Met Hemel op Aarde nemen Pieter Kuijpers (Van God Los, TBS en Doodslag), en scenarioschrijver Edward Stelder (Bellicher en Moeder, ik wil bij de revue), hun katholieke Limburgse achtergrond als uitgangspunt voor een aandoenlijke film over een dramatische doch lieflijke jeugdromance.
Een goed punt voor rekenen
Bij een speciale voorpremière, vorige week georganiseerd door Cinesud, meldt Stelder trots dat hij tot zijn 16e misdienaar is geweest. Het ‘stiekem proeven van het bloed van Christus’ is, net als tal van andere elementen, gebaseerd op de eigen puberteit van het sindsdien bevriende filmmakersduo. Zo vertelt Kuijpers dat hij als tiener met zijn gezin van Noord- naar Zuid-Limburg verhuisde en hij zich daar net zo’n buitenbeentje waande als de Antwerpse familie Verheije die in de film in een niet nader genoemd Limburgs dorp komt wonen. Zoonlief Peter zoekt daar de confrontatie met zijn leeftijdsgenoten zelf op en al stelend en ‘joy-rijdend’ dwingt hij als het ware een vriendschap af met de brave Bart. Die is koorknaap in de plaatselijke kerk waar zijn oom Zef als pastoor dienst doet. Bart heeft zijn eigen houten kathedraal gebouwd, waar hij dikwijls voor zijn altaar knielt om zich biddend tot God te richten. Aanvankelijk gaat dat om verzoeken als “een goed punt voor het proefwerk rekenenen,” maar naarmate het verhaal zich ontwikkelt richting de ontroerende ontknoping worden de gebeden alsmaar wezenlijker van aard. Uitspattingen in de schoolbanken en kerk doen vaak wat overdreven aan, maar hebben, op vergelijkbare wijze als in Kuijpers’ Dennis P. en ongetwijfeld ook als in zijn jeugdboekverfilming De Griezelbus, in komische zin wel degelijk hun meeslepende uitwerking.
Turks fruit treft Romeo en Julia
Het kleine verhaal voltrekt zich in het katholieke dorpsmilieu van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Via de bioscoop, televisie en videotheek wordt het naakte menselijk lichaam als het ware in de etalage gezet. Bart zet zijn eerste lustige stappen op het ‘zondige liefdespad’ met het kopen van sigaretten voor Peters aantrekkelijke zus Moniek. Peter doet Bart zo over grenzen gaan die hij ogenschijnlijk uit zichzelf nog niet zou hebben opgezocht. Het antwoord op zijn nonk Zefs vraag “waarom hij die jongen [Peter] toch steeds de hand boven het hoofd houdt” laat zich wat mij betreft makkelijk raden. Peter leeft namelijk wel volgens een bepaalde direct- en openheid die tot op de dag van vandaag vrijwel ongekend is in het Zuiden des lands. Bovendien is hij ook nog eens zijn toegang tot Moniek. Tussen haar en de aanzienlijk onschuldigere Bart ontwikkelt zich een liefdesrelatie allà Turks Fruit met Romeo en Julia-achtige kenmerken.
Rowwen Hêze en nieuw acteertalent
Het Limburgse landschap wordt prachtig glooiend in beeld gebracht middels rivieren, luchten en heide en ook de typische VSL-bus en dorpskermis ontbreken niet. De soundtrack van Rowwen Hêze doet het jeugdige paar, gaandeweg de film steeds subtieler, nog verliefder lijken dan ze zelf al uitstralen. Bram van Schie geeft met zijn eerste acteerprestatie alleen al non-verbaal het hoofdkarakter heel mooi gestalte, terwijl de ondeugende lach en frivoliteit, maar ook de emotionele momenten van zijn tegenspeelster Ella-June Henrard werkelijk van het doek spatten. Huub Stapel voorziet de film, net als Jeroen van Koningsbrugge in de rol van Barts vader, van een extra (v)romige, komische jus.
Man die wacht op zijn vrouw in een lingerie-winkel
Gevraagd naar hoe het was om zo’n romantisch drama te maken, antwoordde Kuijpers dat het voor de mensen in zijn omgeving in ieder geval een veel prettigere periode is geweest in vergelijking met de realisatie-tijd van eerdere films waaraan hij werkte: “… want zolang je ermee bezig bent, wordt je zelf in zekere zin toch ook zoals de film.” Stelder hoopt dan vast ook nog meer van zulk moois van zijn hand verfilmd te zien worden door zijn regisserende kompaan. Bij de opnamen daarvan blijft hij echter toch liever weg, want dan bekruipt hem het gevoel van een man die in een lingerie-winkel wacht op zijn vrouw. Een dergelijke situatie hebben beide heren in Hemel op Aarde trouwens mooi weten te verbeelden met een seks-scène die Bart op televisie ziet in het bijzijn van zijn ouders. Een heel herkenbaar ‘ik-ben-nu-liever-onzichtbaar’-moment voor velen van ons, toch?
Waardering: ****
Hemel op Aarde is momenteel enkel in de Limburgse bioscopen te zien, vanaf 9 januari is de film ook in de rest van Nederland te bewonderen.
Reacties zijn gesloten.