web analytics

Recensie: Ushi Must Marry

Reacties zijn gesloten

Ushimustmarry

Als je binnen vijf minuten al met rollende ogen op je horloge aan het kijken bent, weet je dat er iets fout zit. Ushi Must Marry wordt alleen maar slechter en slechter.

Jammer is het, dat er na een jaar waarin de Nederlandse cinema veel moois te bieden had, twee films in de bioscoop verschijnen die het niveau zo omlaag halen. Het Bombardement was vorige maand al een behoorlijke misser, nu wordt het nog erger met Ushi Must Marry. Ate de Jongs oorlogsfilm was een drama dat onbedoeld komisch uitpakte, dit is een komedie die uitmondt in een drama. Hoe je het ook wendt of keert, bij het Jan Smit-vehikel viel er tenminste nog wat te lachen.

Ushi Must Marry komt van de hand van Paul Ruven, die -toeval of niet- meeschreef aan Het Bombardement. In de jaren negentig maakte hij hele aardige arthouse-drama’s en brak hij door met het schunnige maar stiekem toch wel geestige Filmpje!. En vier jaar geleden regisseerde hij Mafrika, een komisch drama dat het best goed had kunnen doen bij een groot publiek maar waarbij het faillissement van de productiemaatschappij helaas roet in het eten gooide. Ruven heeft sindsdien geen film meer gemaakt die aan te raden is.

Het gegeven van Ushi, de licht verknipte Japanse interviewster die beroemdheden in verlegenheid brengt, leverde in 1999 regelmatig verrassend leuke taferelen op. Er kwamen meerdere seizoenen, Wendy Van Dijk verzon nieuwe typetjes, en eigenlijk werd het toen steeds minder spannend. Ook nog een speelfilm erbovenop? Het idee kon er nog net mee door.

Maar de film blijkt maar bar weinig met het televisieprogramma te maken te hebben. Ruven heeft iets documentaire-achtigs als Borat willen maken: een serie interviews op een komische manier laten ontsporen. Dat ontsporen is gelukt, maar komisch is het allerminst.

Wat deze film pas echt een uitputtende martelgang maakt is niet eens dat mislukte mockumentary-element, maar de onophoudelijke tsunami van inspiratieloze poep- en pies-slapstick. Bijna zeven ton gaf het Filmfonds aan Ushi Must Marry, en dat is onder andere besteed aan smijten met duur voedsel, een dikke blote sumoworstelaar, en een onmetelijke hoeveelheid sloopwerk. Dat gaat 96 hele lange minuten zo door. Wees gewaarschuwd.

Waardering: 1/2

Ushi Must Marry (2013)
Regie: Paul Ruven
Scenario: Marian Batavier en Paul Ruven
Producent: Paul Ruven
Camera: Rolf Dekens
Montage: J.P. Luijsterberg
Muziek: Martijn Schimmer
Met: Wendy van Dijk, Hiromi Tojo, Patrick Dempsey, Mark Sagato, e.v.a.
Taal: Engels, Japans
Speelduur: 96 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 14 februari

Een gedachte over “Recensie: Ushi Must Marry

  1. Volgens mij is het 1 van de weinige slapstickfilms van Nederlandse bodem. Dat dit genre hier niet zo ontwikkeld is, is dan misschien wel logisch. Er zal ongetwijfeld een publiek voor zijn in Nederland en Ushi heeft een brede schare fans. Dat neemt niet weg dat de grappen wel erg voorspelbaar zijn en de realiteit ver te zoeken is. Er zijn verschillende momenten waarop het script onlogisch is en niet goed uit de verf komt.

Reacties zijn gesloten.