Al decennialang is Frans Weisz een van Nederlands meest vooraanstaande filmers. Samen met onder anderen Pim de la Parra en Wim Verstappen behoorde hij tot de eerste golf afgestudeerden aan de Nederlandse Filmacademie. In 1966 maakte hij zijn bioscoopdebuut Het Gangstermeisje, momenteel draait hij de ontroerende kerstfilm Finn. Vandaag op NeerlandsFilmdoek: De drie van Frans Weisz.
– Het Gangstermeisje (1966)
Regisseur Frans Weisz maakte met Het Gangstermeisje een film die als blauwdruk kan dienen voor de rest van zijn oeuvre. Vol ambitie en tot op het bot gepassioneerd zoekt hij met name in beeld en geluid naar de optimale filmische beleving. Opgenomen in drie landen – met meer dan honderd locaties –, een grootse cinematografie en een zwarte thematiek; Het Gangstermeisje ademt Weisz, en Weisz ademt Het Gangstermeisje. Het zorgt voor een eigenzinnige film vol prachtige details, een (zelfs nu nog) ongekende allure en ontroerende momenten, maar ook één die af en toe uit de bocht vliegt of zichzelf verliest in zijn poging alles te omvatten.
– Leedvermaak (1989)
Frans Weisz had er eind jaren tachtig al bijna een hele carrière opzitten. Als regisseur van onder meer De Inbreker (1972), Rooie Sien (1975) en Charlotte (1981) had hij zich in diverse genres bewezen en kende hij de kneepjes van het vak als geen ander. Ondanks dat zijn films qua onderwerp vaak ver uit elkaar liggen, zijn ze op een belangrijk vlak nauw met elkaar verbonden: in vrijwel alle films van Weisz staat de acteur centraal. De verfilming van het toneelstuk ‘Leedvermaak’ van Judith Herzberg kon dan ook haast niet anders dan door Weisz geregisseerd worden. Hoewel niet geheel geslaagd, maakt de film indruk door het krachtige spel, de goede fotografie en de uitgekiende decoupage en heeft inmiddels – met de vervolgen Qui Vive (2001) en Happy End (2009) – aan extra kracht gewonnen. Juist de focus van Weisz op het individu in plaats van op de handeling of gebeurtenis voorzien de karakters van een rijke geschiedenis, die met elke film meer vorm heeft gekregen.
– Bij Nader Inzien (1991)
Een stuk of twaalf hoofdrolspelers, talloze thema’s en een verhaal dat meer dan veertig jaar beslaat: regisseur Frans Weisz pakte het in zijn eerste televisieproductie meteen grootschalig en ambitieus aan. Aangezien de regisseur het medium televisie met argwaan bekeek en wel eens had opgemerkt nog liever een film voor twee blinden in de bioscoop te maken dan voor twee miljoen kijkers voor de buis, mag deze aanpak echter geen verbazing wekken. De serie moest eruit zien zoals een goede speelfilm zich presenteert: verzorgd, meeslepend en groots. Bij Nader Inzien, gebaseerd op het gelijknamige boek van J.J. Voskuil, voldoet aan deze omschrijving en is hierdoor niet alleen prachtig ogend geheel, maar ook een ontroerende en pakkende productie geworden. Later zou hij nog twee meer dan aangename televisieseries regisseren: Op Afbetaling (1992) en Het Jaar van de Opvolging (1998).
Over de regisseur
Regisseur Frans Weisz werd geboren op 1 januari 1938. Hij studeerde aan de Nederlandse Filmacademie en de filmschool in Rome. Zijn langspeelfilmdebuut maakte hij met Het Gangstermeisje (1966). In de jaren zeventig trok hij een groot publiek naar de zalen met films als De Inbreker (1972), Naakt over de Schutting (1973) en Rooie Sien (1975). Andere bekende films en televisieseries van Weisz zijn Charlotte (1980), Havinck (1987), Bij nader Inzien (1991) en Hoogste Tijd (1995).
Het wordt de hoogste tijd dat, na Fons Rademakers, Bert Haanstra, Adriaan Ditvoorst en Theo van Gogh, ook Frans Weisz zal worden geëerd met een heuse filmbox met daarin alle door hem geregisseerde films. Mocht hij in de samenstelling van die box zelf een stem hebben, dan vrees ik dat “Naakt over de schutting” en “Heb medelij Jet!” daarin niet zullen worden opgenomen. En toch horen ook deze twee films bij het niet onaanzienlijke,eerder indrukwekkende oeuvre van een groot filmer: Frans Weisz.
En de films “De inbreker” en “Rooie Sien” zullen, als Frans Weisz het voor het zeggen zou hebben, ook niet in die verzamelbox worden opgenomen. Toch horen zij er in thuis!
Laat ik Jos Stelling, een van de pioneers van de Nederlandse film, abusievelijk niet in het rijtje van Theo van Gogh, Fons Rademakers, Bert Haanstra en Adriaan Ditvoorts hebben genoemd. Daarnaast is er uiteraard nog de Rob Houwer Collectie – van Turks Fruit tot en met De Zeemeermin – en wellicht zie ik nog enkele anders filmers over het hoofd. Dat neemt niet weg dat ik vooralsnog ga voor een Frans Weisz Collectie.
O ja, en natuurlijk die Frans Weisz Collectie met veel extra’s!
Beste medewerkers,
Zouden jullie ons willen en kunnen helpen in contact te komen met regisseur Frans Weisz, (indien hij nog regiseert) bij voorkeur een emailadres?
Vernemen graag informatie.
Vr.gr. Martin en Jeannette.