FILM
Eén van de grootste verschillen tussen een fictiefilm en een documentaire is datgene wat we er als kijker van verwachten. Waar een speelfilm ons dient te vermaken, entertainen of ontroeren, verwachten we van een documentaire dat deze ons iets vertelt over een persoon of fenomeen. Vaak levert dit droog materiaal op, waarin feiten zonder enige (artistieke) creativiteit aan de kijker worden voorgeschoteld (Prettig Weekend ondanks alles, Malle Appie, De Slag in de Javazee). Documentaires pur sang dus. De scheidslijn tussen fictie en documentaire is echter niet altijd even duidelijk te trekken, wat ook Made in Korea door een aantal stijl-elementen aantoont. 

 

Made in Korea: A One Way Ticket Seoul-Amsterdam? van In-Soo Radstake handelt over de zoektocht van de regisseur naar zijn eigen roots. Op 27 maart 1980 kwam hij als adoptiekind van Nederlandse ouders aan in Nederland. Ruim vijfentwintig jaar later gaat hij op zoek naar zijn biologische familie. De zoektocht van Radstake voert hem langs de mede-geadopteerden die met dezelfde vlucht in Nederland aankwamen. Hoe zijn zij met de situatie omgegaan? Hebben zij zich ooit afgevraagd wie hun ouders waren en waarom deze besloten hun kind ter adoptie af te staan? Hoever zijn zij bereid te gaan om hun biologische moeder te vinden? Radstake vergelijkt zijn eigen vragen en ervaringen rondom adoptie met die van reisgenoten en zoekt naar overeenkomsten en verschillen. Maar uiteindelijk heeft hij maar één doel: het vinden van zijn biologische moeder, zelfs als hij er al zijn principes voor opzij moet zetten. 

 

De vergelijking met een fictiefilm dringt zich meteen op: een jonge Koreaanse man leeft al zijn hele leven in Nederland en besluit na zesentwintig jaar om op zoek te gaan naar zijn oorspronkelijke thuisland, biologische ouders, maar vooral naar zijn eigen identiteit. Een prima onderwerp voor een (persoonlijke) film met dramatische inslag. Dat Radstake zich hier ten dege van bewust is, blijkt bijvoorbeeld uit de narratieve structuur van de documentaire.  

 

Radstake presenteert zijn bijna twee jaar durende zoektocht in chronologische volgorde, van begin tot eind. Vanzelfsprekend worden er hierdoor zo nu en dan sprongen in de tijd gemaakt, waardoor een voice-over geen overbodige vereiste is. Radstake spreekt deze zelf in. Eén van de gevolgen hiervan is dat Radstake zelf spanning en dramatiek in de documentaire kan leggen, door in zijn gesproken teksten slechts een tipje van de sluier op te lichten en pas in latere scènes antwoord geeft op deze prangende vragen.  

 

Een goed voorbeeld hiervan betreft de sequentie waarin hij uit Korea terugkeert naar Nederland nadat hij een laatste oproep heeft gedaan. Na herhaaldelijk gezegd te hebben dat dit zijn laatste poging is geweest en dat miljoenen mensen kennis hebben genomen van zijn oproep, horen en zien we even niks meer over Korea en zijn zoektocht naar zijn moeder. Ondertussen vraag je je als kijker af of hij zijn moeder ooit nog gaat vinden. Een gevoel dat met elk shot dat niet handelt over de zoektocht versterkt wordt. Tot in één van de scènes erna plots het bericht komt dat er nieuws is uit Korea. De keuze voor deze volgorde van fragmenten en het gebruik van een voice-over zorgen zo voor extra spanning en dramatiek. 

 

Ook wat betreft het geluid zijn er op een aantal momenten raakvlakken met fictiefilms. Hoewel de documentaire voor een groot deel leunt op de gesproken tekst van de regisseur – hetzij met zijn vriendin, hetzij door de voice-over of sequenties waarin hij zijn gedachten recht voor de camera uitspreekt – wordt er op aantal ogenblikken ook bewust muziek ingezet om het drama te versterken. Zeker richting het einde – waar de zoektocht haar einde nadert – keert dit stijlelement steeds vaker terug. 

 

Toch blijft de afstand tussen de kijker en Radstake opvallend groot. Ondanks zijn sympathieke verschijning, overduidelijke enthousiasme en begrijpelijke stijlkeuzes, wordt de kijker nergens persoonlijk aangesproken. Door deze mate van afstandelijkheid – grotendeels veroorzaakt door Radstake’s aanstekelijke nuchterheid – is Made in Korea een onderhoudende documentaire die elementaire vragen over adoptie behandelt, maar emotioneel nergens de diepte in gaat.

 

Waardering: *** half

 

 

BEELD
De documentaire staat in de originele 1,78:1 verhouding anamorf op de dvd. In tegenstelling tot wat gebruik is bij Europese dvd’s, is het beeld NTSC gecodeerd. Dit vormt echter geen probleem, aangezien de televisies en dvd-spelers van tegenwoordig ook deze beeldweergave ondersteunen. De kwaliteit van het beeld is redelijk. Afgezien van wat beeldruis en af en toe zichtbaar trillende beeldlijnen is de print vrij van beschadigingen. De scherpte en detaillering hadden echter op veel momenten een stuk beter gekund, maar dit lijkt vooral het gevolg te zijn van de beperkte apparatuur van de makers. De documentaire is optioneel Engels, Frans en Koreaans ondertiteld.

 

 

GELUID
Het geluid staat in een simpele maar effectieve Dolby Digital 2.0 track (192 kb/s) op de dvd. De dialogen zijn goed verstaanbaar en de voice-over van Radstake zelf ligt fijn in het gehoor. De muziek komt helder uit de speakers en heeft een warme klank.

 

 

EXTRA’S
Het geanimeerde hoofdmenu van de dvd is voorzien van achtergrondmuziek uit de documentaire. Via het menu is het mogelijk de documentaire te starten, de ondertitelinstellingen te veranderen en naar de extra’s te gaan. Made in Korea is opgedeeld in zes hoofdstukken. De extra’s bestaan uit interviews met geadopteerden (14 minuten), die we ook in de film terugzien.  Daarnaast vinden we ook nog de oproepen van Ungila en In-Soo op de Koreaanse televisie terug (16 minuten). De extra’s waarin Koreaans gesproken wordt, zijn voorzien van optionele Nederlandse ondertitels.

 

 

Speelduur
ca. 74 minuten
Distributie
Living Colour Entertainment
Release datum DVD
21 januari 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
0
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,78)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Engels
Frans
Koreaans
Extra’s
Interviews met geadopteerden
Oproep van Ungila op de Koreaanse televisie
Oproep van In-Soo op de Koreaanse televisie

 

Met dank aan Living Colour Entertainment voor het beschikbaar stellen van deze DVD!