web analytics

John Appel in de schijnwerpers

Reacties zijn gesloten

Met zijn film The Player won John Appel afgelopen jaar op IDFA de prijs voor beste Nederlandse documentaire. Ook maakte hij André Hazes, Zij gelooft in Mij, één van de meest succesvolle Nederlandse bioscoopdocumentaires ooit. Omdat het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid in mei een dvd-box met hoogtepunten uit zijn oeuvre uitbrengt, is John Appel uitgenodigd als Docugast bij het digitale documentairekanaal Holland Doc 24. Van 17 tot en met 23 mei vertoont Holland Doc 24 documentaires die hem geïnspireerd hebben, een interview met hem, en natuurlijk een aantal van zijn eigen films.

Van de favoriete documentaires van John Appel zendt Holland Doc 24 onder andere Délits flagrants en Staat van verzorging uit. Van zijn eigen films wil John Appel onder andere Dodengang en Sprekend Nederland laten zien.

Voor Sprekend Nederland (2003) filmde John Appel gedurende één maand veertien willekeurig uitgekozen en totaal verschillende toespraken ergens in Nederland, met als doel vast te leggen hoe Nederlanders spreken in het openbaar. De camera registreert zowel officiële toespraken van geoefende sprekers als persoonlijke toespraken, gehouden onder vrienden in lichtelijk dronken toestand.

Dodengang is een bijzondere film over vijf overlevenden van de Eerste Wereldoorlog. De vijf mannen hebben gevochten in de Dodengang bij Diksmuide, één van de laatste nog intact zijnde Belgische loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. Bij het vertellen van hun verhaal had Appel zich de eis gesteld om geen gebruik te maken van archiefmateriaal.

Délits flagrants, van de gelauwerde Franse documentairemaker Raymond Depardon, won in 1995 de Joris Ivens Award op het IDFA. De film speelt zich volledig af in de gangen en verhoorkamertjes van het Paleis van Justitie in Parijs. Hier komen de verdachten terecht die op heterdaad zijn betrapt bij zaken als diefstal, mishandeling of oplichting-op-straat. Ze worden voorgeleid aan een officier van justitie, die tijdens een gesprek de definitieve aanklacht formuleert.

De documentaire Staat van verzorging (1987) van Maarten Schmidt en Thomas Doebele is een klassieker. Meneer Neuteboom is 89 jaar oud en zit in een rolstoel. Zijn buurvrouw, mejuffrouw Versteegen, is 66 jaar en ‘moest’ van de maatschappelijk werkster op Neuteboom letten. Zorgzaam als zij is, wijdt zij zich dag en nacht aan deze taak. Samen zoeken zij hun weg in onze soms verwarrende verzorgingsstaat.

Kijk voor meer informatie op HollandDoc.nl.