Nederland heeft slechts een schamele serie horrorfilms gemaakt en in die enkele films stelde de muzikale begeleiding vaak teleur. Voor De Johnsons huurde men de Amerikaan Patrick Seymour in. En het mag worden gezegd: ondanks de kleine gebreken is dit de beste score voor een Nederlandse film in dit genre. In onderstaand artikel een bespreking van de score, met als toevoeging een leuke anekdote van de componist zelf.

 

 

 

 

Score-bespreking
Het orkest, dat in het cd-boekje nergens wordt vermeld, verbeeldt de duistere klanken uiterst bekwaam, maar schiet soms wat te kort als het aankomt op echte kracht. Af en toe maakt Seymour gebruik van een uit de toon vallend keyboard-effect of ‘benadrukking’, storen doet dit echter zelden. Ook is er soms een kort ritme of een furieuze uitbarsting – uitmondend in synthesizer gekrijs – te horen, die lichtelijk uit de toon vallen, maar niet al te storend zijn. Enkel de laatste track is overbodig en mist een connectie met de sfeer van (de rest van) het geheel.

 

Op thematisch gebied is er één thema dat temidden van alle duisternis fungeert als een goed bindmiddel en soms ook in de lichtvoetige piano- of orkestuitvoering is terug te vinden. Het onheilspellende karakter van de muziek wordt soms aangevuld met een interessant koorelement, wat de occulte lading van de film dekt, en vaak vooral door de strijkers erg krachtig is qua spanningsopbouw. Tegen de tijd van de finale van de film keert het koor tweemaal terug om hier in het Latijns te zingen, ondersteund door gedreven helse klanken, die steeds intenser worden en met een vrij machtige opbouw naar een glorieuze conclusie toespitsen, waarin het koor woordloos en minder aanwezig aanvult. Ook in deze opbouw is het hoofdthema terug te vinden. Het begint op een lage toonhoogte om daarna in hogere toonhoogte volwaardig tot een conclusie te komen. Deze stukken zijn op de cd als een doorlopend geheel te vinden onder de naam ‘Finale Part 1 t/m 3’. Zeer sfeervol materiaal.

 

Anekdote
How did you actually get involved in this Dutch film? I noticed you also scores De Flat. If you have some anekdotes, that would be great.

 

A couple of years before The Johnsons (1992) I had worked on the score for De Kassière: Lily Was Here (1989) around 1988 for the same dutch film company. The score for Lily was here was by Dave Stewart. I was keyboard player for Eurythmics at that time (1984-1989) and on Lily I played keyboards and wrote string arrangements and co-composed most of the music with Dave. The rest of the band used on Lily were also from Eurythmics band at that time (Olle Romo on drums/percussion and Chucho Merchan on bass) as well as Candy Dulfer on sax. Of course the theme from that score became a big surprise instrumental hit single.

 

So when De Johnsons was made by the same film company a couple of years later, producer Chris Brouwer hired me to write a big dramatic orchestral score (very different to the musical style of Lily was here). Eurythmics had finished touring in early 1990, and I had moved to Los Angeles. I did De Johnsons around 1991 I think. The score for De Johnsons got good reviews and won a couple of awards and a couple of years later the same company hired me to compose the music score  De Flat.

 

I remember the period of De Flat in particular because film producer Chris Brouwer was here in Los Angeles while we mixed the music score for De Flat when the big earthquake of January 1994 happened at 4.30 in the morning. It was so terrifying for Chris in his high rise hotel that he went pretty much straight to the airport and flew home to the safety of Holland, leaving me to finish the music mixes alone!