Timo Veltkamp won in 1999 een Gouden Kalf voor het scenario van Missing Link. Met de tragikomische zedenschets De Nobelprijswinnaar maakt hij zijn speelfilmdebuut als regisseur. Het was een lange, moeizame weg.
Moeizaam
‘De oorspronkelijke producent had op een gegeven moment geen vertrouwen meer in mijn script, en zag van verdere voortzetting af. Het Filmfonds had daarmee ook de belangstelling voor het project verloren,’ vertelt Veltkamp.
In de hoop een andere producent te interesseren, trok de filmmaker naar het Mekka van de film: Los Angeles. Maar ook daar bleef een wonder uit. ‘Toen besloot ik het maar helemaal zelf te doen. Ik leende €150.000,- bij elkaar van familie en vrienden, Kemna Casting polste acteurs die graag voor nop mee wilden werken en ook de crew was bereid een flink offer te maken. Als je nauwelijks geld hebt moet je drie keer zo hard werken, maar iedereen stak zijn nek uit voor het project.’
Postbode
‘Het heeft ook zo zijn voordelen. Doordat ik zowel regie, scenario als productie deed, bleven oeverloze en vaak heilloze discussies tussen belanghebbenden me bespaard. We konden onze 21 draaidagen dus zo optimaal mogelijk benutten. Als De Nobelprijswinnaar geen geld oplevert, dan zullen mijn financiers wel eens heel lang op de terugbetaling kunnen wachten. Natuurlijk zou ik het liefst meteen weer een film maken, maar dat zit er – als ik eenzelfde traject als hier zou moeten doorlopen – niet in. Eerst mijn schulden aflossen. Tot die tijd blijf ik schrijven en breng ik, om toch iets te verdienen, post rond.’
Dit interview werd oorspronkelijk gepubliceerd op 25 september 2010.
Reacties zijn gesloten.