Voor veel mensen was ze twee jaar geleden dé ontdekking van Schemer: Gaite Jansen. Vorig jaar ging ze op het Nederlands Film Festival in premiere met vier films. Eén daarvan was 170 Hz, vanaf deze week in de Nederlandse bioscopen te zien. In 170 Hz speelt Jansen een doof meisje dat samen met haar dove vriendje van huis wegloopt.

Dat lijkt me een echte uitdaging, als je je tekst in gebarentaal moet leren én acteren.
‘Het is lastig om de gebarentaal goed onder de knie te krijgen. We hadden drie maanden voorbereidingstijd, met een of twee keer in de week les. De kunst is om je hele gehoor uit te schakelen. Normaal vind ik het leren van tekst en dialoog niet moeilijk, maar dit was een kwestie van oefenen, oefenen en nog eens oefenen. De expressie die normaliter in mijn stem te horen is, ging nu in mijn mimiek zitten. Of ik me tijdens de opnames wel eens versprak? Natuurlijk komt dat voor. Ik had soms last van een stotterende hand (lacht).’

Ook nieuw voor jou: je moest voor deze rol uit de kleren.
‘Nederlandse films hebben vaak het stempel dat er onnodig bloot in zit. Daar pas ik voor. Niet uit ijdelheid, maar omdat het zo weinig aan de fantasie overlaat. Toen ik het script  las, dacht ik wel even: ‘o, o, er komen seksscènes in voor’. Ik heb er goed over nagedacht, maar het verhaal en de visie van de regisseur gaven de doorslag. Samen met hem en mijn tegenspeler Michael Muller namen we alle shots in detail door, zodat niemand voor verrassingen kwam te staan. Van tevoren had ik me er al zoveel zorgen over gemaakt  dat toen het moment daar was, ik er geen probleem meer mee had. Het viel reuze mee. Ik ben enorm blij met het eindresultaat; heel romantisch eigen- lijk … en functioneel!’

Hoe ervaar je als jonge actrice al die premières en aandacht van buitenaf?
‘Ik heb altijd al willen weten hoe het was om zulk soort dingen mee te maken. Toen ik vijftien was zou ik broodjes smeren voor de catering op het Nederlands Film Festival, maar toen werd ik ziek en is mijn vader voor me ingevallen. Jammer, want ik was benieuwd hoe het er allemaal aan toeging op zo’n festival. Dat heb ik uiteindelijk van de andere kant mogen beleven, met de premières van Lover of Loser en Schemer. Voor premières ben ik behoorlijk nerveus. Vooral die eerste paar stappen op de rode loper zijn doodeng. Eenmaal in de zaal is het gezellig. Gaaf om te zien hoe het publiek de film ontvangt.’

170 Hz is vanaf 1 maart in de bioscopen te zien.