“Het geheim van Mafrika”
Paul Ruven maakte in 1995 de bioscoophit Filmpje!, met Paul de Leeuw in de hoofdrol. Een jaar later kreeg het experimentele Sur Place nog een bescheiden release. Sindsdien is het op filmgebied opvallend stil rondom de regisseur. Begin 2008 verscheen het boek ‘Het Geheim van Hollywood’, waarin hij de gouden formule achter grote succesfilms beschrijft. Met Mafrika maakte hij zijn eerste bioscoopfilm in twaalf jaar tijd. De prangende vraag: is het geheim van Hollywood succesvol toegepast?
Maf-rika
Mafrika vertelt het verhaal van de nukkige reclameregisseur Frank (Frank Lammers). Wanneer hij op het punt staat Afrika – of, zoals hij zelf zegt, Maf-rika – te verlaten omdat hij bijna gaat trouwen, claimt een vijftienjarig meisje zijn dochter te zijn. Tijdens een roadtrip leert hij het land en het meisje beter kennen en ontdekt hij ook een heel andere kant van zichzelf. Het hoofdpersonage maakt kortom een duidelijke ontwikkeling door.
Volgens de regisseur is dit ook één van de, zo niet hét belangrijkste aspect bij film en van de gouden formule: ‘Het gaat erom de emotie bij het publiek zo goed mogelijk mee te nemen naar de climax. Tijdens een testscreening met de doelgroep tussen de 12 en 18 jaar, bleek dat het geweldig goed werkte: er werd gelachen, hardop gereageerd en een traan weggepinkt aan het eind.’
Vooroordelen
Mafrika is tot stand gekomen na een opdracht van het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat het beeld van Afrika onder de jeugd bij wilde stellen. ‘De opdracht was simpel: maak een leuke en spannende film over Afrika voor 12 tot 18 jarigen. Deze generatie ziet Afrika doorgaans als het land van malaria en aids, terwijl er ook genoeg positiefs over te melden valt.’
In de film is dan ook een belangrijke rol weggelegd voor Franks cynische reacties op Afrikaanse gebruiken en worden vooroordelen komisch aan de tand gevoeld. Wanneer er plots een pistool op hem gericht wordt, roept hij droog uit: ‘Dat is wel heel vooroordeelbevestigend vriend!’ Dat de vooroordelen omtrent agressie en geweld echter niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen, ondervond de regisseur aan levende lijve: ‘Ik weet nog dat we op een avond ergens zo maar met stenen bekogeld werden en het vijf centimeter scheelde of ik dood was. Toen dacht ik: de volgende keer geen avontuur meer.’
Avontuur
Het verleggen van je eigen grenzen en het opzoeken van avontuur waren voor Ruven oorspronkelijk de belangrijkste redenen geweest om de film te maken. ‘Toen ik vorig jaar gevraagd werd om een film over Afrika te maken, dacht ik als eerste: “dat lijkt me een leuk avontuur.” Het leuke van film maken vind ik ook dat er iets van een avontuur in zit, een ontdekkingsreis naar iets onbekends of het zoeken naar de verruiming van je grenzen.’ Het was dan ook even schrikken toen ze uit het niets bekogeld werden, ‘maar uiteindelijk was het een mooie ervaring.’