web analytics

5 vragen aan … Erik de Bruyn

Reacties zijn gesloten

In de rubriek ‘5 vragen aan …’ vandaag het woord aan Erik de Bruyn, wiens nieuwste film De President in competitie meedraait op het festival.

5 Vragen aan … Erik de Bruyn

Paspoort
Naam: Erik de Bruyn
Geboren: 27 oktober 1962,  Terneuzen
Films: maakte eerder Wilde Mossels en Nadine
Prijzen: o.a. de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek voor Wilde Mossels

1. Film is …
De ultieme kunstvorm, waarin licht en donker en duizende grijstinten en vele kleuren samenkomen, waar muziek en geluid het beeld op kunnen tillen. Film passioneert, emotioneert, geeft stem aan het tegengeluid, laat het onuitspreekbare inzichtelijk worden, cinema enerveert, geeft hoop. Film biedt verhalenvertellers een mogelijkheid tot zowel verhalende als visuele hoogstandjes, film laat schoonheid zien, toont metaforen op cinematografische wijze. Film biedt ruimte aan fantasie.

2. Dit is wat de Nederlandse film nodig heeft …
Een goede taxshelter, meer besef bij de politiek hoe complex, arbeidsintensief en timeconsuming filmmaken is, waardoor ze uiteindelijk zullen begrijpen dat er – net als in de ons omringende landen- meer geld voor film moet worden vrijgemaakt. We moeten ook collectief losbreken van het calvinisme, er is nu vaak nog een ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ mentaliteit bij de beoordelaars van filmprojecten aanwezig en die handboeit de fantasie.  Nodig is ook een filmpers die schrijft volgens de principes die Arjan Fortuin in de Nrc boekenbijlage opsomt als regels voor een waarlijke en juiste literaire kritiek.

3. Mijn favoriete Nederlandse film is …
Ik houd niet zo van die lijstjes en puntentellingen: films zijn ook entiteiten die zo anders zijn, zo van elkaar verschillen, dat het als je van cinema houdt onzin is om 1 film als favoriet aan te merken. Ik zou er wel 10 kunnen noemen die goed zijn, om heel verschillende redenen.

4. Tijdens het Nederlands Film Festival ga ik …
Iets doen met Pop en Film, films kijken en spelen met The Jody Foster Experience, onze filmband, in de Winkel van Sinkel

5. Als filmmaker zou ik graag nog een keer …
Ik zie filmmaken ook als een ontdekkingsreis door een zeer rijkgeschakeerd ambacht. Ik wil mezelf ook niet tot een soort films beperken. Ik hou ervan genres te verkennen, te spelen met die genres of met narratieve structuren. Zo houdt ik van de mix van genres en zou graag nog maken een science fiction, een westerncomeyroadmovie, een rockmusical, etc, etc.

De Bruyn over De President
‘Toen Marco van Geffen mij een paar jaar geleden over het idee van een film naar de roman ‘De President’ vertelde, werd ik meteen enthousiast. Wat ik namelijk al direct ontzettend grappig en ironisch aan de opzet vond, was het basisidee: de Nederlandse regering besluit de monarchie en meerpartijen- democratie af te schaffen en zichzelf uit te roepen tot republiek. De verkiezingsstrijd tussen de twee kandidaten loopt al snel vast, men gooit alleen maar met modder en dan ziet men in een aspergestekende jonge Marokkaan een nieuwe volksheld. Ze vragen hem als running mate, hij wordt door eenvoudige uitspraken snel populair en wordt zo de eerste President van Nederland! Deze gebeurtenis leidt natuurlijk tot allerlei grappige, vrolijke en dolkomische situaties. Prachtig uitgangspunt voor een filmcomedy dus. Het streven was een aantrekkelijke, grappige en bij vlagen satirische publieksfilm te maken die ook nog eens filmisch interessant is. Ik wilde de regie graag op mij nemen.

De President speelt zich af in een arena die we ons allemaal voor kunnen stellen: iedereen weet dat wij Nederlanders erg tolerant zijn, dat we alles bespreekbaar willen maken en veel discussiëren. Maar velen van ons kijken ook graag naar Amerika, waar populisme welig tiert en waar mannetjesmakers en popi-polls vaak bedenkelijke figuren een politieke kans bezorgen.

De LPF en politieke types als Wilders hebben ons doen inzien dat ook hier het volk een beetje vergeten lijkt te zijn wat de voordelen van een meerpartijendemocratie zoal zijn. Op het moment dat Nederland echt een republiek wordt en het dan ook niet goed gaat, tja, dan is de terugkeer naar de parlementaire democratie misschien wel weer een optie… Dat biedt natuurlijk prachtige mogelijkheden tot een filmische comedy waarmee we onszelf een spiegel kunnen voorhouden, want is onze meerpartijendemocratie nu eigenlijk wel zo slecht?’