In het Louis Hartlooper Complex stond gister de dag in het teken van de studentenfilm. Alleen hier heeft een speelduur van ruim drie kwartier (dat is lang voor een afstudeerproject), en kreeg naast een vertoning in het reguliere programma een aparte première. Regisseur Feike Santbergen (23) heeft zijn ambities laten zien.
Twee jaar duurde de uiteindelijke productie van Alleen hier. Beduidend langer dan het gebruikelijke half jaar dat de Hogeschool voor de Kunsten beschikbaar stelt voor afstudeerfilms. Santbergen heeft bloed, zweet en tranen in zijn film gestopt en dat is te zien.
Ambitieus
In de eerste plaats is Alleen hier ambitieus qua productie. Technisch gezien oogt het geheel professioneel en locaties werden o.a. gevonden aan de Franse kust, waar een flink aantal mensen moest figureren. Maar het is vooral af te lezen aan de moedige poging van de jonge regisseur om de menselijke psyche uit te diepen. Hij slaagt er redelijk in, met af en toe mooie symboliek, maar helaas ook soms stroeve dialogen.
Alleen hier gaat over de drang naar meer te zoeken, en de zware taak om soms ambities, dromen of geliefden los te laten. Hoofdpersoon is Pim (Jorrit Ruijs). Hij heeft het punt in zijn leven bereikt waar hij terugkijkt en zich afvraagt of dit alles is. Een schilderij van een hoge rots aan zee wordt een centraal beeld: wat zit er achter die klip? De immense wand staat tussen Pim en zijn doel (verbeeld in fraai vormgegeven droomsequenties). Dat wordt gelukkig niet concreet uitgesproken, maar sommige dialogen sturen toch te duidelijk naar de existentialistische vragen waar de film mee speelt.
Santbergen heeft bewust veel hooi op zijn vork genomen. Het werkt niet altijd even goed, maar Alleen hier blijft een degelijk drama en een project dat lef en aspiratie uitstraalt. Nu maar afwachten wat hij in de toekomst gaat brengen.
Waardering: *** half
Reacties zijn gesloten.