web analytics

Lover of Loser – Interview Carry Slee

Reacties zijn gesloten

“Ik wou dat iedereen zijn werk met zoveel plezier deed als de mensen op een filmset.”

Begin oktober gaat alweer de vierde Carry Slee-verfilming in première. Na de succesvolle films Afblijven (2006), Timboektoe (2007) en Radeloos (2008) is het nu de beurt aan Lover of Loser. Niet alleen het publiek, maar ook Slee zelf kan er geen genoeg van krijgen. “Het blijft mooi om te zien hoe iedereen voor elkaar door het vuur gaat om iets moois te bereiken.”


Populair
Het is verwonderlijk hoe lang het geduurd heeft voordat een van de boeken van Slee vertaald werd naar het witte doek. Al decennialang kan de schrijfster rekenen op een groot enthousiasme onder vrijwel elke geleding van de Nederlandse bevolking. Voor de allerjongsten onder ons zijn er de tijdloze verhalen rond Iris en Michiel, de iets oudere kinderen vermaken zich met ‘Meester Paardenpoep’ of ‘Confetti Conflict’. Voor tieners en volwassenen zijn er onder andere ‘Spijt!’ en ‘Dochter van Eva’.

Lover of Loser
Naast vlotte, vermakelijke en zo nu en dan zelfs aangrijpende boeken, vormen de titels ook stuk voor stuk goed basismateriaal voor een film. Slee schrijft heel beeldend en heeft als geen ander het vermogen de lezer mee te sleuren in de leefwereld van de personages. Ook in ‘Lover of Loser’ zijn deze kenmerken terug te vinden. Opvallend aan het boek is het feit dat de lezer zelf kan bepalen hoe het verhaal afloopt. Bij een film is dit vanzelfsprekend lastig toe te passen. Slee: “In het boek zijn er diverse keuzemogelijkheden voor de lezer. Maria Peters (scenarioschrijfster, red.) heeft voor de film deze diverse verhaallijnen met elkaar verweven en van alles iets gebruikt. Dat heeft ze erg leuk gedaan.”

Creatief proces
Dit soort ingrepen van de filmmakers zijn niet de enige waar een auteur van een boek mee geconfronteerd wordt wanneer één van zijn werken verfilmd wordt. Vaak sneuvelen er enkele personages of worden er zelfs nieuwe scènes aan het geheel toegevoegd. Voor Slee vormt dit geen enkele probleem. “Ik laat het schrijfproces volledig aan Maria over. Het is een creatief proces en ik zou het verschrikkelijk vinden als ik zelf steeds op mijn vingers word gekeken en in een bepaalde richting wordt gestuurd.”

“Ik denk dat de films juist zo goed zijn geworden omdat we elkaar de vrijheid geven om te doen wat wij denken dat het beste is en wat wij willen. Die vrijheid is heel belangrijk bij een creatief proces. We vertrouwen elkaar haast blindelings. Het grappige is dat het beeld dat ik van de personages in mijn hoofd heb en hoe ze er uiteindelijk in de film uitzien vaak erg goed overeenkomt.”

Filmset
Ondanks dat het alweer de vierde Slee-verfilming betreft in vier jaar tijd, kan de schrijfster geen genoeg krijgen van het reilen en zeilen op een filmset. “Ik kom geregeld kijken. Het blijft mooi om te zien hoe iedereen voor elkaar door het vuur gaat om iets moois te bereiken. Daarnaast vind ik het heerlijk om te zien hoe Dave Schram (de regisseur, red.) met de kinderen omgaat en het beste in ze naar boven haalt. Hij geeft ze zo’n veilig en vertrouwd gevoel, dat ze helemaal zichzelf zijn en alles voor elkaar willen doen.”

“Het leukste aan de opnamen vind ik de hele sfeer. Het met elkaar één ding doen. Dat saamhorigheidsgevoel is heel mooi, iedereen gaat er helemaal voor, ook al zijn ze hartstikke moe. Niemand zeurt en heeft plezier. Dan denk ik: ‘dit is hard werken, maar het lijkt een hobby’, ze doen het namelijk met zoveel plezier … dat is mooi om te zien. Ik wou dat iedereen zijn werk met zoveel plezier deed. Dan zouden ook veel minder mensen ziek zijn. Je wordt namelijk ook ‘gevuld’. Je geeft niet alleen veel, maar je krijgt ook veel terug.”

Zoals eenieder die wel eens op een filmset heeft rondgelopen, is ook Slee volledig in de ban van de magie die voelbaar is wanneer er ‘Stilte!’ geroepen wordt voor een volgende opname. De acteur die eerst nog breed lachend rondliep, staat plots stampvoetend te telefoneren. “Naast het saamhorigheidsgevoel en de fijne sfeer, is het ook erg leuk de kinderen te zien spelen. Vorige week nog was ik bij de opnamen in het huis van Ricardo (een van de hoofdpersonages, red.) waar een groepje jonge acteurs heel vervelende personages speelt. Zodra de take was afgelopen, stonden ze vervolgens met iedereen te lachen en waren het enorme schatten. Leuk is dat.”

Stimulans
Tegenwoordig wordt er veel geklaagd over de geringe leesbereidheid van de jeugd. Men kijkt liever een film of zit achter de computer. Volgens Slee kunnen boekverfilmingen helpen kinderen aan het lezen te krijgen. “Ik denk dat films en boeken allebei dezelfde boodschap brengen, maar film kan kinderen stimuleren het boek uit de kast te pakken en ze zo plezier bezorgen bij het lezen. Het is onderzocht en het schijnt dat een filmeditie de beste stimulans is om kinderen aan het lezen te krijgen. Film stimuleert kinderen om het boek te lezen en laat ze op een andere manier kennis maken met een geschreven verhaal.”

Toekomst
Met het grote succes van de Slee-verfilmingen tot dusver, kan het haast niet anders dan dat we in de toekomst ook nog getrakteerd worden op diverse films naar boeken van Slee. De schrijfster ziet dat ook zeker zitten. “Ik zou het heel leuk vinden als er nog meer boeken verfilmd gaan worden. Volgend jaar beginnen we waarschijnlijk aan ‘Spijt!’. Omdat dat zo’n zwaar onderwerp heeft, is het erg moeilijk dat te verfilmen, maar nu, na vier films, gaan we het waarschijnlijk aandurven. Bovendien lopen er onderhandelingen om de boekenserie ‘Dat heb ik weer’ als televisieserie op de markt te brengen.”

Lover of Loser draait vanaf 2 oktober in de Nederlandse bioscopen. Lees ook ons setverslag en binnenkort de volledige interviews met hoofdrolspelers Martijn Lakemeier, Claire Bender en de makers Maria Peters en Dave Schram.

Reacties zijn gesloten.