middels overtuigende digitale technieken ontploft en uiteenvalt op een krioelende mensenmassa, heeft de film grote moeite het juiste tempo te vinden. Wat het startschot had moeten zijn voor een vlotte opening waarin een keten aan gebeurtenissen op gang wordt gebracht, blijkt één van de weinige oplevingen in het eerste half uur te zijn.

 

Dat de film moeizaam op gang komt, heeft niet alleen te maken met het haperende tempo. Ook de mix tussen grotesk en kleinmenselijk spel en een beroerde timing zijn hier debet aan. Spion van Oranje kent, zoals het genre betaamt, veelal karikaturale personages. Waar dit soort typetjes normaal gesproken zijn toevertrouwd aan Paul de Leeuw, daar weet hij in de gedaante van de mislukte couturier François van Vliet niet de juiste toon te vinden. François oogt te druk en chaotisch en is zo een vreemde eend in de bijt tussen de rest van de castleden. Veel scènes in het eerste half uur weten zo niet de juiste snaar te raken. In combinatie met een beroerde timing – de plaatsing van afwisselend flauwe, melige en rake grappen werkt veelal voor geen meter – is het het eerste half uur soms even doorbijten. Dieptepunt vormt de uitgesponnen scène in de Koninklijke grafkelder in Delft.

 

Robocop
Wanneer François zich vervolgens naar Duitsland verplaatst om daar de terroristische plannen van zijn tweelingbroer in het honderd te laten lopen, komt er eindelijk schot in de zaak. De Leeuw blijkt plots een stuk beter in zijn vel te zitten als de schmierende Bruno van Lippe en krijgt in de vorm van Hans Kesting, als een kruising tussen RoboCop en een Middeleeuwse priester, bijzonder komisch en hoogwaardig tegenspel. Waar de film in het eerste half uur heen en weer hobbelde tussen trage en flauwe scènes, gooit Oliehoek hier plots de remmen los en wordt Spion van Oranje een onderhoudend, vlot en komisch actie-avontuur. Niet alleen gaat het tempo flink omhoog, ook kent élk personage een lichte over-the-top benadering, waardoor de toon van de film meer in balans is.

 

Cameo’s
Hoewel niet elke grap even sterk werkt, valt er in het laatste uur van de film genoeg te lachen. Zo neemt Spion van Oranje op treffende wijze enkele eerdere films op de hak en zijn er leuke cameo’s van Gerard Joling en Jort Kelder. Met name deze laatste is uitstekend op dreef en maakt zichzelf op schaamteloze wijze belachelijk. Wanneer zijn turbo-auto, die als komische rode draad door de film loopt, gestolen wordt en Kelder een ferme tik op zijn neus wordt verkocht, is een gulle lach haast niet te onderdrukken.

 

Vaardig
Valt er op het scenario (en samenhangend deels de montage) en de acteursregie nog het een en ander aan te merken, technisch zit Spion van Oranje prima in elkaar. De eerder aangehaalde digitale effecten zoals de ontploffing van het Paleis op de Dam en de Euromast ogen overtuigend en laten zich het beperkte budget (drie-en-een-half miljoen euro) niet aanzien. De cinematografie van Rolf Dekens is verzorgd en geeft de film een gelikte uitstraling mee. Hoogtepunten vormen de vaardig geregisseerde en in beeld gebrachte autoachtervolgingen en andere actiescènes.

 

Spion van Oranje is zo een film met twee gezichten: te druk, groteske en flauw in het eerste deel, ogenschijnlijk en gevoelsmatig rustiger (ogenschijnlijk, want er gebeurt nog steeds ontzettend veel) en doeltreffender in het tweede deel.

 

Waardering: ** half  

 


Spion van Oranje (2009)
Regie:
Tim Oliehoek
Scenario: Tijs van Marle
Producent: San Fu Maltha, Jeroen Beker, Frans van Gestel
Camera: Rolf Dekens
Muziek: Geert Huinink, Fons Merkies, Giorgio Tuinfort
Montage: Peter Alderliesten
Met: Paul de Leeuw, Najib Amhali, Jennifer Hoffman, Nelly Frijda, Hans Kesting, e.v.a.
Taal: Nederlands
Duur van de film: 90 minuten / Kleur
Te zien vanaf : 5 februari 2009

 

Foto: © Jaap Vrenegoor

 

Reacties zijn gesloten.