FILM
Met De Hoofdprijs dacht SBS 6 goud in handen te hebben. De dertiendelige dramaserie werd groots aangekondigd en leek hard op weg een van de best bekeken programma’s van het jaar te worden. Naarmate de serie vorderde, holden de kijkcijfers echter snel achteruit en dat is, gezien het verloop van De Hoofdprijs, geen verrassing.

Wat zou je doen met twaalf miljoen? In De Hoofdprijs raken de persoonlijke levens van drie families, waarvan twee een enorme geldprijs hebben gewonnen, onvermijdelijk met elkaar verstrengeld. Beide prijswinnaars gaan op geheel eigen wijze om met de plotselinge rijkdom, terwijl de derde familie juist altijd rijk is geweest. Vanaf het moment dat de jackpot valt, is niets meer hetzelfde en wordt duidelijk of geluk te koop is of niet …

Met komedietalent Frans van Deursen (In de Vlaamsche Pot) als spil van het verhaal ontvouwt De Hoofdprijs zich als een bijzonder naïeve onderneming. Hoewel het uitgangspunt – twee families (de ene een net gezin, de andere wat minder gepolijst) winnen twaalf miljoen en zien hun hele leven van de één op andere dag op de kop worden gezet – genoeg stof biedt voor een komisch en dramatisch relaas, staat de serie bol van oppervlakkigheid, ongeloofwaardigheid en een gebrek aan inventiviteit.

Met twaalf miljoen valt een hoop leuks te doen. Zo zou je op vakantie kunnen gaan, een nieuw huis kunnen kopen en een eigen bedrijfje op kun zetten, met alle gevolgen van dien. Deels worden deze paden ook bewandeld in De Hoofdprijs, zij het echter dat er met de mogelijk nieuwe conflictsituaties en verhaallijnen die deze keuzes opleveren weinig wordt gedaan. Ondanks de rijkdom waarmee de personages zich omgeven blijft alles bij het oude.

Dit gebrek aan vernieuwing, creativiteit en ontwikkeling is ook gelijk het grootste probleem van de serie. De personages zijn bijzonder naïef en lijken niks te leren van de situaties waarin ze terecht komen. De drie centrale families in de serie maken van alles mee, worden bestolen, opgelicht en afgezet, maar staan dit steeds opnieuw weer toe en tuinen er met open ogen in. De eerste keer wil je er als kijker nog wel in meegaan, maar na de zoveelste naïeve beslissing is de lol er snel van af. Bovendien ontbeert het al deze aanvallen van buitenaf aan ook maar enige vorm van spanning of drama.

Net zoals de personages over weinig intelligentie lijken te bezitten en nergens over nadenken, stelt ook de plot bijzonder weinig voor. De Hoofdprijs ontbreekt een sterke hoofdverhaallijn en hobbelt van het ene grappig of dramatisch bedoelde, maar in werkelijkheid behoorlijk mat zijplotje naar het andere. Bovendien schieten plotgaten als paddenstoelen uit de grond; wanneer één van de vaders vreemd gaat – niet wetende dat de betreffende vrouw achter zijn geld aan zit – weet zijn scharreltje al binnen enkele dagen te melden dat ze zwanger is. Meneer is, zoals alle personages, zo goedgelovig als maar kan en komt er pas na een aflevering of vijf achter hoe de vork werkelijk in de steel zit.

Andere vreemde plotelementen zijn de plotselinge terugkeer van dochterlief naar haar vader nadat deze de loterij gewonnen heeft. Na de scheiding tussen vader en moeder moest de dochter niks meer van haar vader hebben, maar nu hij geld heeft zit dat wel even anders. Uit het niets staat ze voor de deur te huilen en vraagt ze of ze weer bij vader in mag trekken. Van haar biologische moeder horen we vervolgens niks meer, ook niet als dochterlief ontvoerd is, vader in het ziekenhuis belandt en op sterven ligt. Tevens is het twijfelachtig dat er een enorme heisa gemaakt wordt of twee werkende ouders wel genoeg geld hebben om samen met hun twee kinderen op vakantie te gaan naar Spanje en de vader van de oorspronkelijk rijke familie onverwachts ontslagen wordt zonder ook maar enige aanspraak te maken op een oprotpremie of afvloeiregeling.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van ongeloofwaardigheden die de scripts kenmerken. Dat het IQ van het gros van de personages laag is wordt al snel duidelijk, maar dat de doorsnee kijker een stuk slimmer is en hier niet in meegaat, mag dan geen verbazing wekken. Na een aardig begin zakt de serie dan ook al snel ver en diep weg en begint de irritatie bij de kijker om zoveel onnozelheid alleen maar toe te nemen. Tel daarbij op dat het spel bijzonder oppervlakkig is – enkel Frans van Deursen en Lieke Antonisen blijven voortdurend overeind –, en de lage kijkcijfers en –waardering zijn te verklaren.

Waardering: **

BEELD
De Hoodsprijs werd van een sfeervolle cinematografie voorzien door Mark de Blok. Het warme en levendige kleurenpalet wordt door de 1,78:1 uitgevoerde anamorfe transfer keurig weergegeven. Scherpte en contrast zijn eveneens van goed niveau. Beschadigingen zijn afwezig.  Er is geen ondertiteltrack aanwezig.

GELUID
Het geluid staat in een degelijke Dolby Digital 2.0 track op de DVD. De dialogen worden helder verspreid en zijn goed verstaanbaar. Op de momenten dat er muziek te horen is, komt deze eveneens kraakvrij uit de speakers. Voor een voornamelijk dialooggerichte serie als deze een prima geluidsspoor.

EXTRA’S
Buiten de dertien afleveringen van De Hoofdprijs moet de DVD-uitgave het helaas stellen zonder enige extra’s. De afleveringen staan verspreid over vier discs.

Speelduur
ca. 600 minuten
Distributie
Dutch Filmworks
Release datum DVD
23 juni 2009
Verpakking
Digipack met kartonnen slipcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,78)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Geen

Met dank aan Dutch Filmworks voor het beschikbaar stellen van deze dvd !