FILM
In Suske en Wiske: de duistere Diamant (2004) reist niet alleen het bekende stripboekgezelschap af naar het verleden, maar lijken ook de filmtechnieken decennialang te hebben stilgestaan.

 

Met een budget van bijna drie miljoen euro werd Suske en Wiske: de duistere Diamant, opgenomen in de zomer van 2003, één van de duurste Vlaamse producties tot dusver. Gebaseerd op de gelijknamige strip van Willy Vandersteen uit 1958 schreven Ilse Somers en regisseur Rudi Van Den Bossche (Olivetti 82) een scenario waarin men niet alleen recht trachtte te doen aan het oorspronkelijke verhaal en de karakters van de stripschrijver, maar het huidige kijkerspubliek tevens wilde lokken door middel van hedendaagse snufjes. Zo loopt Wiske rond met een moderne fotocamera, speelt Lambik met een mobiele telefoon en heeft men het zelfs aangedurfd de brave inslag van de strip zo nu en dan te verloochenen.

 

Het resultaat is een film die balanceert op een koord met twee extremen. Aan de ene kant staat de amusante, kindvriendelijke kneuterigheid zoals we die kennen uit de originele verhalen – karikaturale personages, haast stripachtige uitspraken (met Lambiks “Miljaar!” voorop) en een reeks brave (vaak flauwe) grappen –, aan de andere kant loopt Wiske in een te strak truitje rond waarin haar tepels (figuurlijk gesproken) voortdurend prominent naar buiten worden gedrukt. Ook demonstreert Jerome op een gegeven moment een dergelijke hoeveelheid energie, dat de gehele jurk van een jonge dame de lucht in vliegt en de kijker een blik wordt gegund op haar spaarzame lingerieset.

 

Dat dit alles beter blijft hangen dan de plot van de film zelf zegt waarschijnlijk genoeg over de indruk die het verhaal achterlaat. Wanneer Suske tijdens een vakantie op de Ganzehoeve van baron de Lacheloze een diamant vindt en deze cadeau doet aan zijn Tante Sidonia, gaat het mis met de tot dan toe excentrieke Sidonia. Ze verkoopt de diamant aan de baron, die wel erg happig is het pronkende stuk steen te bemachtigen, en belandt niet veel later in een soort van comateuze toestand.  Om haar te redden moeten Suske en Wiske terug naar de Middeleeuwen. Wanneer de zoektocht verkeerd dreigt af te lopen, besluiten Lambik, Jerome en dorpsheks Alwina te hulp te schieten. Wat volgt is een reeks van achtervolgingen en andere slapstick-momenten.

 

 

Alsof slapstick-cinema om verouderde filmtechnieken vraagt, giet regisseur Van Den Bossche de film vervolgens in een vorm die doet denken aan de begindagen van de filmkunst. Simpele speciale effecten, zoals het uit zichzelf open gaan van hekken en het rondvliegen van glazen drank en andere objecten, worden vergezeld door primitieve rear-projection die van elke vorm van diepte is ontdaan. Ook de cameravoering en montage ogen kinderlijk en verouderd; wanneer een Middeleeuws café in vuur en vlam wordt gezet door vuurpijlen, wordt middels de klassieke methode eerst een close-up getoond van de pijl en boog, gevolgd door het vliegen van de pijl en het neerkomen hiervan op het rieten dak. Alvorens men naar een totaal snijdt van het brandende gebouw, is er geruime tijd verstreken. Suske en Wiske: de duistere Diamant is hierdoor van vrijwel elke dynamiek ontdaan.

 

Verrassend genoeg verveelt de film desondanks nergens. De eerder genoemde kneuterigheid van het geheel sluit aan bij de sfeer die de strips van Vandersteen oproepen en het spel van de cast is alleraardigst. Joeri Busschots en Céline Verbeeck vormen een fijn duo als Suske en Wiske en Dirk Roofthooft, Peter van den Begin en Tuur de Weert zijn het grootste deel van de tijd grappig als respectievelijk Lambik, Tante Sidonia en Professor Barabas. Ook de kleine bijrollen van Urbanus en Willeke van Ammelrooy zijn komisch. Dat de film na tachtig minuten besluit met een knipoog van Wiske is niet alleen precies op het juiste moment, maar ook een tip voor de kijker: neem het geheel als volwassene niet al te serieus en geniet als kind van de volwassen uitspattingen en de film biedt aardig vermaak voor een regenachtige zondagmiddag. 

 

Waardering: ** half

 

 

BEELD
Ondanks dat de film dateert uit 2004 oogt de film behoorlijk oubollig. Dit is niet alleen te wijten aan de verouderde trucages, maar ook aan de gebrekkige scherpte van de transfer. Deze is vaak niet optimaal. Dit is grotendeels te wijten aan de ruime hoeveelheid filmgrain. Kleuren en zwartniveau ogen beter. Er is geen ondertiteltrack aanwezig. 

 

GELUID
Aan geluidstracks geen gebrek op deze DVD. Zowel in de Nederlandse als Franse taal is er naast een Dolby Digital 5.1 track een DTS track aanwezig. De tracks zijn vrij van beschadigingen en liggen fijn in het gehoor. De dialogen zijn goed verstaanbaar en de tracks geven een goede, dynamische klank.

 

 

EXTRA’S
De enige extra op de DVD betreft een making of. Hoewel; deze benaming doet waarschijnlijk te veel eer aan deze 28 minuten durende kwelling. Na een hoopgevend begin, waarin wat stunts aandacht krijgen, worden we vervolgens getrakteerd op minutenlange beelden van een studiodeur en stuntelende stem-acteurs. Mocht er onverhoopt ooit een soortgelijk vervolg op de film worden gemaakt dan mogen de makers van deze documentaire terug de tijd in worden gestuurd.

 

 

Speelduur
ca. 85 minuten
Distributie
Universal Pictures
Release datum DVD
10 mei 2007
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,85)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Nederlands
Dolby Digital 5.1 – Frans
DTS 5.1 – Nederlands
DTS 5.1 – Frans
Ondertiteling
Geen
Extra’s
Making of