In een tijd waarin de contrasten tussen culturen steeds meer worden benadrukt, zijn er Nederlandse films die juist overeenkomsten laten zien, of juist helemaal geen issue maken van cultuurverschillen. Naast Pizzamaffia, die vanaf deze week in de bioscoop draait, zijn er meer van zulke Nederlandse films geweest. Ondanks de goede bedoelingen zijn ze niet allemaal even sterk, dus daarom hier de drie beste.
De drie … multicultifilms
– Dunya & Desie (Dana Nechushtan, 2008)
Na de succesvolle serie was een speelfilm een logische volgende stap. Eva van de Wijdeven en Maryam Hassouni spelen vol overgave de twee hartsvriendinnen met verschillende achtergronden. De film vervalt soms in stereotyperingen, maar is vooral sterk door het universele verhaal over vriendschap, waarin duidelijk wordt gemaakt dat verschillen in opvoeding of cultuur geen enkele belemmering hoeven te zijn.
– Shouf Shouf Habibi (Albert ter Heerdt, 2004)
Vlotte komedie die zowel de Nederlandse als de Marokkaanse cultuur op de hak neemt, maar ook op een serieuze manier weet te benaderen. De balans daartussen is vaak zoek, maar de film blijft vermakelijk en onderhoudend. Dat is vooral te danken aan hoofdrolspeler Mimoun Oaïssa. Albert ter Heerdt regisseerde drie jaar later het multiculti-drama Kicks, waarin ook sterk werd gespeeld, maar de problematiek van cultuurfricties vaak te simplistisch werd behandeld.
– ‘n Beetje Verliefd (Martin Koolhoven, 2006)
Ongecompliceerde feelgoodfilm over een zestigjarige weduwnaar en zijn half-Marokkaanse kleinzoon, die allebei een vrouw aan de haak proberen te slaan. Ad van Kempen en Yes-R doen het leuk samen. Het verhaal mag dan niet altijd geloofwaardig zijn; het is wel een vermakelijke mix tussen oerhollandse nostalgie en (Marokkaanse) jongerencultuur.
Waar is de beste? Schnitzelparadijs? En waar is Kicks?