We schrijven 1984. Jonge filmmakers als Ate de Jong, Dick Maas en George Schouten besluiten de band ‘The Directors’ op te richten. ‘Om aandacht te krijgen bij de meisjes’, zeggen ze nu, 26 jaar later, in de documentaire The Directors van George Schouten.

Een klein uur is de kijker vervolgens getuige van de dagelijkse beslommeringen van de band die, naar de wens van Schouten (‘Ik wil dat we eindelijk eens kleur bekennen’), een eigen nummer voorbereidt, schrijft en opneemt. Een mooie kapstok om terug te blikken op de carrière van de bandleden, want The Directors is vooral een collage van kleine portretten over de regisseurs die in 1984 nog vol idealen, dromen en ambities zaten, maar deze inmiddels ingehaald hebben zien worden door de tijd.

Doelen
Zo blikken Ate de Jong en Dick Maas terug op het verleden en worden hun dromen en idealen geëvalueerd. Het levert enkele interessante scènes op, waarin enerzijds De Jong door laat schemeren zijn doelen wel bereikt te hebben en dat hij als maker niet meer zo nodig hoeft, terwijl Maas – onder zijn stoïcijnse blik – nog vol vuur zit om de bioscopen te veroveren. ‘Maar van alle projecten die ik heb ingediend de laatste acht jaar, is geen één goedgekeurd. Op een gegeven moment word je daar wel moedeloos van.’

Melancholie
Niet geheel toevallig laat Maas tijdens repetities voor het nieuwe nummer dan ook weten dat ‘er toch wel een beetje melancholie in mag zitten?’. Dit soort terloopse opmerkingen geven The Directors net dat beetje extra waardoor de documentaire het aanzien uiteindelijk toch waard is. Want het hele schrijfproces van het eigen nummer en de besprekingen hierover leveren weinig boeiende beelden op.

Mensen
The Directors moet het vooral hebben van haar vermogen de menselijke kant van gelauwerde Nederlandse cineasten te laten zien, en het feit dat Schouten de band die tussen hen is ontstaan (letterlijk, en in de zin van muziekband) dichtbij weet te brengen. Want dat is wat het publiek uiteindelijk wil – zien dat hun ‘idolen’ ook maar gewone mensen zijn, met verlangens, tegenslagen en frustraties. En af en toe een valse noot.

Te zien: zondag 7 november, 23.45 uur, Nederland 2.