web analytics

De drie … politieke films

Reacties zijn gesloten


Met de moord op Pim Fortuyn gisteren twaalf jaar geleden verkeerde Nederland ook weer even in politieke sferen. Voor wie na vandaag nog even wil blijven hangen in deze sfeer, selecteert NeerlandsFilmdoek drie ‘politieke films’ die om verscheidene redenen het aanzien waard zijn.

De drie … politieke films

–          De Mannetjesmaker (Hans Hylkema, 1983)
In 1983 maakte Hans Hylkema, die met onder andere Julia’s Geheim (1987), De Papegaai (1989) en Den Uyl en de Affaire Lockheed (2010) inmiddels een traditie heeft op het gebied van politiek in film, de boeiende en intrigerende De Mannetjesmaker – Nederlands eerste politieke film ooit. Hierin vertelt Hylkema het verhaal van spindoctor Ben Korsten (in de film Mertens), die in de jaren zestig na een iets te openhartig interview zijn eigen graf groef in (het katholieke) politiek Den Haag. De film, die ondanks dat hij voor de bioscoop gemaakt is meer weg heeft van een vaardig gemaakte televisiefilm, wordt gedragen door een charismatische Gerard Thoolen, die van Korstens innerlijke strijd een waar spektakel maakt.

–          06/05 (Theo van Gogh, 2004)
Theo van Goghs laatste film, de politieke thriller 06/05, ging 12 december 2004 feestelijk in première. Zonder de regisseur; die was zes weken daarvoor bruut vermoord door Mohammed B. 06/05 vertelt, deels door middel van archiefmateriaal, het verhaal achter de moord op Pim Fortuyn: achter deze moord schuilde volgens Van Gogh en scenarioschrijver Ross een heuse samenzwering, waarbij hoge functionarissen betrokken waren. De film is het toonbeeld van de nieuwe (productionele) weg die Van Gogh vlak daarvoor was ingeslagen. Hij werkte in razend tempo aan een omvangrijk oeuvre door steeds grotendeels met een dezelfde cast en crew te werken en takes met meerdere camera’s tegelijk op te nemen. Niet alleen drukte hij zo de kosten, ook hopte hij zo – naar eigen zeggen – als zigeuner van set naar set. Postuum kwam zijn dramaserie Medea gereed, eveneens met een politiek tintje.

–          Vox Populi (Eddy Terstall, 2008)
Zelden tot nooit werd de Nederlandse politiek op komische wijze verbeeld. Met Vox Populi waagde regisseur Eddy Terstall (Simon, Sextet) een poging en slaagde met vlag en wimpel. Wanneer de dochter van de doorgewinterde politicus Jos Fransen – wiens partij het slecht doet in de peilingen – een relatie krijgt met een ‘volkse’ jongen, komt Jos in aanraking met de volkse logica van zijn schoonfamilie. Vooral de af en toe naar extreem-rechts neigende vader Nico, een hilarische rol van Ton Kas, blijkt een goede inspiratiebron voor zijn verdere verkiezingscampagne. Terstall is er met Vox Populi in geslaagd een bijtend en treffend beeld te schetsen van het huidige politieke klimaat, zonder te vervallen in moralistische boodschappen of propaganda. Eén van de leukste komedies van eigen bodem.

Politiek op televisie
In tegenstelling tot de speelfilm, waarin politiek slechts sporadisch een rol vervult, zijn er op tv meer politieke producties terug te vinden. Zo maakte Van Gogh, naast de al eerder genoemde dramaserie Medea, ook onder meer nog de televisiefilms In het belang van de Staat en De Nacht van Aalbers. Dana Nechushtan regisseerde de politieke thriller De Belager. Frans Weisz maakte in 1998 de meeslepende dramaserie Het Jaar van de Opvolging, dat zich afspeelt in 2010. In 2002 maakte Norbert ter Hall de driedelige en fictieve miniserie Mevrouw de Minister. Recentelijk werden er onder meer nog de miniserie Den Uyl en de Affaire Lockheed en de politieke komedie Sorry Minister gerealiseerd.

Reacties zijn gesloten.