“Verlangend naar een sprookje”

Het leven is hard in het land van de eeuwige winter. Gedurende een half jaar komt de zon in Finland nauwelijks boven de horizon uit. De documentairefilm die Stella van Voorst van Beest er maakte, is low-budget en met handcamera’s geschoten. Zelfs de kleuren zijn tamelijk flets, want deze film vertelt niet over een schitterend bestaan. De personages zijn gevangen in schemering, met slechts het lied en de drank om hen te troosten.

Gevangen van de grond verbeeldt de droom, het verlangen van de Finnen naar hun “Sprookjesland”. Ze zingen er over in een karaokebar, of het wordt vertolkt door een Dries Roelvink-achtige artiest die optreedt voor een poster van zichzelf toen hij nog niet grijs was. “Het land over de oceaan, daar zweeft mijn lied, als een vogel. Maar anders dan de vogels doen, zou ik daar eeuwig blijven”. De Finnen dansen menig tango uit de maat, struikelen en zingen vals, maar het verlangen, de melancholiek, komt uit hun hart.

Waardering: ***

Gevangenen van de grond (2009)
Regie: Stella van Voorst van Beest
Scenario: Stella van Voorst van Beest
Producent: Denis Vaslin
Camera: Sander Snoep
Montage: Jan De Coster
Genre: Documentaire
Taal: Fins
Duur van de film: 89 minuten
Te zien vanaf: 2 oktober 2009