In Rabat rijden drie vrienden naar Marokko en leren ze, zoals wel vaker in een film waarin personages van A naar B trekken, elkaar en zichzelf beter kennen. Videoclipregisseurs Jim Taihuttu en Victor D. Ponten maken met deze zomerse roadmovie hun regiedebuut.
Vooruitblik: Rabat
Nadir moet in de zomervakantie een oude taxi van zijn vader van Amsterdam naar Rabat rijden. Zijn beste twee vrienden gaan, ondanks tegenstribbelen van Nadir, mee op reis. Tijdens de tocht ontmoeten ze nieuwe mensen en wordt de vriendschap steeds verder op scherp gezet als duidelijk wordt wat de echte reden is dat Nadir naar Marokko gaat.
Cast: Nasrdin Dchar, Achmed Akkabi, Marwan Kenzari, e.v.a.
Regie en scenario: Jim Taihuttu en Victor D. Ponten
Producent: Julius Ponten en Frieder Wallis
Jim Taihuttu over Rabat
“Het is een film die ik zelf zou willen zien, en het was ook tijd dat er zo’n film kwam. We lopen in Nederland altijd jaren achter op de rest van de wereld. In Duitsland, Frankrijk en Engeland worden heel interessante films gemaakt over het nieuwe Europa, dat had ik hier nog niet gezien. Ik hoop dat de Nederlandse film zich de komende jaren wat meer op op Europa richt, want daar ligt de toekomst […] De Nederlandse taal lijkt een obstakel om de grens over te steken, maar ik kijk naar zo veel Deense films! En de bioscopen puilen uit de van de Franse films. Ik versta geen woord Frans. Het is een kwestie van thematiek omhelzen die ook interessant is voor mensen die hier niet wonen. Europa is aan het veranderen. Er zijn andere mensen, die kan je niet ontkennen.”
Over de regisseurs
Jim Taihuttu (1981) studeerde in 2004 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Hij richtte met Victor Ponten reclamebureau Habbekrats op. Taihuttu maakte eerder onder meer de korte films Caresse (2009) en Dominique (2010) en de videoclip Wolken #2. Ponten was als producer betrokken deze producties. Rabat betekent voor beide makers hun lange speelfilmdebuut.
Te zien vanaf: 9 juni 2011
Eindelijk krijgen we weer is een film met internationale allure!
Eindelijk een film waarin Marokkanen niet crimineel of underdog, maar mens zijn. Het ziet er erg goed uit, goede acteurs.
Dat over die Nederlandse taal: dat is natuurlijk een onzinargument uit de jaren ’80. Overal wordt er nagesynchroniseerd, waardoor het taalprobleem niet eens kan bestaan. Het gaat meer om de kwaliteit van de films. 90% van de Amerikaanse films haalt het ook niet naar andere landen. En Amsterdamned is opnieuw uitgebracht in het VK. Het gaat erom dat een film gewoon goed is. “Rabat” kan ook in andere Europese landen hoge ogen gooien. Ik gun het de makers van harte.