Wan Pipel, de eerste Surinaamse film ooit, zorgde in 1976 voor het failliet van $corpio Films, het bedrijf achter baanbrekende films als Obsessions (1969) en Blue Movie (1971). Ook voelde filmmaker Pim de la Parra zich gedwongen de vaderlandse filmindustrie achter zich te laten. EYE zag het belang van de film en besloot de kopie grondig te restaureren. De la Parra: ‘Ik voel me als cineast zeer bevoorrecht dat dit mij overkomt.’
Ziel en zaligheid legde hij erin, Pim de la Parra, een van de filmmakers die er in de jaren zestig en zeventig voor zorgde dat de Nederlandse filmindustrie eindelijk enige mate van continuïteit begon te vertonen. Als geboren Surinamer was Wan Pipel de film die hij altijd al had willen maken. ‘Maar niemand zat op die film te wachten’, vertelt De la Parra. ‘Dat was een grote teleurstelling.’
Hierdoor viel niet alleen het doek voor $corpio Films, zijn eigen productiebedrijf (samen met mede-cineast Wim Verstappen), ook betekende het De la Parra’s (kortstondige) einde als filmmaker in Nederland. Begin jaren tachtig maakte hij een glorieuze comeback als koning van de minimal movie. In Suriname was Wan Pipel wel succesvol en heeft de film een lans gebroken voor het medium. Verstappen noemde de film later zelfs ‘Het Wilhelmus van Suriname’.
‘Het is ironisch dat de film nu, na 35 jaar, door EYE Film opnieuw wordt uitgebracht’, stelt de regisseur. ‘Zo te zien is er nu pas echt waardering voor het vakmanschap, al het geïnvesteerde talent en de wereldvisie die de film uitdraagt. Dat maakt me blij.’
Bekijk hier de trailer: