De film Megumi vertelt het verhaal van een dramatische verdwijning. Op 15 november van het jaar 1977 verdween het Japanse schoolmeisje Megumi Yokota als bij toverslag van de aardbodem. In de gedaante van de actrice Janica Draisma bezoekt de filmmaakster het kustplaatsje Niigata waaruit Megumi verdween. Na dertig jaar is de familie en de omgeving van het meisje nog steeds verbijsterd, vol ongeloof enl onverwerkt verdriet. Inmiddels is wel bewezen dat Megumi door spionnen ontvoerd is naar Noord-Korea. In die tijd zijn vanuit Japan zeker dertien mensen ontvoerd om Noord-Koreaanse spionnen vloeiend en natuurlijk Japans te leren spreken. De ouders van Megumi zijn ervan overtuigd dat hun dochter nog leeft, al beweert Noord-Korea dat ze inmiddels zelfmoord heeft gepleegd.

 

 

 

Score-bespreking
De score, geschreven door Robin de Raaff, valt op door onvergetelijke saxofoon-solo’s van Williams Raaijman (een vriend van regisseuse Mirjam van Veelen). Van Veelen betrok Raaijman bij de productie, waarop hij de Raaff aan haar voorstelde. De doeltreffendheid van een solo instrument om ziel te geven aan een karakter is prijzenswaardig, alsmede de overtuigende uitvoering. De klanken zorgen voor ontroering, terwijl in de film gespeculeerd wordt over de mogelijkheid dat Megumi nog gevonden wordt en in leven is. De muziek is dus zowel op melancholisch als mysterieus vlak volkomen effectief en heeft een zekere hallucinerende werking die de dromerige beelden goed ondersteunt.

 

De verdere bezetting van de score wordt aangevuld met een klein ensemble, bestaande uit enkele verschillende strijkers, percussie en een hoorn. Vergelijkingen met andere scores lijken niet erg noodzakelijk, want het gaat hier immers om een sterk karakteristiek werk. Treurig is het feit dat Raaijman kort na de muziekopnames overleed, aldus de treurende van Veelen tijdens het bedankwoord op de IFFR wereldpremière van 27 januari 2008.