web analytics

Recensie: Kid

Reacties zijn gesloten

Kid

Kunstenaars houden er doorgaans niet echt van om hun eigen werk te moeten uitleggen. Het publiek zoekt het maar lekker zelf uit en gelijk hebben ze. Dat geldt zeker ook voor filmmakers van het eigengereide soort. David Lynch weigert bijvoorbeeld nog steeds op zijn bedoelingen en interpretaties van zijn debuut Eraserhead uit te leggen. Met als gevolg dat er hele discussies op het net rondgaan, waarschijnlijk tot groot vermaak van de regisseur. De Vlaamse filmmaakster Fien Troch houdt liever zelf de touwtjes in handen. Haar vierde speelfilm Kid gaat, althans voor de pers, vergezeld van een betoog over hoe we haar cinema tot ons moeten nemen. Film is een doel op zich en niet een middel om een verhaal te vertellen, zo valt er in te lezen. Subtekst en emotie spelen een dominante rol in haar werk. Centraal staat de belevingswereld van een kind dat een boel ellende te verstouwen krijgt. Maar gooit Troch niet haar eigen glazen in door ons te vertellen met welke blik we haar jeugddrama moeten bekijken?

Kind zijn
Kid is een vrolijk jochie van zeven dat samen met zijn moeder en oudere broer op een varkensboerderij in een uitzichtloos stukje Vlaanderen woont. De zaken gaan niet voor de wind. Kids naamloze moeder zit tot haar oren in de schulden en wordt tot op de parkeerplaats van de lokale supermarkt door haar schuldeisers lastig gevallen. Ondertussen probeert Kid zo veel mogelijk kind te zijn. Zo leest hij Suske en Wiskes in bad, waar hij vooral niet bij gestoord wil worden. Of hij levert met een vriendje scheepsladingen aan snoep af bij de kassa van de supermarkt en heeft dan te weinig geld bij zich. Op school is het niet altijd een lieverdje en hij moet nog wel eens overblijven. De harde realiteit en het noodlot dwingen Kid en zijn broer Billy echter om op veel te jonge leeftijd het volwassen leven binnen te stappen.

Dat we het verhaal door de ogen van de jonge Vlaamse Kid zien laat zich ook zonder gekunstelde toelichting makkelijk raden. Troch past er haar beeldtaal op aan. Er wordt veel vanuit lage hoeken gefilmd, behalve als volwassenen het frame bevolken. Bovendien isoleert ze de heftige zaken waarmee Kids moeder worstelt regelmatig, zoals ouders hun kinderen van zo veel mogelijk narigheid proberen te behoeden. Hierdoor ontstaat een hevig contrast tussen serieuze volwassen zaken en het schijnbaar zorgeloze leven van een kind. Het leidt bovendien tot een geslaagde combinatie van relativering en tragiek. Troch stelt door het gebrek aan dialoog en duiding veel vertrouwen in subtekst. De kijker krijgt net voldoende informatie mee om de ernst van de situatie en de impact die dit heeft op het leven van een kind te kunnen inschatten.

Wending
Ondanks de moedige en gewaagde keuzes die Troch durft te maken, mist Kid een duidelijke koers. Een dramatische wending in het leven van de hoofdpersoon brengt hier verandering in. Het biedt kansen om het roer rigoureus om te gooien. Troch lijkt echter moeite te hebben met een dergelijke duidelijke gebeurtenis. Abstractie en onbeduidendheid maken plaats voor misplaatste rechtlijnigheid. De filmmaakster gaat dingen uitleggen en voor de kijker, die ze in haar toelichting nog zo slim acht, invullen. Bijvoorbeeld waar de vader van Kid en Billy uithangt en hoe het nu allemaal verder moet met het leven de kinderen. Ze lijkt zich haast om ze te bekommeren, waar ze de jongetjes eerder vooral observeert van een voor haar aangename afstand. Het haalt de kracht en mystiek uit haar verhaal, wat nog eens onderstreept wordt door de groteske slotscène. Kid is tot op tweederde van de speelduur een solide jeugdportret. Door de omslag die zich hierna aandient gaat de maakster zichzelf echter tegenspreken.

Waardering: ***

Kid (2013)
Regie: Fien Troch
Scenario: Fien Troch
Producent: Antonio Lombardo, Jacques Henri Bronckart, Els Vandevorst
Camera: Nico van den Eenden
Montage: Nico Leunen
Muziek: Senjan Jansen
Met: Bent Simons, Maarten Meeusen, Gabriela Carrizo, Rit Ghoos, e.v.a
Taal: Nederlands
Speelduur: 90 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 18 april 2013