Met Lotus maakt Pascale Simons haar speelfi mdebuut. Belangrijke thema’s in haar mozaïekfilm zijn liefde, hoop en eenzaamheid. ‘Wist je dat chronische eenzaamheid net zo slecht is als vijftien sigaretten op een dag roken?’
Mahler
Zoals het een goede mozaïekfilm betaamt, springt Lotus heen en weer tussen verschillende verhaallijnen, die elkaar af en toe kruisen. Pascale Simons: ‘Voor de montage plakten we foto’s van iedere scène op een enorm bord. Daarna maakten we de edit. Als we het gevoel hadden dat die niet werkte, dan konden we zo met de volgorde van de foto’s schuiven voor een nieuwe versie. Zo bleven we experimenteren totdat de scènevolgorde gevoelsmatig klopte.’ Voor de structuur van de film liet Simons zich inspireren door Mahlers Vijfde. Net zoals in die symfonie wisselt ook zij dynamische en kalme stukken met elkaar af. ‘Ik zag het als een interessante uitdaging. Ik verwijs trouwens ook letterlijk in mijn film naar dat stuk.’
Eenzaamheid
Vrijwel alle personages in de film zijn eenzaam en hebben moeite met elkaar te communiceren. Toevallig ging de film twee weken geleden in première tijdens de Week van de Eenzaamheid. Met Lotus wil de regisseur deze emotie tonen, maar ze waakt ervoor een deprimerend verhaal te vertellen. ‘Ik benadruk ook de kracht die je uit het leven kunt putten. Zo is het belangrijk om van de kleine dingen te blijven genieten. Een vriendelijk gebaar van een vreemde, het geluid van de wind of een knipperend licht in de verte. Als je aandacht hebt voor het hier en nu, vind je daar ook geluksmomentjes in. Maar zolang er liefde is, is er hoop. Die gedachte vind je ook in Lotus terug. Of ik zelf wel eens eenzaam ben? Ja, natuurlijk! Ik heb mijn diepe dalen en euforische momenten, net als iedereen.’
Levenskracht
Lotus speelt zich af in Rotterdam, een locatie die volgens Simons goed past bij de thematiek. ‘Rotterdam is een stad van haast en harde werkers, wat contact tussen mensen belemmert. In zo’n grote anonieme stad voel je je snel verloren. Aan de andere kant is het een stad die zichzelf na de oorlog uit de ellende omhoog trok en veel levenskracht heeft, de stad bloeit nu helemaal op. Ik wil in mijn film benadrukken dat goede en slechte dingen naast elkaar bestaan. Tussen al het drama is ook plaats voor luchtige en humoristische momenten.’ De plek van handeling is dan wel een metropool, maar de titel vond Simons in de wereld van de flora. ‘De lotus is een waterplant die vanuit de modder naar het licht groeit. Het lotuseffect is het verschijnsel dat optreedt als vuil op het blad van de plant terechtkomt: het blijft niet plakken. Deze zelfreinigende eigenschap is het element dat de film zijn titel geeft.’
In tegenstelling tot wat haar speelfilmdebuut misschien doet vermoeden, is Simons absoluut geen doemdenker, zoals iedereen wel weet, die haar eerdere korte films kent. ‘Ik heb erg veel zin om een komedie te draaien, en ik zou ook graag opnieuw met Philip Delmaar, de scenarist van Lotus, werken. Daarnaast ontwikkel ik met Chris Zegers een idee voor een speelfilm die in de rallywereld is gesitueerd. Denk The Fighter, maar dan met coureurs in plaats van boksers!’
Lotus is vanaf 13 oktober te zien in de bioscopen.