web analytics

Interview met cast en regisseur van SpangaS op Survival (1)

Reacties zijn gesloten

“We hebben echt de tijd van ons leven gehad. Allemaal dankzij Diede!”

Voor veel acteurs is SpangaS op Survival de eerste film op het witte doek, ook voor Diede in ’t Veld, de regisseur. De hoofdrollen in de film worden vertolkt door een tiental leerlingen van het Spangalis College, de meeste van hen zitten al sinds seizoen 1 in de serie. Sebastiaan Wolff, Luxor in de film en serie: “Ik ben ontzettend tevreden met het resultaat, het is zo onwerkelijk dat hij er nu is. Toen we drie jaar geleden met de serie begonnen, werd er al gesproken over een film.” Mounira: “Ik ben Diede zeer dankbaar dat hij ervoor gezorgd heeft dat alle personages meegingen op werkweek. Wat verhaaltechnisch en productioneel natuurlijk een hele klus is. Gelukkig heeft de producent niet voor de makkelijkste weg gekozen.”

Repetitieproces
SpangaS is voor alle acteurs al vanaf het begin een enorme leerschool. Iedereen wordt als professional behandeld, want alleen professionals kunnen zo’n hectisch draaischema aan. Voor de serie worden er namelijk zo’n 26 scriptpagina’s per dag gedraaid. Omdat er op de set weinig tijd is om het spel te verbeteren, geeft Diede de acteurs spelles om de kwaliteit van het jeugddrama op een hoger niveau te tillen.

Tijdens het draaien van de film was er veel meer tijd om het acteren tot in de puntjes te verbeteren. Er werden ‘slechts’ 6 tot 8 pagina’s per dag gedraaid. Voor de film was er ook veel meer voorbereidingstijd. “Tijdens de serie krijgen we de scripts steeds ongeveer een week van te voren,” vertelt Marius Gottlieb. “Nu hadden we de tijd om elke scène uitvoerig uit te pluizen.”

Sebastiaan: “We keken ook echt naar de ontwikkeling van het personage. Bij elke scène hebben we ingevuld: waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe? Elke scène is een stapje verder in de ontwikkeling van je personage, dat neem je dan in gedachten mee in je spel.”

Diede: “Ik heb de acteurs de opdracht gegeven de beweegredenen van het personage vanuit zichzelf te verzinnen, om het zo persoonlijk mogelijk te maken. Je zou het een soort van method acting kunnen noemen.”

Terug naar de basis
De personages verschillen hier en daar van de personages in de serie in die zin dat karaktereigenschappen met meer detail zijn uitgewerkt. Soms kwamen er nieuwe kenmerken naar boven. Yamill Jones: “Ik heb een aantal kanten van Samson leren kennen die ik zelf nog niet kende, en de kijker dus ook nog niet. In de serie op school ben ik vaak heel chill, nu voor het eerst moest ik ook heel paniekerig zijn.”

Fatma: “In de serie is Irmak een sterk en moedig meisje, terwijl ze in de film last van heimwee heeft. Ik zag er echt heel er tegenop om de scene te spelen waarin ik mijn ouders bel om te zeggen dat ik ze mis, maar toen we er eenmaal mee bezig waren, miste ik ze ook echt.”

Sebastiaan: “Aan veel dingen is te merken dat ze voor de film weer teruggegaan zijn naar de basis van de personages, hoe we drie jaar geleden bij de serie zijn begonnen.”

Diede in ’t Veld heeft meegeschreven aan het scenario. “Je personages op een andere locatie, levert andere input op en weer andere stimuli voor je karakters. Dat werkt altijd prettig.”

Op gaan in je rol
Mounira: “Voor de rol van Marjana heb ik mijn haar geverfd, om Marokkaanser te lijken. Zelf ben ik half-Nederlands, half-Tunesisch. Met Diede heb ik veel tijd besteed aan de beweegredenen van mijn personage. Bijvoorbeeld: doet een echte moslima wel of niet mee aan een gevecht waarin met eten wordt gegooid?”

Sebastiaan: “Ik ben al sinds seizoen 1 de underdog, maar ik word steeds iets stoerder. Zelf ben ik absoluut geen padvinder, ik ben opgegroeid met sjieke hotels op de Canarische eilanden. Had zelfs nog nooit gekampeerd. Maar ter voorbereiding op de film ben ik een paar keer naar de scouting geweest en heb daar leren knopen leggen.”

Fatma: “Om de opnames met de eendjes een beetje soepel te laten verlopen, zorgde ik 24 uur per dag voor ze. Ook in Nederland logeerden ze al bij mij thuis, zodat ze aan me konden wennen. Maar ze stonken! Omdat ze snel groeien, kreeg ik gedurende de draaiperiode steeds weer nieuwe eendjes om voor te zorgen. Nu wonen ze allemaal heel gelukkig op de kinderboerderij.”

Sebastiaan: “Soms kom je er achter dat je dingen van je rol naar het dagelijks leven kopieert. Zo zeg je ineens een half jaar lang ‘shoot’, in plaats van ‘shit’.”

Mounira: “Ik ben zelf een moderne moslim, maar Marjana is een traditionele. Af en toe schrik ik ’s nachts wakker en denk ik ‘waar is mijn hoofddoek?’ Dan duurt het even voor ik besef dat ik normaal nooit een hoofddoek draag.”

In deel 2, later deze week, meer over de doelgroep van de film, over het spelen van een personage dat vijf jaar jonger is en over gesneuvelde scènes.

Reacties zijn gesloten.