web analytics

5 Vragen aan … Will Wissink

Reacties zijn gesloten

In de rubriek ‘5 vragen aan …’ vandaag het woord aan Will Wissink (Dropouts, Mijn Vader is een Detective!).

5 vragen aan … Will Wissink

Paspoort
Naam: 
Will Wissink
Geboren: te Den Haag
Films: Dropouts (1999), Mijn Vader is een Detective! – Het geheimzinnige Forteiland (2009) en MVIED 2 – De Wet van 3 (2011)
Prijzen: o.a. Moviesquad Junior Award voor MVIED 1

1. Film is …
Magie. En hard werken. Het is fantastisch om als filmmaker met alle facetten die het vak te bieden heeft een goed verhaal tot leven te wekken. Op de filmset kun je soms verrast worden door je acteurs, of zijn het bepaalde omstandigheden, die je van te voren nooit had kunnen bedenken, die het verhaal iets extra’s geven.

Tegelijkertijd is het een soort van oorlogsvoering om al het materiaal dat je nodig hebt te vergaren. Want tijdens de draaiperiode zijn er veel factoren die bepalend kunnen zijn voor het welslagen van je scènes, zoals weersomstandigheden, beschikbaarheden/ziekten acteurs, technische problemen, materiaalschade, etc. Als je een onafhankelijke film produceert, zoals wij dat doen, dan werk je met een strak schema. Je kunt je geen vertragingsfactoren permitteren.

Pas wanneer de shoot erop zit, begint voor mij de echte magie van filmmaken. Dan pas weet ik met zekerheid wat ik ‘onder de knop’ heb in de montage en dan komt de film langzaam tot leven. Een fantastisch samenspel van timing, sound design, muziekkeuzes, net dat ene blikje van de acteur iets langer laten staan, etc. … Eigenlijk allemaal ‘kleuren op een pallet’ waarmee je op dat moment je film ‘schildert’.

Het blijft natuurlijk een uitdaging om per film de juiste invalshoek, styling, acteursregie en sfeer te vinden. Zo is mijn eerste speelfilm Dropouts heel anders qua opzet dan bijvoorbeeld de familiefilmreeks Mijn Vader is een Detective. Ook de filmdelen zijn onderling anders van aanpak: zo had Het Geheimzinnige Forteiland een avontuurlijk/jeugdige en laagdrempelige invalshoek met hier en daar een rauw randje. De Wet van 3 is meer een sferisch vertelde ‘whodunit’ waarin veel met suggestie wordt gewerkt om vooral de fantasie van de jeugdige doelgroep te prikkelen. En het derde deel uit de MVIED-reeks, De Competitie, is meer een coming of age met komische misverstanden. De kids, inmiddels jongeren, zijn nu bezig met uitvinden wie ze zijn. Onderlinge relaties tussen leeftijdsgenoten, ouders, rivaliteit, roem spelen hierin een grote rol. Zo hebben we een trilogie gecreëerd waarin je de hoofdrolspelers ziet opgroeien. En dat vind ik persoonlijk heel leuk om te maken, omdat ik niet van herhaling hou, maar altijd op zoek ben naar een nieuwe uitdaging.

 2. Dit is wat de Nederlandse film nodig heeft …
Een eerlijkere verdeling van de Nederlands Film Fonds-gelden. Niet alleen geld blijven investeren in een bekend clubje productiehuizen en dezelfde regisseurs, maar vooral ook open staan voor nieuwe ontwikkelingen. Kijken naar de essentie van het project, de makers, de staat van dienst en bovenal de potentie op basis van eerder bewezen succes en/of betrouwbare partners die in het project zijn gestapt.

We hebben de MVIED-reeks redelijk stevig kunnen financieren met investeerders uit het bedrijfsleven. Dit (vanaf het tweede deel) in combinatie met de TROS als coproducent samen met CoBO. Maar Zebi (Damen, red. De bedenker en schrijfster van de reeks) en ik moesten wel onze eigen salarissen tot drie keer toe opgeven om crew- en cast marktconform te kunnen betalen. Vreemd toch dat ik tot nog toe in mijn 25-jarige bestaan als professioneel filmmaker, en vele tientallen aanvragen verder, nog nooit een serieuze realisering- en/of afwerkingsubsidie heb mogen ontvangen ….

Dat is jammer, want als je op eigen kracht al zover weet te komen; je eigenhandig een leuke onderhoudende trilogie op de markt weet te krijgen; ondertussen zo’n 100 tot 150 crewleden/acteurs per film van een salaris kan voorzien; en alle vertrouwen geniet van partijen als TROS, CoBO en distributeur A-Film, dan zou je op z’n minst minimale steun van een Filmfonds moeten krijgen.

Integendeel, ook voor De wet van 3 heb ik weer een venijnige afwijzing moeten ontvangen van commissieleden/collegae, waaronder Nicole vanKilsdonk, om vervolgens wel een jaar later met haar in competitie te moeten zitten tijdens het komende Cinekid festival. Het lijkt bijna wel een bewuste keuze van commissieleden – die overigens vaak zelf jaarlijks direct of indirect geld uit de Film Fonds subsidie pot ontvangen – om collega filmmakers (concurrenten?) op deze manier op veilige wijze buiten spel te zetten. Een ongezond filmklimaat dat per direct verandert dient te worden!

Ik stelde dit al aan de kaak tijdens mijn eerste speelfilm Dropouts. De film zat in competitie op het NFF met films van commissieleden die Dropouts eerder hadden afgewezen voor afwerkingsubsidie. Dat waren collegae die overigens zelf wel direct of indirect subsidie hadden gekregen. Ik vond het niet gezond dat ze zelfs na onze nominaties voor ‘Beste Film’ en perskritiek, gesteund door medewerkers van het filmfonds, bleven roepen dat ik de film had moeten terugbrengen naar een 50 minuten korte filmversie. Maar dingen aan de kaak stellen is gevaarlijk in een klein landje als Nederland. Nu begrijp je misschien ook waarom er na Dropouts een jarenlange radiostilte is gevallen. Al onze projecten zijn sindsdien afgewezen. Een aantal mensen van toen zitten nog steeds in vaste dienst bij het Film Fonds.

 3. Mijn favoriete Nederlandse film is …
Eerder heb ik Skin genoemd, en ook Alex van Warmerdam behoorde vroeger tor m’n favorieten. Maar de laatste blijft nu helaas teveel hangen in herhaling van wat ooit leuk was. Nu, anno 2011, raak ik erg enthousiast/geïnspireerd door mensen die baanbrekend met film bezig zijn zoals James Cameron, die als producer, writer, director is blijven geloven in z’n kunnen en zijn kracht/talent heeft kunnen omzetten in mooie films. Een zeer getalenteerd man. Net als Peter Jackson overigens met zijn Lord of the Rings. Ook oldtimers als Spielberg en Lucas die mij in mijn beginperiode levensgevaarlijk hebben geïnspireerd. (door hun films kwam ik pas op m’n vierentwintigste aan m’n eerste meisje toe)

Verder behoren tot mijn favoriete films The Edge van Lee Tamahori, The Ice Storm van Ang Lee (en meerdere films van hem), maar ook A Beautiful Mind, Monster, The Shawshank Redemption, Falling Down, Happiness  en de laatste Star Trek (ja, sorry hoor. Ik blijf een die hard Sci-Fi fan). Ook vind ik Open Water (die ik laatst op tv zag) toch weer erg geslaagd: simpel qua opzet en uitvoering maar zo op de kern van de karakters. Ja, ik moet toegeven dat mijn most favorites toch van Amerikaanse afkomst zijn, al hoewel ik Idiots erg leuk vond en ik van Das Boot en Fitzcarraldo eeuwig kan blijven genieten. Voor mij is film niet alleen een verhaal vertellen, maar misschien eerder de sfeer waarin ik kan wegdromen. Moet dan meteen ook denken aan Alien, Blade Runner … Shit! Toch ook weer Amerikaans …

4. Tijdens het Nederlands Film Festival ga ik …
Een leuke Q&A houden na de vertoning van Mijn Vader is een Detective – De Wet van 3 met onze cast. Verder probeer ik nog wat filmpjes mee te pakken, waaronder Caged van Stephan Brenninkmeijer, die vreemd genoeg niet in de competitie van het NFF 2011 is beland. Stephan is een getalenteerd regisseur en in zijn genre heeft hij een mooie ‘eigen kleur’ als filmmaker, hetgeen vandaag de dag uniek is.

Verder zit ik nu ook in de productionele afronding van MVIED 3 – De Competitie. Er moeten mensen betaald worden en aanvang montage is een feit. Want 27 juni 2012 staat alweer de landelijke bioscooprelease gepland en wederom willen we veel tijd uittrekken voor een mooi samenspel van montage, sound design, muziek, etc.

5. Als filmmaker zou ik graag nog een keer…
Een afwerkingsubsidie of realiseringssubsidie willen krijgen van het Nederlands Filmfonds! Niet dat we afhankelijk van hen zijn, want de trilogie is tot nu toe zonder hen gerealiseerd, maar meer vanuit een stukje erkenning van kwaliteit die we ondanks de primaire middelen hebben kunnen aantonen. Het gaat hier per slot van rekening om overheidsgeld waar filmmakers zoals wij recht op hebben en, niet onbelangrijk, geld waarmee wij ons banksaldo eindelijk kunnen aanzuiveren. Daarnaast, en dat weet bijna niemand, is dat wanneer je een bijdrage van het filmfonds krijgt, je dan pas voor de volle 100% door Holland Film (gelinieerd aan het filmfonds) wordt gesteund en in het buitenland onder de aandacht wordt gebracht bij Internationale filmfestivals en sales. Maar ja, dat is voorlopig nog dromen, eerst die derde MVIED-film monteren!