‘Nono, Het Zigzag Kind’ opent het Nederlands Film Festival. Terecht barst de discussie meteen los op Twitter: moet dat niet Zigzagkind zijn? Of zigzagkind, want die rare gewoonte om gewone woorden in filmtitels opeens in hoofdletters te zetten heb ik ook nooit begrepen (hoezo Film Festival?).
Eens kijken hoe de vertaler van het oorspronkelijke boek het heeft bedoeld. Op de website van de Israëlische schrijver David Grossman wordt ‘zigzagkind’ aan elkaar geschreven. Op de kaft is de schrijfwijze blijkbaar totaal afhankelijk van de vormgever (en we weten allemaal dat die niet van afbreekstreepjes houden). Gek genoeg blijken er zelfs binnen één vormgeving nog twee mogelijkheden. Alsof ze het ook niet meer weten. Het is zigzagkind, mensen. Dan maar een spatienazi.
Ohw, dus toch zigzagkind, ik snapte die hele titel al niet.