Sommige korte films, zien buiten enkele festivals en een sporadische uitzending op tv nimmer het daglicht. Op het Nederlands filmfestival worden vele lange films ingeleid door een korte film, meestal van een andere maker. Een greep uit het assortiment.

Uw Mening Graag (1989)
Regie: Heddy Honigman, naar een scenario van Heddy Honigman. 

Een jonge vrouw doet verwoedde pogingen om bij haar grote liefde in de smaak te vallen. Haar verleidingsmanoeuvres mislukken echter keer op keer. Actrice Anneke Blok won in 1989 voor haar rol in Uw Mening Graag het gouden kalf voor beste actrice. De film is onderdeel van ‘In the Picture Comedy’.  

Uw Mening Graag, van de hand van documentairemaakster Heddy Honigman is nogal truttig en oubollig. Als kijker is het tevens lastig om enige empathie op te wekken voor het hoofdpersonage, aangezien haar grote liefde totaal niet sympathiek is en het niet duidelijk wordt waarom zij nou zo heimelijk verliefd is. 

Waardering:
**

Regen (1929)
Regie: Joris Ivens, naar een scenario van Joris Ivens en Mannus Franken.

Joris Ivens, één van Neerlands bekendste documentairemakers, maakte in 1929 een filmische lofzang over één van de dingen die Nederland kenmerkt: de regen. Deze avant-garde klassieker van Ivens is één van de films die is opgenomen in de Canon van de Nederlandse film. 

Regen, met muziek van Hans Eisler (gecomponeerd in 1941) is een mooi samenspel tussen beeld en muziek. Niet overal werkt dit even sterk, maar bij vlagen lijkt de regen schitterend te dansen op de muziek. Helaas heeft de film hier en daar een overkill aan muziek; het zou waarschijnlijk vele malen beter zijn geweest wanneer men deze iets beter gedoseerd had. Ook had het filmpje wel iets korter gemogen. Klinkt enorm negatief, maar het zijn maar kleine kritiekpunten, grotendeels is Regen een mooi spel met licht.

Waardering:
*** half

Niks tegen Kees zeggen (2007)
Regie: Ari Deelder, naar een scenario van Ari Deelder en Willem Weemhoff.

Een huisvrouw krijgt bezoek van een vreemde man, die graag van het toilet gebruik wil maken. Ze laat de man binnen en vraagt zich ondertussen af wat haar man Kees ervan zou zeggen. Als de man op een wel heel vreemde manier vertrekt, besluit ze niks tegen Kees te zeggen. Niks tegen Kees Zeggen is onderdeel van programma Kort Rotterdams.

Raymonde de Kuyper (Roos uit ‘Villa Achterwerk’) speelt de weifelende huisvrouw, die in een voice-over overdenkt wat ze zich op de hals heeft gehaald door de vreemde man in huis te halen. Deze oubollige voice-over vertraagt het geheel nogal, waardoor er van een spanningsboog nauwelijks sprake is. De gimmick aan het einde is te flauw voor woorden.

Waardering:
**

Ebb (2007)
Regie: Marco Schürmann, naar een scenario van Marco Schürmann.

Een man trekt een oude, middeleeuwse kar – met daarop een boot – door de duinen richting het strand. Hier prepareert hij de boot vaarklaar om zijn laatste reis te voltooien. Ebb is onderdeel van het hoofdprogramma en de debuutcompetitie op het Nederlands Filmfestival.

Ebb is een dialoogloze, poëtische vertelling over een man die letterlijk zijn verleden met zich meezeult. Enigszins pretentieus – veel vertellen met weinig woorden – maar wel erg mooi gedraaid maakt van Ebb een nogal lege huls in een leuk jasje.

Waardering:
**

Pandora’s La (2007)
Regie: Ruud Schuurman, naar een scenario van Bert Bouma.

Verteld vanuit de point of view van een lade, zien we een stel handen van een vrouw door de la gaan, totdat ze een stel confronterende foto’s vinden. Een man komt binnen, waarop de vrouw een pistool uit de la pakt en de man met de foto’s confronteert. Na een ruzie tussen de twee gaat de la dicht. Even later trekt ze de la weer open.

Pandora’s La kent een leuk uitgangspunt (het point of view gegeven), maar is helaas niet bijster goed geacteerd door Hajo Bruins en bovendien erg houterig geschreven. Wel leuk dat de handen – die aan een vrouw vast blijken te zitten – op het eerste gezicht niet zijn wat je denkt dat ze zijn.

Waardering:
** half

Zone (2007)
Regie: Jean van de Velde, naar een scenario van Jean van de Velde.

Een man staat te wachten in een gang, waar schuifdeuren open en dicht gaan en zakenmannen langs komen lopen. Jean van de Velde laat zich met Zone van zijn experimentele kant zien. De film zit in de Gouden Kalf competitie voor de beste korte film.

Zone is schitterend gedraaid: Van de Velde speelt ingenieus met de focus, waardoor er zo nu en dan een compleet isolement ontstaat. Het pretentieuze verhaal laat helaas meer vragen dan antwoorden achter. Jammer.

Waardering:
**