web analytics

Kicks – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten

 

FILM
Een blanke agent schiet tijdens een arrestatiepoging een jongen van Marokkaanse komaf neer. Heel Nederland is in rep en roer. Is hier racisme in het spel of treft de agent geen enkele blaam? Met Kicks tracht scenarioschrijver en regisseur Albert ter Heerdt – na de komisch bedoelde multiculti’s Shouf Shouf Habibi, Het Schnitzelparadijs en ’n Beetje Verliefd – eens een serieus beeld te schetsen van de hedendaagse multiculturele samenleving. Buiten het feit dat de hij hierin niet helemaal slaagt, is het opmerkelijk dat het wederom enkel gaat over de relatie tussen Nederlanders en Marokkanen.

 

Ter Heerdt presenteert zijn scenario in de vorm van een caleidoscopisch portret. Het hierboven aangehaalde schietincident blijkt de levens van diverse personen nogal te beïnvloeden. Het incident is aanleiding om op zoek te gaan naar iets nieuws of iets anders in hun leven. Zo volgen we de broer van het slachtoffer in zijn dagelijkse strijd tegen de ‘slachtoffer-rol’ die veel van zijn Marokkaanse vrienden spelen, zien we hoe de Marokkaanse collega van de blanke agent vecht tegen haarzelf en haar aanstaande huwelijk en zijn we getuige van de avontuurtjes van een Nederlandse vrouw, die plots beseft dat ze nog nooit met een Marokkaans iemand contact heeft gehad. Al deze verhalen lopen kriskras door elkaar heen en hebben niet meer met elkaar gemeen dan dat ze allen voortkomen uit dat ene incident.

 

Een film in de vorm van een caleidoscopisch portret is niks nieuws. Toch is en blijft het een gevaarlijke opzet: het geheel kan voor de kijker té fragmentarisch aanvoelen of door het gebrek aan spanning, humor of drama niet constant blijven boeien. Al deze problemen teisteren ook Kicks. Dat Ter Heerdt er niet voor kiest om de verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar te laten komen is zo erg nog niet. Erger is het feit dat hij nergens stelling durft te nemen en steeds de gulden middenweg kiest. Hierdoor mist de film de scherpe randjes die juist zo nodig zijn bij een film die pretendeert een serieus beeld te geven van de hedendaagse samenleving. Ook het op momenten belerende toontje en de duwende moraal – we leven in een vrij land, zijn van nature allemaal gelijk en kunnen goed met elkaar opschieten – zorgt voor een politiek correct en braaf gevoel.

 

 

Toch is Kicks geen saaie of vervelende film. Dat niet elke verhaallijn even geloofwaardig is en een enkele nogal abrupt eindigt, doen niets aan het feit af dat ze allemaal redelijk blijven boeien. Een aantal verhaallijnen zijn zelfs erg de moeite waard en leveren zo nu en dan een mooi moment op. De beste verhaallijn is ongetwijfeld die over Said, de broer van het slachtoffer. Met volle overgave en uitstekend gespeeld door Mimoun Oaissa is Said het enige personage dat een zichtbare ontwikkeling doormaakt. Is hij in het begin nog gedreven en heldhaftig, later is hij wanhopig en totaal de kluts kwijt. Deze omslag wordt prachtig geïllustreerd door zijn verhaal te laten beginnen én eindigen tijdens een bokswedstrijd. De manier waarop hij in de ring staat is echter compleet verschillend en tekenend voor zijn gemoedstoestand. Ook de verhaallijn rondom het conflict tussen beide agenten en die rondom de relatieproblemen tussen de agente en haar vriend zijn meer dan aardig uitgewerkt.

 

Ondersteund door de degelijke fotografie van Bert Pot – die helaas slechts op enkele momenten écht zijn stempel op het geheel weet te drukken – en de sfeervolle muziek van Vincent van Warmerdam leveren de drie hierboven beschreven verhaallijnen zo nu en dan een mooi of ontroerend moment op; in ieder geval een moment waarop er enige sprake is van subtiliteit en actieve toenadering tot de kijker. Doordat veel personages nogal plat zijn en de creativiteit in de (zowel inhoudelijke als visuele) uitwerking te wensen over laat, blijf je op de meeste momenten namelijk vooral een buitenstaander. Iemand die van een afstandje geamuseerd toekijkt, maar nergens echt geraakt wordt. En dat is jammer, want de poging een serieuze film over onze samenleving te maken is lovenswaardig.

 

Waardering: ***

 

BEELD
 Het beeld staat in zijn oorspronkelijke 2.35:1 verhouding anamorf op de dvd. Beschadigingen doen zich – zoals men mag verwachten bij een recente film – niet voor. De transfer is scherp en gedetailleerd. Een minpuntje is het feit dat er in lichte mate edge enhancement is toegepast. De Nederlandse ondertiteling op de momenten dat er Marokkaans gesproken wordt is goed uitgevoerd en staat goed geplaatst in beeld, maar is helaas niet uit te schakelen.

 

 

GELUID
Het geluid staat in een Dolby Digital 5.1 track (448 kb/s) op de dvd. De track klinkt mooi helder, detailrijk en is vrij van ruis of andere beschadigingen. De dialogen komen mooi uit de speakers en de muziek klinkt vrij warm en dynamisch.

 

 

EXTRA’S
Het menu van de dvd bestaat uit een statisch plaatje met daarbij op de achtergrond een fragment van de titelsong. Via het hoofdmenu is er de mogelijkheid naar de hoofdstukindeling te gaan (de film is opgedeeld in een ietwat krappe zeven hoofdstukken), de originele bioscooptrailer te selecteren, of de laatste extra (de korte film Blondje) af te spelen. Het is jammer dat de overige extra’s (bloopers, interviews, setopnames, etc.) enkel via internet te bekijken zijn en niet op de dvd zijn geplaatst.

 

 

Speelduur
ca. 93 minuten
Distributie
Warner Home Entertainment
Release datum DVD
12 september 2007
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (2,35)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Nederlands
Ondertiteling
Nederlands
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Korte film: Blondje

 

Met dank aan Warner Home Entertainment voor het beschikbaar stellen van deze DVD !

 

Reacties zijn gesloten.