web analytics

Hitte Harara

Reacties zijn gesloten

Twee naïeve jonge ‘vriendinnen’, die zich gedragen alsof ze dertien zijn, willen een nagel-hennastudio beginnen. Ze besluiten naar Marokko te gaan om lampen en tegeltjes te kopen; omdat dat daar goedkoper is. Buiten het feit dat deze veronderstelling, die als basis dient voor het hele filmavontuur, de nodige vragen oproept, rammelt er nog wel meer aan Hitte Harara.

 

 

Naïef
Nancy, een volkse Nederlandse, en Raja, half Marokkaans, zijn rond de twintig jaar oud en hebben grootse plannen. Ze willen een nagel-hennastudio beginnen, waarmee ze niet alleen verzekerd zijn van een beroep dat ze zelf leuk vinden, maar ook kunnen dromen over financiële onafhankelijkheid. Het tweetal vertrekt naar Marokko, omdat men daar goedkoper inkopen kan doen. Kennelijk vergeten ze hierbij de ellenlange autorit, de bootreis, geld aan benzine, drank, voedsel en andere uitstapjes en bezigheden. Verder schijnt het tweetal een nogal innige vriendschap te hebben, die in Marokko door toedoen van twee jongens danig op de proef wordt gesteld, maar ook dit wordt in de film niet duidelijk. Eerder het tegendeel lijkt waar. 

 

We zijn namelijk nog niet onderweg, of de twee hebben al ruzie. In een nogal warrige proloog, blijkt bovendien dat de band tussen Nancy en de familie van Raja op zijn zachtst gezegd niet al te best is. Nu is daar ook alle reden toe, want Nancy is het prototype domme blondje, dat maar een jongen hoeft te zien om meteen alles om haar heen te vergeten. Ook staat ze naïef onbezorgd en luchtig, iets té luchtig, in het leven. Raja is wat dat betreft heel anders, en ondanks dat ook zij rare karaktertrekken vertoont – zo wisselen haar stemmingen van het één op het andere moment en verandert gezonde argwaan plots in een niet gefundeerde gastvrijheid -, lijkt ze toch net iets slimmer te zijn dan Nancy. 

 

Door de grote karakterverschillen lijken de ruzies logisch en vraag je je als kijker af waarom de twee überhaupt vriendinnen zijn. Daar nergens in de film ook maar een enkele gegronde reden gegeven wordt en je de twee alleen maar ziet kibbelen, bekruipt je al snel het gevoel dat de hele trip naar Marokko – en dus de film – nutteloos is. Want waarom al die moeite doen als uit alles blijkt dat de relatie tussen de twee nooit lang stand kan houden? Samen met de aan alle kanten krakende veronderstelling waarmee men naar Marokko vertrekt, zijn twee van de voornaamste aannames van de film al dermate ongeloofwaardig, dat veel kijkers snel af zullen haken.

 

 

Miss Marokko
Lodewijk Crijns maakte in 2003 de telefilm Loverboy, een vlot gemonteerde en met flink wat popmuziek voorzien drama over de gevaren van loverboys. Het concept en de aanpak van die film lijkt als raamwerk te fungeren voor Hitte Harara. De naïviteit van het hoofdpersonage in die film speelt ook in deze film een belangrijke rol. De gemakzucht en soms onbedoeld komische goedgelovigheid – beter gezegd: sulligheid – waarmee met name Nancy in het leven staat, roept in plaats van sympathie, antipathie op: ze vraagt er ook zelf om.

 

Waar Loverboy nog enigszins gered werd door de technische aanpak van het geheel, faalt Hitte vooral door een bedenkelijke geluidsafwerking. Net als zijn voorganger zit ook Hitte dichtgeplamuurd met muziek, veelal afkomstig uit de popcultuur. Deze overstemt de dialogen meer dan eens. Erger is de constatering dat de dialogen tussen de hoofdpersonages op een dermate slechte manier gedubd zijn, dat ze qua intonatie onnatuurlijk op de kijker overkomen. Alsof de twee ook daadwerkelijk dertien jaar zijn. Dit ligt vanzelfsprekend niet alleen aan de dubbing, maar ook aan de vaak geforceerde dialogen tussen beide karakters en de kwaliteiten van de actrices. 

 

Scenariotechnisch zit het dus allemaal niet al te best in elkaar. Buiten de hierboven aangehaalde mankementen – de discutabele aannames, geforceerde dialogen en té naïeve karakters – is er van enige karakterontwikkeling geen sprake. Als het duo weer terug is uit Marokko, waar vanalles gebeurd is wat een normaal mens wel enigszins aan het denken zou zetten, is Nancy nog steeds een naïeve en sullige meid. Exemplarisch is haar keuze aan het einde van de film. Ze vlucht: problemen worden nog steeds niet erkend, maar de rug toegekeerd en luchtig weggewuifd. Raja lijkt iets meer verantwoordelijkheidsgevoel en gezond verstand te vertonen, maar door het matige en over-the-top acteerwerk van Nabila Marhaben – Miss Marokko Nederland 2006 – blijft ook zij steken in een kinderlijk naïef karakter, met weinig diepgang en hoop op iemand die het wel begrijpt. Net als de film zelf.

 

Waardering:
* half

 


 Hitte Harara (2007)
 Regie: Lodewijk Crijns
 Scenario: Rosan Dieho, Lodewijk Crijns
 Producent: Motel Films
 Camera: Joost van Herwijnen
 Muziek: Bart van de Lisdonk
 Montage: Herman P. Koerts
 Met: Bracha vam Doesburgh, Nabila Marhaben, Fehd el Ouali, Abdullah El Baoudi, Wimie Wilhelm, e.v.a.
 Taal: Nederlands, Marokkaans
 Duur van de film: 96 minuten / Kleur

 

 

 

Reacties zijn gesloten.