De recensie van de film werd geschreven in januari 2005.

FILM
Turks Fruit (1973), door het publiek gekozen tot beste Nederlandse film van de vorige eeuw, vertelt het verhaal van de jonge beeldhouwer Erik (Rutger Hauer). Erik ontmoet op toevallige wijze de jonge, knappe Olga (Monique van de Ven). Het is liefde op het eerste gezicht. Al snel trouwen ze, dit  tegen de zin van Olga’s ouders. Samen beleven ze een romantische zomer. Totdat Olga zich opeens raar begint te gedragen. Nadat ze nogal abrupt breekt met Erik keert ze terug naar haar ouders. Als Erik haar daar wil opzoeken, komt hij in aanraking met haar nieuwe vriend. Een hele tijd hoort Erik niets meer van Olga, totdat ze elkaar treffen in een winkel. Wanneer ze daar samen wat gaan drinken, stort Olga tijdens een wc-bezoek in elkaar. Snel wordt ze opgenomen in het ziekenhuis, waar Erik de vreselijke waarheid te horen krijgt. Olga zal sterven. Het laatste dat Erik voor Olga meeneemt is een souvenir van een grote liefde: Turks Fruit.

Na het succesvolle Wat zien ik!? (1971), met 2,6 miljoen bezoekers nog altijd een van de beste bezochte films ooit in Nederland, maakten producent Rob Houwer en regisseur Paul Verhoeven met Turks Fruit hun tweede gezamenlijke film. Voor de jonge Monique van de Ven betekende de rol van Olga haar debuut in de Nederlandse filmwereld. Tegenspeler Rutger Hauer had vijf jaar eerder al voor filmcamera’s gestaan tijdens de opnamen van Monsieur Hawarden, maar zijn bijdrage sneuvelde in de montage. Ook Hauer maakte met Turks Fruit dus zijn bioscoopdebuut.

Logisch was het dan ook niet dat dit onervaren duo de hoofdrol zou spelen in het gepassioneerde drama naar Wolkers’ gelijknamige boek. In eerste instantie dacht producent Rob Houwer aan de destijds populaire Hugo Metsers (Blue Movie) en Willeke van Ammelrooy (Mira). Door een toevallige ontmoeting tussen casting director Hans Kemna en Van de Ven werden de makers echter op een ander spoor gezet.

Het is bewonderenswaardig hoe deze twee onervaren en jonge hoofdrolspelers de film van begin tot eind dragen. Samen zorgen zij voor de tedere en gevoelige momenten die het verhaal herbergt, maar ook voor een aantal harde en ongevoelige sequenties. Met veel flair, speels gemak en jeugdig elan houden ze de kijker aan de buis gekluisterd en zuigen ze deze op in het verhaal. De levenslust en passie die Olga en Erik voor elkaar voelen spat, mede door het dynamische camerawerk van Jan de Bont, van het scherm. Verhoeven regisseerde beide tegelijkertijd even groots als nauwkeurig; geen enkel detail wordt uit het oog verloren. De muziek van Rogier van Otterloo, met solo’s voor Toots Thielemans, maakt het plaatje compleet – Turks Fruit is een prachtig, intens liefdesdrama vol met mooi behandelde thema’s en memorabele scènes.

Waardering: **** half

FILMGESCHIEDENIS
Producent Rob Houwer zag in eerste instantie niks in de verfilming van het boek Turks Fruit van Jan Wolkers. Pas toen de schrijver instemde en Gerard Soeteman (Soldaat van Oranje, De Aanslag) zichzelf in staat achtte een scenario te fabriceren, durfde Houwer het aan. Het was eerst de bedoeling om Willeke van Ammelrooy en Hugo Metsers de hoofdrollen te laten spelen. Tot Hans Kemna Monique van de Ven ontdekte, die een perfect koppel met Rutger Hauer bleek te vormen.

Turks Fruit werd in 1973met gemengde gevoelens ontvangen bij de pers. Door de vele seks en erotiek werd de film destijds verguisd, maar jaren later werd het geheel enorm opgewaardeerd en zag men de volle reikwijdte van de film. Na ruim 30 jaar heeft Turks Fruit nog niks van zijn charme verloren, en staat als een absolute mijlpaal in de Nederlandse filmgeschiedenis. De film werd een ongekend bioscoopsucces; ruim 3,3 miljoen mensen kochten destijds een kaartje. In 1999 werd de film door het publiek uitgeroepen tot beste Nederlandse film van de eeuw. Rutger Hauer en Monique van de Ven speelden zichzelf in de kijker en de ontmoeting tussen Monique van de Ven en cameraman Jan de Bont leidde tot een (kortstondig) huwelijk.

BEELD
De hoes maakt trots melding van een digitally remasterde uitgave. De print geeft in ieder geval de indruk te zijn opgeknapt voor een DVD-release. De kleuren ogen mooi, fel en levendig en zijn goed verzadigd. Scherpte en detaillering zijn goed. De hoes maakt onterecht melding van een 1.78:1 beeldformaat; de film staat gewoon in zijn originele 1.66:1 verhouding anamorf op de DVD. Er is helaas geen ondertiteltrack aanwezig.

GELUID
Het geluid staat in een mono Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) track op de DVD en klinkt goed. Af en toe heeft het geluid last van het lage frequentiebereik, waardoor stemmen wat schel klinken. De muziek van Van Otterloo komt goed over, al heeft de track niet echt veel body en laag. De dialogen zijn goed te volgen.

EXTRA’S
De film is opgedeeld in slechts vijf hoofdstukken. Het menu bestaat uit een statisch plaatje, dat hetzelfde is als de cover van de DVD. Er is geen achtergrondmuziek aanwezig in het menu. De enige extra op deze DVD is een trailer van de film.

De DVD zit verpakt in een keepcase met daaromheen een kartonnen slipcase. Het geheel ziet er stijlvol uit. Bij de DVD zit een inlay van 2 pagina’s met daarin achtergrondinformatie over producent, regisseur, schrijfster, hoofdrolspelers en de cameraman. Leuke extra, die wat mij betreft standaard (wat uitgebreider) mag worden ingevoerd bij elke film.

Het blijft ontzettend jammer dat er zo weinig gedaan is om extra materiaal in handen te krijgen voor de Rob Houwer releases (en releases van andere Nederlandse films. In het archief van Beeld en Geluid is met gemak uren aan extra materiaal te vinden, waaronder set-opnames en/of interviews tijdens de draaiperiode van vele films, waaronder Turks Fruit. Ook zijn er in de ruim dertig jaar tot nu genoeg programma’s geweest die (ruime) aandacht hebben besteed aan deze belangrijke film uit de vaderlandse filmgeschiedenis. Wederom een gemiste kans.