Als ik als kind op bezoek ging bij mijn oma, kreeg ik een gulden van haar. Op een dag kwamen er familieleden uit Brabant langs, juist toen ze mij het geld toestopte. De visite liep uit op een wedstrijdje in gulhartigheid. Even later stond ik met zeker tien gulden op zak in Intertoys. Niet gewend aan zo’n kapitaal dwaalde ik verloren rond. Opeens kon ik niet één, maar wel tien Barbiestickerboekjes kopen, of zelfs een hele Barbie, mèt Barbie-walkman. Of een Duftyhuis. Of heel veel snoep. Of een Playmobilspeeltuin. Een keuze voor het ene betekende echter dat ik nóóit het andere zou hebben (Sinterklaas was nog zo ver weg dat het in de beleving van een zesjarig pas over enkele lichtjaren zou plaatsvinden). Uiteindelijk verliet ik de speelgoedwinkel met lege handen. ‘Stop maar in je spaarpot, dan kun je er nog even goed over nadenken,’ zei mijn vader. Die opmerking bood weinig troost, zo zwaar was ik doordrongen van de ernst van mijn dilemma.

Ongeveer zo voelde ik mij opnieuw in de afgelopen week. Wat een overdaad aan sappig filmnieuws! Zo veel berichten om te becommentariëren. Zou ik iets schrijven over het schandalig negeren van fantastische familiefilms bij de nominaties voor de Gouden Kalveren? Iets over het stuk van Dana Linssen in NRC, waarin ze probeert te verklaren waarom Nederlandse kinderen wel naar Nederlandse kwaliteitsfilms gaan, maar tieners niet? (Ze ziet over het hoofd dat kleine kinderen nog geen ondertitels kunnen lezen.) De voorspelling dat het Nederlandse filmlandschap binnenkort verschraalt? Iets over de conference van Theo Maassen op het NFF ((‘Na Jan Smit in Het Bombardement volgend jaar Britt als Anne Frank’)? Iets over de aangekondigde megalomane première van ‘Alles is Familie’? Iets over de reacties op Twitter op de presentatie van het Kalverengala (‘Wie is die man die eigenlijk nooit meer zou mogen presenteren?’)? Of over de algehele boze sfeer op Nujij.nl naar aanleiding van het gala (een van de vriendelijkste reacties: ‘Gezapig clubje onskentons’)? Of toch het hele festival negeren en iets schrijven onderstaande still van ‘Alleen maar nette mensen’, die maakt dat ik ongelofelijk naar deze film uit kijk?

Mijn tijd is schaars. Het ene aandacht schenken is het andere negeren. Als een kleuter liet ik mij overdonderen door de in het Nederlandse filmlandschap uiterst zeldzame hoeveelheid keuzemogelijkheden. Sparen kan niet op internet, want wat vandaag gebeurt, is morgen achterhaald. En zo verliet ik het blog met lege handen.