Met ‘De soort van Theo Maassen-dag’ zet het Nederlands Film Festival de cabaretier uit Eindhoven vandaag in de spotlights, met een programma waarin zowel films als cabaretvoorstellingen voorbij komen. Maassen blijft met name bekend om zijn ongegeneerd harde grappen en rake maatschappijkritiek, maar als acteur timmert hij inmiddels ook al behoorlijke tijd aan de weg. In de ruime tien jaar dat hij in films te zien is heeft hij uiteenlopende rollen gespeeld. Vrijwel altijd hebben zijn personages iets onschuldigs en zachtaardigs. Zelfs een gevaarlijke psychopaat weet hij een ontwapenende kant te geven. Hieronder zijn drie beste rollen op een rij.

Minoes (2001)
Maassen is zichtbaar in zijn element als de lieve, tikkeltje sullige journalist Tibbe. Hij wordt opeens de succesvolste verslaggever van de stad als hij in contact komt met juffrouw Minoes, een poes in een mensenlichaam die via haar netwerk van kattenvrienden alle nieuwtjes en geheimen te weten komt. In Minoes is het Carice van Houten die de show steelt met haar geweldige vertolking als getransformeerde kat, maar Maassen geeft haar innemend tegenspel. Van Houten kreeg terecht een Gouden Kalf, Maassen werd genomineerd maar moest Jacob Derwig (Zus & Zo) voor zich dulden.

http://www.youtube.com/watch?v=16-VYFbaRgs

TBS (2008)
In deze benauwende thriller liet de komiek voor het eerst aan het grote publiek zien dat hij ook bloedserieuze rollen onder de knie heeft. Het leverde zijn tweede Gouden Kalf-nominatie op. Hij speelt een ontsnapte TBS’er die zijn onschuld wil bewijzen en daarbij in blinde paniek een meisje gijzelt om uit handen van de politie te blijven. Knap hoe Maassen hier de kijker mee kan laten leven met het labiele karakter van zijn rol, zo ver dat je zijn schuld aan moord in twijfel trekt. Of dat terecht is of niet, wordt beetje bij beetje duidelijk.

Het Geheim (2010)
Maassen speelt hier de vader van een jongetje dat niets liever wil dan illusionist worden. Als iedere ouder steunt hij hem door dik en dun, hoewel dat hier net iets verder gaat. Papa Koos gaat minstens net zo op in de goocheltrucs als zijn zoontje. Maassen zet het volwassen kind heerlijk klunzig en onnozel neer. Een beetje een sukkel, maar wel een om van te houden.

Doodslag (2012)
Opnieuw onder regie van Pieter Kuijpers zet Maassen hier een sympathiek personage met een donker randje neer. Ditmaal als goeiige, enigszins harkerige ambulancebroeder die steeds dieper in de problemen raakt. Max houdt zich liever afzijdig van confrontaties, maar  hij wordt in een penibele situatie gedwongen, besluit in te grijpen, en moet vervolgens de catastrofale gevolgen incasseren. De duimschroeven worden steeds verder aangedraaid in deze psychologische thriller, en dat dat zo goed werkt is voor een groot deel te danken aan de hoofdrolspeler. Een intense en aangrijpende rol, waarin zijn personage machteloos probeert om de situatie onder controle te krijgen.