FILM
Dunya & Desie, een serie die liep van 2001 tot 2003, vertelde ons het verhaal van twee totaal verschillende meisjes in Amsterdam Noord – de één Marokkaans, de ander Amsterdams. Ondanks, of misschien wel dankzij deze totaal verschillende achtergrond waren de twee beste vriendinnen. Het glas bleek nog niet leeg, want een filmversie drong zich vijf jaar later aan de kijker op. Enkele verschuivingen in de originele cast waren het gevolg, maar gelukkig deden zowel Maryam Hassouni (Dunya) als Eva van de Wijdeven (Desi) weer mee. Robert Alberdingk Thijm en Dana Nechushtan waren opnieuw verantwoordelijk voor respectievelijk scenario en regie.

Dunya & Desie gaat verder waar de serie ophield. De dames zijn echter wel wat ouder geworden natuurlijk. We treffen de twee aan op een belangrijk punt in hun leven. Dunya krijgt van haar ouders te horen dat ze de ideale huwelijkskandidaat – een achterneef die ze nog nooit gezien heeft – voor haar gevonden hebben … in Marokko. Dunya weet niet goed wat ze hiermee moet, Desie vindt het uiteraard belachelijk. Maar Desie, werkzaam in een kapsalon onder leiding van de aalgladde Maik (Mischa Hulshof), heeft zo haar eigen problemen. Ze blijkt zwanger te zijn van haar rij-instructeur (Tygo Gernandt), die weinig meer van zich laat horen sinds Desie hem dit nieuws vertelde. Dunya vertrekt inmiddels naar Marokko om haar aanstaande te ontmoeten en Desie reist haar achterna, echter met een ander doel. Ze wil graag haar biologische vader spreken, die in Marokko schijnt te wonen. Wat volgt is een road-movie dwars door Marokko, waar de dames niet alleen elkaar, maar vooral ook zichzelf tegenkomen.

De film begint leuk met begincredits á la Delicatessen, waar de kamer van één van de dames fungeert als één grote openingssequentie. Op het potje lijm staat de naam van de editor en op een glas bier staat de naam van – hoe kan het ook anders – Theo Maassen. Een leuke vondst die, hoewel het uiteraard al vaker gedaan is, vaker gezien mag worden in Nederlandse films. De film kan gezien worden als een verlengde aflevering van de serie. De film opent opnieuw met de voice-over van Dunya, waar ook elke aflevering in de serie altijd mee begon.

Net als in de serie speelt de clash tussen de verschillende culturen een grote rol, zeker nu het verhaal zich grotendeels in Marokko afspeelt, een land dat voor Dunya inmiddels ook een soort buitenland is geworden. Mensen die vriendelijk aanbieden ze ergens heen te brengen in Casablanca blijken maar gewoon ordinaire bagagedieven te zijn. Het gaat er wel iets anders aan toe dan het betrekkelijk rustige Amsterdam Noord.

Dunya & Desie lijkt in het begin niet veel meer te vertellen dan de serie al deed. Wanneer het hele schouwspel zich naar Marokko verplaatst, verandert de film echter langzaam in een road-movie, maar meer nog in een comming-of-age verhaal over twee meisjes die nu pas echt grote problemen hebben. De frisheid lijkt er hierdoor zo nu en dan een beetje af, omdat je soms het idee hebt dat je naar vrouwen – wat de dames inmiddels ook wel zijn – in plaats van meisjes zit te kijken. Ze doen het nog steeds met verve, dat dan weer wel.

De mix van komedie en drama, waar de serie ook al op balanceerde, wordt in de film doorgevoerd. Helaas werkt dit, net als in de serie overigens, niet altijd even sterk. De komische zinnetjes doen je glimlachen (“een fluitje van niks”) en de paar visuele grappen zijn ook leuk, maar op de dramatische punten schiet de film helaas net iets te kort. Komt het door de feel-good sfeer die gedurende de hele film aanwezig is, of doordat je de afloop toch wel al enigszins kan raden? Het zal een ergens in het midden hangen.

Technisch gezien valt Dunya & Desie helaas niet zo heel erg op. Op een paar mooie plaatjes van Marokko na, is het camerawerk van Bert Pot niet heel bijzonder (Pot pakte wel uit bij o.a.  Van God Los en TBS). Net als zo nu en dan het verhaal, oogt de film op visueel gebied nogal braaf. Zeker als je in je achterhoofd houdt hoe mooi Marokko eigenlijk is.

Waardering: ***

De recensie van de film werd geschreven door Matthijs Bockting.

BEELD
De beeldkwaliteit van deze 1,85:1 anamorf uitgevoerde DVD-transfer is prima. De hoes maakt onterecht melding van een beeldverhouding van 2,35:1. Zoals we van een recente film mogen verwachten, zijn beschadigingen afwezig. Het beeld van de film heeft, net als in de serie, een realistische aanblik. Scherpte, detail en contrast zijn dik in orde. De kleuren ogen natuurlijk. De Nederlandse ondertiteling op de momenten dat er Arabisch gesproken wordt is goed uitgevoerd en staat in een fijn leesbaar lettertype in beeld. Minpunt is wel dat deze niet uit te schakelen is.

GELUID
Het geluid staat in een Dolby Digital 5.1 track op de DVD. Ook hier zijn geen beschadigingen waar te nemen. De dialogen worden op een heldere manier gepresenteerd en op de momenten dat er muziek te horen is, komt deze met een redelijke laag en diepte uit de speakers.

EXTRA’S
Voor het hoofdmenu bereikt wordt, worden er eerst enkele promotionele trailers voor andere films van Warner Home Entertainment getoond, deze zijn gelukkig te skippen.Via het statische menu van de DVD – wel voorzien van achtergrondmuziek – is het mogelijk de film te starten, een scène te kiezen of naar het extra’s-menu te gaan. Hier treffen we eerst de originele bioscooptrailer aan (2 minuten), een teaser (1 minuut) en de videoclip van Dennis’ nummer ‘My own little Bubble’ aan. Meer interessant zijn de verwijderde scènes (15 minuten) en een uitgebreide making of (40 minuten).

Speelduur
ca. 97 minuten
Distributie
Warner Home Entertainment
Release datum DVD
10 september 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,85)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Nederlands
Ondertiteling
Nederlands
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Teaser
Videoclip ‘Dennis – My own little Bubble’
Verwijderde scènes
Making of
Promotionele trailers