FILM
Na de successerie Penoza en de vaardig gemaakte achtervolgingsfilm Taped, laat regisseur Diederik van Rooijen met Daglicht nogmaals zien dat hij het thriller-genre onder de knie heeft. Toch had er ook meer uit deze film gehaald kunnen worden. Prima vermaak is het zeker, maar een meer zorgvuldige uitwerking was op zijn plek geweest.
In de eerste plaats ligt dat aan de opbouw. Regelmatig worden er te nadrukkelijk wendingen in de film gestopt om voor intrige te zorgen of spanning op te roepen. Geloofwaardigheid lijkt dan soms bijzaak te zijn. Wanneer advocate Iris in het begin van de film een klusjesman hoort vertellen dat ze een broer heeft, gelooft ze dat vrijwel direct. Ze zit dan net in het huis van haar moeder, want die is op vakantie. Kan ze meteen ongestoord door oude paperassen en foto’s heen snuffelen. Het voelt allemaal net wat te gemakkelijk aan. Vergelijkbaar is de voicemail later in de film, waarin iemand vertelt dat hij iets heel belangrijks heeft ontdekt maar het niet over de telefoon kan zeggen, waarop hij zichzelf luttele seconden later te pletter rijdt.
Daglicht tikt zo behoorlijk wat thriller-clichés aan, maar gelukkig staan daar een aantal originele wendingen tegenover. Wanneer Iris probeert te achterhalen waarom haar autistische broer in de gevangenis zit en al die tijd voor haar verborgen is gebleven, ontvouwt er zich een plot die vernuftiger in elkaar steekt dan je zou denken. Vrij enkelzijdig blijft dat uiteindelijk allemaal wel. Met het feit dat het zoontje van Iris ook tekenen van autisme vertoont had bijvoorbeeld meer gedaan kunnen worden. Een familielid met dezelfde aandoening zit per slot van rekening al jaren achter slot en grendel. Was het dan niet interessant geweest als Iris tijdens haar zoektocht ook zou gaan twijfelen over de toekomst van haar eigen kind?
Het boek van Marion Pauw waar de film op is gebaseerd biedt handvatten die niet altijd benut worden. Jammer, maar het maakt Daglicht zeker nog geen mislukking. Daarvoor is de cast ook simpelweg te goed. Met een mindere acteur dan Fedja van Huêt zouden de aanvallen van Iris’ broer waarschijnlijk naar het belachelijke zijn omgeslagen, maar hier blijf je erin meegaan. En om Angela Schijf, Monique van de Ven, Victor Löw, Derek de Lint en Thijs Römer in de andere rollen te zien is natuurlijk ook geen straf.
Waardering: ***
BEELD, GELUID & EXTRA’S
Op de beeld- en geluidskwaliteit van deze uitgave valt niks aan te merken. Zoals we van een recente productie mogen verwachten, is de transfer vrij van beschadigingen en ogen de kleuren en het contrast prima. Er zijn zowel Nederlandse als Engelse ondertitels aanwezig. Het geluid staat in een DTS HD 5.1 track op het schijfje. De dialogen zijn goed verstaanbaar. Als extra vinden we enkel de trailer terug.