De releasedatum van De Vliegenierster van Kazbek werd al een keer of zes verschoven, officieel omdat ‘april 2010 beter uitkomt; het is dan precies 65 jaar geleden dat de Georische opstand op Texel (de opstand van gelegerde soldaten, red.) plaatsvond.’ De ware reden is echter dat screenings van het eerste defiintieve product dermate teleurstellend waren, dat er nog materiaal bijgeschoten is en er een hermontage heeft plaatsgevonden. Of het geholpen heeft kunnen we nu – als het goed is, er lijkt met de week iets te veranderen aan de releasedatum – vanaf 8 april gaan zien.

Vooruitblik De Vliegenierster van Kazbek
De Vliegenierster van Kazbek speelt zich af tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Op het eiland Texel woont de dromerige Marie. De komst van een groep Georgische soldaten, waaronder een muzikant en een filmoperateur, zorgt voor veranderingen. Goga en zijn vrienden brengen op het grauwe Noordzee-eiland kleur, leven en liefde in het bestaan van Marie. Aangespoord door de heldin van de Sovjet-filmmusical ‘De Vliegenierster van Kazbek’, die de Georgiërs met zich meezeulen, en bij iedere gelegenheid die zich voordoet bekijken, neemt Marie haar lot in eigen handen. Te midden van de chaos van hun vrijheidsstrijd ontworstelt zij zich aan de beklemmende werkelijkheid door te leren vertrouwen op haar fantasie.

Cast: Madelief Blanken, Zura Zhghenti, Kakha Kintsurashvili, Sylvia Poorta, e.v.a.
Regie: Ineke Smits
Scenario: Arthur Japin, Ineke Smits
Camera:  Piotr Kukla
Producent: Els Vandevorst, San Fu Maltha, Ellen de Waelle

Over het verhaal van de film
In januari 1945 werd op Texel een Georgisch regiment, de zogenaamde Ost-Legionen, gestationeerd. Het waren voormalige krijgsgevangenen, voor wie de Duitse krijgsdienst de enige manier was om aan de hongerdood in de kampen te ontsnappen. Foto’s uit die tijd tonen Texel als een vakantieoord; een grappig soldatenorkestje, naakte zwemwedstrijden, een waterskiër met vrolijk wapperende Nazivlag. Rustig werd het einde van de oorlog afgewacht. Er werd geen druppel bloed vergoten.

Toen de geallieerden steeds verder naar het noorden optrokken, kwamen de Georgiërs in opstand, om te voorkomen dat ze door hun Duitse broodheren tegen de geallieerden ingezet zouden worden. In de laatste veldslag die de Duitsers wisten te winnen verloren honderden Georgiërs het leven. Een Georgisch kerkhof op Texel is een stille getuige.

Ineke Smits over de inspiratiebronnen voor de film
“We wilden een film maken die afweek van de doorsnee Nederlandse oorlogsfilm. Als referentie hebben we bijvoorbeeld gekeken naar La vita è bella en Another Time, Another Place. Films die op een andere manier een ander soort verhaal vertellen dat zich in die periode afspeelt. Een belangrijke inspiratiebron waren de kleurenfoto’s van Anton Hustinx uit de Tweede Wereldoorlog. Hij fotografeerde het dagelijks leven. Die beelden, bijvoorbeeld met soldaten die ijsjes eten, geven bijna een vakantiegevoel. Dat vond ik belangrijk. Texel lijkt geen eiland in oorlog. Dat zie je ook in de film die vreemde tegenstelling van marcherende soldaten die geen wapens maar een parasol, schep of handdoek dragen. Die liedjes zingen hoe gezellig het is om in zee te zwemmen.”

Over de regisseuse
Ineke Smits studeerde aan de Kunstacademie in Rotterdam. Daarna volgde ze de opleiding regie aan de National Film and Television School in Engeland. De grote doorbraak van Smits volgde in 2001 met de festivalhit Magonia, ook met een scenario van Arthur Japin. Magonia won verschillende prijzen waaronder de Circulo Precolombino de Oro (Bogota Filmfestival) en de Golden Tulip (Istanbul IFF) voor Beste Film. Magonia draaide verder in de competities van de internationale filmfestivals van San Sebastian, Mannheim, Tbilisi, Creteil, Bonn, Brussel, Leeds, Riga en Rome .

De documentaires Putin’s Mama (2003) en Zwart Goud onder het Notecka Woud (2005) zaten beiden in de Zilveren Wolf competitie van het IDFA. Transit Dubai (2008) was te zien op hetzelfde festival en won in 2009 de publieksprijs op het Gdansk Film Festival. Naast het regisseren en ontwikkelen van fictie- en documentairefilms, werkt Smits regelmatig als script-adviseur voor onder andere het Hubert Bals Fonds, European Pitch Point, het Nederlands Fonds voor de Film en het CoBO Fonds. Sinds 19 jaar woont en werkt Smits zowel in Nederland als Georgië.

Te zien vanaf: 8 april 2010.