web analytics

Nachtegaal en Zonen Seizoen 1 – DVD-Recensie

Reacties zijn gesloten

 

FILM
Regiosoaps zijn ‘hot’. Naast de Friese equivalenten Baas Boppe Baas en Dankert & Dankert, kwam men in Overijssel met Van Jonge Leu en Oale Groond, in Limburg met De Hemelpaort en in Utrecht met de dramaserie Nachtegaal en Zonen. Shots van de Dom of andere Utrechtse aangelegenheden worden afgewisseld met personages in een FC Utrecht-shirt. Dat ook dit keer de serie niet overloopt van kwaliteit en de betiteling ‘soap’ niet zomaar uit de lucht is komen vallen, zal met name voor het Utrechtse publiek geen onoverkomelijk probleem vormen. 

 

Op 5 oktober 2007 startte de regionale zender RTV Utrecht met het uitzenden van Nachtegaal en Zonen. Na een wat moeizaam begin, de eerste afleveringen werden zelfs bijzonder slecht bekeken, werd de serie naarmate de weken vorderden steeds beter bekeken. Inmiddels zijn de Nachtegalen en hun zonen bij een groot deel van de Utrechtse inwoners populair en wordt de serie volgend jaar uitgezonden door de KRO en de regionale omroep Overijssel. Ook zijn er plannen om een tweede seizoen op te nemen. 

 

Nachtegaal en Zonen vertelt het verhaal van aannemer Akkie Nachtegaal, zijn vrouw Corrie en hun zonen Sjon, Steef en Mike. Nadat Akkie een herseninfarct krijgt, moeten zijn twee oudste zoons leren om samen te werken om hun vader te helpen het bedrijf gaande te houden tot hij weer beter is. Dit verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van deze beide zoons, Sjon en Steef. Sjon werkt bij het advocatenkantoor van zijn schoonvader op het moment dat vader Akkie getroffen wordt door het infarct. Steef helpt zijn vader op dat moment al met het kantoor, maar wordt weinig bij de bedrijfsvoering betrokken.  

 

Steef heeft dus de hulp van zijn oudere broer nodig om het bedrijf te kunnen redden. Samen nemen zij deze taak op zich, maar daarvoor moeten er wel wat onderlinge problemen en problemen met de mensen in hun directe omgeving worden opgelost. Zo probeert Steef kinderen te krijgen met zijn partner Robert en heeft Sjon problemen met zijn zwangere echtgenote. Zij is namelijk van mening dat Sjon zich te weinig bezighoudt met hun gezinnetje en te veel aandacht besteedt aan zijn eigen familie. De jongste zoon Mike probeert ondertussen carrière te maken bij FC Utrecht. Echt vlotten wil dit echter niet en door zijn onstuimige karakter neemt hij het ook nog eens niet zo nauw met de trouw aan zijn vriendin Semmie. 

 

Zoals het een echte soapserie betaamt, zit ook Nachtegaal en Zonen vol met clichématige verhaallijnen, gekunstelde verbanden en stereotype karakters. Ondanks de pogingen het verhaal spannend te maken, weet je als kijker dat alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht gaat komen. Ook de visuele aanpak en het acteerwerk volgen nauwgezet de conventies van het soapgenre. Dit alles vanzelfsprekend om de toegankelijkheid van het geheel te vergroten, want kijkcijfers staan in het huidige televisielandschap centraal; presteert een serie, programma of ander concept niet, dan verdwijnt het net zo snel weer in de prullenbak.  

 

Er is bij dit soort series dan ook altijd sprake van een paradox: niemand kan ontkennen dat het film- en speltechnisch allemaal weinig inventief en vaak zelfs primitief in elkaar zit, maar toch zijn veel soaps een groot succes. In het geval van Nachtegaal en Zonen – en de andere regiosoaps – speelt, naast de hierboven genoemde factoren, ook de realistische setting van de serie hierin een grote rol. Inspelend op het Utrechtse publiek, bevat de productie relatief veel buitenscènes en shots waarin een prominente Utrechtse aangelegenheid de hoofdrol vervult. Er valt veel te herkennen, wat weer bijdraagt aan de verwantschap die de kijker voelt met de personages.  

 

Deze personages zijn op hun beurt door de scenarioschrijvers slim voorzien van allerlei veel voorkomende emoties en problemen, waardoor de toegankelijkheidsdrempel laag ligt. Tel daarbij op dat het spel van de acteurs dikker is aangezet dan in een gemiddelde film – waardoor de emoties dus uitvergroot worden weergegeven en zo niet te missen zijn – en het succes van de serie kan worden verklaard. Door eerst de kijker zich één te laten voelen met de omgeving en daarna makkelijk in te spelen op diens gevoelens met allerlei universele emoties en thema’s, is de betrokkenheid gewekt. Herkenning is kortom het sleutelwoord. Kwalitatief is allemaal niet al te best, maar door zo sterk in te spelen op de herkenbaarheid is het succes van de vele regiosoaps van de laatste jaren in ieder geval geen onverklaarbaar fenomeen. 

 

Waardering: **

 

 

BEELD
Ondanks het relatief lage budget van de serie, valt er op de beeldkwaliteit niet veel aan te merken. De serie staat in haar oorspronkelijke 1.78:1 formaat anamorf op het schijfje en beschadigingen in de vorm van spetters of filmspots zijn afwezig. Ook de kleurbalans, het contrast en mate van detaillering scoren een ruime voldoende.

 

 

GELUID
Voor een standaard televisieproductie als deze mag enkel de aanwezigheid van een Dolby Digital 2.0 track geen verbazing wekken. De kwaliteit van dit spoor is degelijk. Ruis of andere onvolkomenheden zijn in geen velden of wegen te bekennen en de dialogen en muziek komen helder uit de speakers. Veel diepte of ruimtelijkheid kent de track (vanzelfsprekend) niet.

 

 

EXTRA’S
De vierentwintig afleveringen van dit eerste seizoen zijn over vier dvd’s verspreid. Elke dvd herbergt zes afleveringen. Tevens is op elke dvd een making of van gemiddeld zo’n tien minuten aanwezig, waarin beelden van op de set worden afgewisseld met interviews en sfeerimpressies. Op de laatste dvd is tevens de videoclip van de titelsong van Henk Westbroek aanwezig.

 

 

Speelduur
ca. 645 minuten
Distributie
Video Film Express
Release datum DVD
25 maart 2008
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,78)
Geluid
Dolby Digital 2.0 – Nederlands
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Vier making-of delen
Videoclip van de titelsong

 

 

 

 

Met dank aan Video Film Express voor het beschikbaar stellen van deze DVD !