De recensie van de film werd geschreven door Guido Franken.

 

FILM
Vox Populi is het afsluitende deel uit de maatschappij-trilogie van regisseur Eddy Terstall. Waar Simon op subtiele en komische wijze verhaalde over de dood en euthanasie, in Sextet het seksleven van de Nederlander met de nodige zelfspot werd onderzocht, daar handelt Vox Populi over het huidige politieke klimaat in Nederland. Veel beladen thema’s – waaronder het integratieprobleem en de houding ten opzichte van moslims – passeren de revue. Mede door de luchtige toon en de hoge grapdichtheid is de film primair echter nergens een moralistisch pamflet, maar een geslaagde en goedgemaakte komedie.

 

Jos is een doorgewinterde politicus in een midlife crisis. Wanneer hij in aanraking komt met de volkse logica van zijn nieuwe schoonfamilie, heeft dit ingrijpende gevolgen voor zijn politieke optreden en zijn privéleven. Jos is een ervaren politicus van een extreem politiek correcte partij die er slecht voor staat. Als zijn dochter Zoë een relatie krijgt met Sjef, een jonge marechaussee, komt Jos in aanraking met de volkse logica van zijn nieuwe schoonfamilie. Sjef’s vader Nico, Jordanees, is autohandelaar en haat politici. Hij heeft een groot hart, maar ook zijn eigen gevoel voor rechtvaardigheid en logica. Als hij al stemt, is het op een van de mopperpartijen.

 

Sjef’s zwager, de Joegoslaaf Savo, wedt met een landgenoot dat hij ervoor kan zorgen dat de partij van Jos de grootste wordt. Dat wil hij bereiken door Jos te attenderen op de volkse logica van Nico en de familie. Jos begint de standpunten van de schoonfamilie te gebruiken in zijn politieke optreden, wat hem snel doet stijgen in de peilingen. Het ego van deze ijdele, maar ook charmante man in midlife crisis, al gestreeld door zijn relatie met de jonge stagiaire Nina, begint steeds grotere vormen aan te nemen. Ook weet Jos niet waar volks ophoudt en rechts begint.

 

Terstall slaagt erin een bijtend en treffend beeld te schetsen van het huidige politieke klimaat zonder te vervallen in moralistische boodschappen of propaganda. Door de vlot geschreven grappen, komische personages, dito spel en het hoge tempo van de film, blijft de toon luchtig en wordt er vooral (subtiel) de spot gedreven met bestaande partijen, politici en politieke taboes. Vox Populi weet hierbij flauwe grappen en makkelijk scorende kritiek te vermijden. Zo is de impliciete persiflage op Wilders en zijn Partij Voor de Vrijheid – in de film Hup Holland Hup – een schot in de roos. Partijleider Arno Smeets van Hup Holland Hup, gespeeld door Dirk Zeelenberg, wordt dan wel met stijl haar afgeschilderd en speecht er driftig op los, maar wordt nergens expliciet aan Wilders gekoppeld en blijft door het goede spel en komische karakterweergave ook ver verwijderd van makkelijke belastering.

 

Door de lichte overdrijving in het spel en de bijna karikaturaal geschreven personages – ook al heb je altijd het gevoel naar mensen van vlees en bloed te zitten kijken – zijn de komisch spottende bedoelingen van Vox Populi overduidelijk. Veel opmerkingen van personages en situaties in de film geven dan ook kritiek op onze huidige maatschappij en het politieke landschap. Terstall verpakt zijn boodschap echter zo, dat de film gewaarborgd blijft van doordringende politieke boodschappen. Enkel de finale toespraak van Jos Fransen overschrijdt zo nu en dan de grens van het ‘vrijblijvende’. Gelukkig eindigt de film daarna weer met een luchtige en komische epiloog (“Die habe ich auch gefickt”), waardoor Vox Populi blijft hangen als een fijne, subtiele en vlot geschreven komedie, die op treffende wijze de draak steekt met gevoelige politieke thema’s van deze tijd.

 

Waardering: ****

 

 

ACHTERGRONDINFORMATIE
Lees ook ons interview met regisseur Eddy Terstall.

 

BEELD
Vox Populi staat in de oorspronkelijke beeldverhouding van 1.85:1 anamorf op dit schijfje. Het beeld maakt een uitstekende indruk. De transfer oogt natuurlijk en is mooi helder. Detail en scherpte zijn prima in orde en zowel zwartniveau als contrast ogen goed. Zoals het zich een recente film betaamt, is het beeld geheel vrij van onvolkomenheden, alleen is er heel soms wat beeldruis van zeer beperkte omvang waar te nemen.  Zoals we meestal van A-film mogen verwachten, is de film te ondertitelen in het Engels en voorziet men ook in onderschrift voor doven en slechthorenden.

 

 

GELUID
Zoals de meeste Nederlandse films, uitzonderingen daargelaten, is ook deze prent voornamelijk op dialogen georiënteerd. De Dolby Digital 5.1 geluidsband presenteert logischerwijs  dan ook geen spectaculair geluidsbeeld met veel effecten, maar de surroundtrack voldoet aan de verwachtingen; de dialogen zijn helder en uitstekend verstaanbaar. Daarnaast komt de soundtrack van Spinvis natuurlijk en warm uit de speakers, en klinkt ze mooi ruimtelijk. Beschadigingen zoals ruis zijn niet te horen.

 

 

EXTRA’S
De scène-selectie optie  is om een of andere reden in het extra’s menu terecht gekomen en treffen we als eerste aan. Vervolgens kunnen we ervoor kiezen om de film te bekijken met audiocommentaar van de regisseur en componist Spinvis. Beiden hebben genoeg te vertellen over de totstandkoming van de prent en blijven, ondanks dat ze zo nu en dan wat veel uitwijden over zaken die niet direct aan de film gerelateerd zijn, gedurende de gehele speelduur de intresse van de luisteraar vasthouden. Prominent aanwezig is de optie om de score van Spinvis nog eens geïsoleerd te beluisteren. De tracks van de Nieuwegeinse componist zijn los, of allemaal achter elkaar, af te spelen en bestaan uit; Fatcha!, Requim for Taluti, Lagos Local Time, Tweede Kamer, Safe House en Een Land. Vrij nutteloos is de optie site, waarbij we na het aanklikken het adres van de filmwebsite in beeld krijgen gepresenteerd.

 

Waardevoller is de Achter de Schermen featurette, waarin de kijker een blik achter de schermen wordt gegund. Deze beelden worden afgewisseld met fragmenten uit de film en interviews met cast en crew. Deze extra is weinig vernieuwend of verheffend, maar vormt een aardige toevoeging. Ten slotte vinden we naast de originele bioscooptrailer van Vox Populi drie andere promotionele trailers op de DVD terug, te weten die voor Het Echte Leven, het zusje van Katia en een voor de Quality Film Collection van A-film.

 

 

Speelduur
ca. 100 minuten
Distributie
A-film
Release datum DVD
19 maart 2009
Verpakking
Keepcase
Regio
2
Beeld
Anomorphic 16:9 (1,85)
Geluid
Dolby Digital 5.1 – Nederlands
Ondertiteling
Nederlands (doven)
Engels
Extra’s
Originele bioscooptrailer
Promotionele trailers
Site
Commentaartrack met Eddy Terstall & Spinvis
Achter de Schermen
Muziek van Spinvis

 

Met dank aan A-Film voor het beschikbaar stellen van deze DVD !