web analytics

NPS Kort! 2007

Reacties zijn gesloten

NPS Kort! is een initiatief van de NPS in samenwerking met het Filmfonds. Dit jaar is het alweer de zevende lichting korte films, waar veel nieuwe gezichten (in combinatie met wat meer ervaren mensen) hun kwaliteiten kunnen laten zien. Meer dan honderd scenario’s werden ingestuurd, waarvan er uiteindelijk tien werden uitgekozen. De filmpjes uit NPS Kort! 2007 zullen binnenkort uitgezonden worden op televisie. De vorige zes edities zullen begin oktober voor het eerst op dvd verschijnen.

Koest
Regie: Simone van Dusseldorp, naar een scenario van Mieke de Jong.

Eén van de leukste kortfilms van dit jaar komt van de hand van Simone van Dusseldorp, die vorig jaar met Subiet één van de beter One Night Stands van die lichting afleverde. Koest gaat over de kleine jongen Dédé, die thuis geen aandacht krijgt van zijn ouders en hierop besluit een vriendschap af te sluiten met een hond. Hierdoor begint hij nogal hondse trekjes aan te nemen. Zijn vader weet niet wat hij met dit probleem aan moet.

Koest is een leuk en speels verhaal over de problematiek waar Nederland al jaren mee kampt; overdrukke ouders die geen tijd meer hebben voor hun kinderen. Scenariste Mieke de Jong (o.a. Johan, Lepel en Knetter) pakt dit probleem lekker luchtig aan, waardoor het drama nooit de boventoon gaat voeren. Het einde is wellicht een beetje klef, maar werkt in deze setting juist erg goed.

Waardering:
****

El Mourabbi
Regie: Sasha Polak, naar een scenario van Bastiaan Kroeger.

Regisseuse Polak en scenarist Kroeger studeerden aan de NFTA beide af met Teer, één van de betere eindexamenfilms van de lichting van vorig jaar. El Mourabbi gaat over een 17-jarige pizzakoerier, die bij het bezorgen van zijn pizza’s bij iemand een baby voor de deur vindt. Als niemand thuis blijkt te zijn, ontfermt hij zich over deze baby, maar dit lijkt makkelijker gezegd dan gedaan.

Wat El Mourabbi precies duidelijk wil maken blijft enigszins in het midden en uiteindelijk is het geheel nogal ‘leeg’. Het verhaal kabbelt een beetje voort, de pizzakoerier kent enkele obstakels en neemt dan een beslissing. Hoewel de keuze begrijpelijk is voor de voortgang van het verhaal, is het vreemd dat helemaal niemand de baby opmerkt, terwijl deze toch vrij nadrukkelijk aanwezig is.

Waardering:
**

Sarah en Hij
Regie: Anne de Clerq, naar een scenario van Don Duyns.

Regisseuse De Clerq maakt met Sarah en Hij haar regiedebuut. De film gaat over Sarah en haar relatie met Steven, die bij thuiskomst toch niet zo aardig en goed blijkt te zijn. Steven loopt kwaad weg, Sarah kijkt hem na uit het raam. Ze veegt langs haar oog en ziet dat een wimper aan haar vinger is blijven kleven. Sarah ziet nu haar leven, weerspiegeld aan dat van vier andere stelletjes, die ieder met dezelfde problemen lijken te kampen als Sarah en Steven.

Sarah en Hij lijkt gecompliceerd en lastig te volgen, maar als je eenmaal door hebt hoe de vork in de steel zit, blijkt dit nogal mee te vallen. Karien Noordhoff (bekend uit onder andere Keyzer & De Boer Advocaten) en Gijs Naber (Cool! en 06/05) spelen respectievelijk Sarah en Steven, de hoofdrollen (en tegelijkertijd ook weer niet) uit het verhaal. Afgewisseld met vier andere stelletjes (of zijn het nou toch Sarah en Steven in andere gedaanten?) krijg je een leuk portret van twee mensen die het allemaal wel goed bedoelen, maar de echte intentie missen. Helaas doet de film hier en daar een beetje te gekunsteld aan, waardoor je na een poosje meer op de structuur, dan op de film zelf aan het letten bent.

Waardering:
*** half

Balbezit
Regie: Willemiek Kluijfhout, naar een scenario van Iris Huizinga.

Kluijfhout en Huizinga hebben met Balbezit een nogal vreemde (in de goede zin van het woord) film gemaakt. Balbezit gaat over aanvoerder Willem (Peter Heerschop) die, na een plaatselijke amateurwedstrijd te hebben gespeeld, de bal terug wil hebben en deze uit de sloot moet gaan vissen.

Als cabaretier is Heerschop uitstekend, als acteur heb je toch altijd het idee dat je naar Peter Heerschop aan het kijken bent in plaats van naar het personage dat hij speelt. Wellicht een verkeerde castingkeuze dus. Balbezit is mooi gedraaid; enkele mooie wijde shots, waarin de mistroostigheid van een amateurclub ervan af druipt. Het verhaal lijkt zichzelf te veel te herhalen, totdat de film lichtjes omslaat en met één simpel gegeven een wat wrangere sfeer creëert. Je wilt lachen, maar eigenlijk mag het niet. Dat is knap. Dat Balbezit dan wordt afgedaan met een flauwe gimmick is jammer, maar niet geheel ongebruikelijk bij korte films. Soms werken ze, soms niet. Balbezit hangt er een beetje tussenin.

Waardering:
*** half

Ongezien
Regie: Boris Pavel Cohen, naar een scenario van Anjet Daanje.

Niet alleen jonge honden, maar ook de wat oudere generatie filmmakers komt aan bod in NPS Kort!. Cohen maakte een kleine tien jaar geleden Temmink, met Jack Wouterse in de hoofdrol. Sindsdien maakte hij nog enkel korte films en de televisieserie De Negen Dagen van de Gier. Scenariste Daanje kennen we onder andere van andere NPS Kort! films als Dajo en Raak (beide van regisseur Hanro Smitsman) en De Getuige (Erik de Bruyn).

Ongezien is de meest poëtische film van de lichting Kort! van dit jaar. We volgen de blinde Mara, die een gelukkig leven leidt, totdat een onbekende man haar de weg vraagt. Ze wordt verliefd op hem. De man is voor haar perfect, ondanks dat ze hem niet kan zien en nog niet heeft aangeraakt. De dromerige voice-over en de esthetische beelden – waarin nauwelijks de omgeving te zien is en we zo in het isolement verkeren waarin Mara al haar hele leven zit – zijn een lust voor oog en oor, maar zorgen tegelijkertijd ook voor een mate van afstandelijkheid.

Waardering:
*** half

Zucht
Regie: Margien Rogaar, naar een scenario van Tiyying Liu..

Rogaar maakte eerder in de eerste lichting One Night Stand de coming-of-age film Au Cigogne! en vorig jaar schreef en regiseerde ze de lange speelfilm Maybe Sweden.

Zucht is een frisse en leuke film, die op een grappige manier speelt met de conventies van de prille liefde. De twaalfjarige Erik gaat zwemmen met Sofie en haar vader. Sofie is erg geïnteresseerd in Erik, maar deze lijkt meer interesse te hebben in haar vader. Dit klinkt op het eerste gezicht een beetje vies, maar niets is minder waar. Zucht brengt op een luchtige wijze het verhaal van een jongentje dat in een lichte identiteitscrisis verkeert. De film is erg mooi gedraaid en met een cast die niet voor elkaar onderdoet, mag Zucht als één van de betere films van deze Kort! serie worden gezien.

Waardering:
****

Missiepoo16
Regie: Anne van der Heide, naar een scenario van Lotte Tabbers.

Het regiedebuut van Anna van der Heide (die onder andere assistent was bij Cloaca) gaat over het 14-jarige meisje Rosan (Annabel van Lieshout), die met haar webcam een videodagboek bijhoudt. Het verhaal wordt in z’n geheel vertelt via deze webcam, waardoor je als kijker het idee hebt constant ‘in de actie’ te zitten. Rosan gebruikt haar dagboek om haar gevoelens te uiten en dit is nodig, zeker wanneer haar moeder een nieuwe vriend heeft.

Missiepoo16 (de nickname van Rosan op internet) is afwijkend van vorm in vergelijking met de meeste andere films uit de reeks, omdat je hier als kijker constant wordt aangesproken en zo actief deel uitmaakt van het verhaal. De film begint lekker luchtig, met hippe muziek en dito foto’s, geheel in de stijl van de jongeren van deze leeftijd. Het geheel wordt na verloop van tijd een tikkeltje grimmiger, waardoor zowel de film als Rosan iets minder te peilen valt. Is dit te danken aan het pubergedrag van Rosan, of het gebrek aan kernachtig iets vertellen? De waarheid zal in het midden liggen. Missiepoo16 begint leuk, maar duurt net iets te lang om dit ook te blijven, helaas.

Waardering:
***

Naar Anna
Regie: Lucas van Woerkum, naar een scenario van Anna Maria Versloot.

Lucas van Woerkum studeerde in 2004 af in de richting Audiovisuele Media aan de Hogeschool van de Kunsten Utrecht. Ook Anna Maria Versloot studeerde af aan diezelfde Hogeschool. Naar Anna is voor beiden hun eerste korte film.

Waar de vorige film afweek qua vorm, doet Naar Anna dit qua verhaal. In een futuristische setting wil vader Joost zijn dochter afhalen van school, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Veiligheid gaat boven alles, waardoor Joost allerlei papieren halen alvorens hij zijn dochter weer te zien krijgt. Al vrijwel meteen is duidelijk dat Naar Anna een aanklacht is tegen de bureaucratie in Nederland. Helaas doet men met dit gegeven niet veel bijzonders (Joost Prinssen mag nog wel even op komen draven, die uiteraard altijd wel leuk is om naar te kijken) en kabbelt het geheel een beetje voort, zonder echt interessant te worden. Jammer, want de klinische sfeer werkte weldegelijk.

Waardering:
***

Sahara
Regie: Ineke Houtman, naar een scenario van Ester Eva Damen.

Naast Boris Pavel Cohen is Ineke Houtman de enige regisseuse uit deze Kort!-reeks met al een redelijk rijk oeuvre. Houtman was eerder onder andere goed voor Madelief: Krassen in het Tafelblad en het geweldige Polleke, over een meisje en haar vriendje. Ester Eva Damen studeerde in 2001 af aan de Filmacademie en maakte sindsdien enkele dans- en korte fictiefilms.

Sahara gaat over Laura (Renée Fokker), een vrouw op middelbare leeftijd die met een knul van een jaar of 18 in bed ligt. Wanneer ze er tussenuit wil glippen, wordt ze door de jongen verbaal tegengehouden. Als ze later aan de thee zitten stelt de jongen voor dat Laura weg mag als ze eerlijk antwoord geeft op drie vragen. Laura mag daarop ook drie vragen aan de jongen stellen. Ze stemt toe.

Sahara gaat dit keer niet over een man, maar over een vrouw in een midlifecrisis, alhoewel dit nergens expliciet wordt genoemd. De opbouw van het verhaal is een beetje vreemd; hoe er naar het begin van het vragen stellen wordt toe gewerkt doet er eigenlijk helemaal niet toe en de keuze om het verhaal in bed te laten beginnen lijkt dan ook louter toeval. Als je je hier overheen kunt zetten, zie je een interessant geschreven en goed gespeeld verhaal over een vrouw die nogal in de knoop zit met haarzelf. Toch weet de film – met name door het gekunstelde karakter – niet de volle lengte te boeien, waardoor je als kijker op een redelijke afstand blijft.

Waardering:
***

Weg
Regie: Daniel Bruce, naar een scenario van Daniel Bruce en Paul Bontenbal.

Voordat hij naar Nederland kwam om een opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht te volgen, werkte Daniel Bruce als grafisch ontwerper in Zuid-Afrika. Scenarist Paul Bontenbal schreef onder andere het scenario voor de NFTA-eindexamenfilm van Arne Toonen: Anderland, naar het boek van Paul Biegel.

Weg gaat over een jonge vrouw (Nienke Römer), die alleen in auto op een verlaten weg paranoia raakt van de auto achter haar, die continue aan haar bumper kleeft. De film kent, als één van de weinigen deze reeks, een rasechte gimmick aan het eind; iets wat bijna nooit echt lekker werkt. Spelen met de verwachtingen van de kijker en deze op een andere manier inlossen is altijd gevaarlijk, maar bij korte films lijkt het haast vaak onontkoombaar. Zo ook hier, maar doordat het gegeven zo uit de lucht komt vallen, werkt het totaal niet. Het enigzins wrange gevoel dat het filmpje in eerste instantie oproept, maakt al gauw plaats voor het ‘was dit het nou?’ gevoel.

Waardering:
***

Reacties zijn gesloten.