web analytics

Recensie: Anton Corbijn Inside Out

Reacties zijn gesloten

“Mijn leven is reizen en tijdens reizen ontdek je wie je bent.” Zo spreekt Nederlands invloedrijkste visuele vormgever in de popcultuur van de afgelopen decennia aan het begin van de documentaire Anton Corbijn Inside Out. Gedurende de voorbije jaren heeft Klaartje Quirijns deze beeldbepalende duizendpoot gevolgd tijdens zijn wereldwijde zoektocht naar identiteit. Corbijn: “Door de mensen die ik fotografeer, creëer ik een zelfbeeld.”

Beeldenjacht
Tijdens gesprekken in zijn Zuid-Hollandse geboortedorp Schrijen, op bezoek bij zijn moeder in het bejaardentehuis of  ‘gewoon’ thuis op de bank, leren we Corbijn in Anton Corbijn Inside Out steeds beter kennen. Als er iets is wat ontbreekt in zijn leven, is het rust. We volgen hem in zijn sneltreinvaart van concert tot expositie-opening, van ‘foto-sessie’ tot familiebezoek en van hotelkamer tot filmopnamen. Fragmenten uit zijn eerste korte film Yo Yo Stuff, zijn speelfilmdebuut Control en uit enkele van zijn vele videoclips worden ingezet ter illustratie van en als commentaar op de observerende en interactieve registratie van Corbijns voortdurende beeldenjacht.

Dat Corbijn geniet van de momenten waarop hij even bezig kan zijn met de kleine dingen in het leven, wordt duidelijk als hij zichtbaar geniet wanneer hij, in navolging van zijn overleden vader, aan tafel het brood aan snijdt. Even lijkt hij tot rust te komen, maar lang zal dit niet duren weet zijn zwager: “Hoogstens een paar dagen, want dan trekt hij er weer op uit.”

Tempo
Het tempo waarmee Anton Corbijn zijn leven leeft, wordt treffend benadrukt en versterkt met een vlotte montage van de diverse (audio)visuele bronnen. De muziek, die zo nu en dan herinneringen oproept aan films als Twenty four hour party people en The Million Dollar Hotel is opzwepend en meeslepend. Zodra deze ontbreekt, bijvoorbeeld in een weiland of in de met lp’s overladen woonkamer, wordt er zodoende een extra weldadig gevoel van stilte gecreëerd. Ook Corbijns levensloop is op een subtiele wijze aangebracht in de structuur van de documentaire, waarin we hem eerst als de toeschouwende fotograaf vóór, bij en na een concert zien en, na heel veel werk en gereis, op de rode loper bij de première van zijn tweede speelfilm The American (2010).

Eenzaamheid
Quirijns portretfilm verhaalt als een biografie over Antons jeugdjaren, waarin hij als priesterzoon in een klein dorp werd nagekeken en nagewezen, tot de succesvolle globetrotter van middelbare leeftijd die hij nu is. We horen hoe de fotografie waarschijnlijk een soort vlucht was van het gebrek aan aandacht van familie en vrienden. Anton ging dan meestal onder een bruggetje zitten of varen in een kano rond de begraafplaats. Hier keek hij naar de bomen en de ondergaande zon en fantaseerde dan over slangen en krokodillen, “… nog niet wetende dat die maar heel weinig zijn waargenomen in Schrijen.”

Gedurende een boswandeling bekent Corbijn dat zijn werk diepgaande contacten in de weg staat: “Het gekke is dat je je op een gegeven moment wel prettig en comfortabel gaat voelen met je ongelukkig of meer met je alleen zijn.” Op de vraag hoe dat dan kan, probeert hij zich aanvankelijk weg te draaien, maar: “… ja, dat ligt aan mij, ik zit mezelf in de weg.” Nog voordat Quirijns hier dieper op in kan gaan, stelt hij voor maar weer naar binnen te gaan. Vervolgens zien we, omdat de filmmaakster daarmee instemt, hoe hij, aanvankelijk ongemakkelijk maar toch al weer vlot kordaat, de daad bij het woord voegt. Weer gaat hij alleen het avontuur, en zichzelf, tegemoet.

Waardering: ****

Anton Corbijn Inside Out (2012)
Regie:
Klaartje Quirijns
Producent: Sander Verdonk en Gertjan Langeland
Camera: Martijn van Broekhuizen en Diderik Evers
Montage: Boris Gerrets NCE
Taal:  Nederlands en Engels (NL ondertiteld)
Speelduur:  80 minuten / Kleur en zwart-wit
Te zien vanaf:  22 maart 2012