Nederlandse thrillers zijn schaars, zegt men nog wel eens. Wie de filmgeschiedenis in duikt, zal er echter genoeg tegenkomen. Wij selecteerden alvast drie ‘vergeten’ films uit de jaren zeventig.

– Champagne Rose is Dead (1970)
Meteen een discutabel geval, Champagne Rose is Dead van de Zweedse regisseur Calvin Floyd. Diverse bronnen spreken over een premiere in 1969, maar zowel IMDB als Hollands Hollywood – dé Bijbel van de Nederlandse film – spreken van 1970, en zodoende wij ook. Champagne Rose is Dead, geproduceerd door Thijs Chanowski, is een volledig op de Europese markt gerichte thriller, met een internationale cast en crew. De droom van Chanowski was om de Nederlandse film zowel nationaal als internationaal naar een hoger niveau te tillen, en continuïteit was hierbij een van zijn speerpunten. Champagne Rose is Dead moest hiertoe de eerste stap vormen, maar werd een struikelblok. De film flopte genadeloos en ontving slechte kritieken. Het spionage- en moordverhaal bleek maar weinigen aan te spreken. Meer succes had Chanowski met televisieseries als De Fabeltjeskrant, Paulus de Boskabouter en De Vloek van Woestewolf.

– Mijn Nachten met … Susan, Olga, Julie, Piet en Sandra (1975)
“Een sex & psycho suspense, mystery thriller,” zo kondigde de poster Mijn Nachten met … in 1975 aan. Na Obsessions uit 1969 waagde regisseur Pim de la Parra zich wederom aan een spannend verhaal vol naakt, seks en moord. Plaats van handeling was dit keer een afgelegen boerderijtje, waar absurde moordpartijen plaats vinden door op seksbeluste vamps. Aanvankelijk zouden Rutger Hauer, Cox Habbema en Dora van der Groen de hoofdrollen in de film vertolken, maar ook zij hadden Mijn Nachten met … niet kunnen redden. Meer dan mooi vastgelegde pulp is het niet.

– Nacht zonder Zegen (1978)
Slechts vijf ton (gulden) kostte deze verfilming van Johan Fabricius’ gelijknamige roman. De film toont hoe een man gekweld wordt door zijn verleden, waarin zijn vrouw – al dan niet door zijn toedoen – om het leven kwam tijdens een echtelijke ruzie. Als hij na jaren gevangenisstraf een nieuwe vrouw zijn leven binnen laat, lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Nacht zonder Zegen werd door de pers destijds volledig met de grond gelijk gemaakt (“De makers hebben kennelijk te hoog gegrepen. Zij konden het verhaal niet aan”) en na een week draaide de film in vrijwel geen enkele bioscoop meer. Niet geheel ten onrechte; ondanks het interessante gegeven is de spanning ver te zoeken en valt er verder ook weinig goeds over de film te melden.