Producent Frans van Gestel mocht als Gast van het Jaar een aantal favoriete films uit binnen- én buitenland op het programma zetten. Hij koos onder andere voor Staat van Zerzorging. Van Gestel legt uit waarom.
‘Staat van verzorging is naast Stranger Than Paradise de film die mij het meest heeft geïnspireerd. Ik werd getroffen door de zuivere en oprechte toon van deze documentaire en door het mededogen waarmee Doebele en Schmidt te werk gingen. Je kunt heel hard schreeuwen, maar ook met liefde, poëzie en humor iets laten zien. De klap die je dan uitdeelt, is net zo groot. Misschien zelfs groter.
‘Staat van verzorging was voor mij een reden om geschiedenis te gaan studeren. Bronnenonderzoek is immers een belangrijk onderdeel van het documentairevak. Uiteindelijk is mijn leven anders gelopen, en heb ik zelf maar weinig documentaires geproduceerd. Momenteel hebben we een halve documentaire van Merlijn Passier over Castro liggen. Als Castro sterft, zoeken we alle geïnterviewden weer op en draaien we de tweede helft. Het grote verschil tussen het produceren van een speelfilm en een documentaire is dat laatstgenoemde veel kleinschaliger is. Je zit als het ware dichter op het proces. Prettig voor de producent, maar ik blijf dol op speelfilms. Een mooie film blijft me bezig houden en ontroeren. En om met heel veel mensen iets moois te maken, is steeds weer een uitdaging en belevenis.’