NPS Kort, al jaren een ideaal initiatief van de NPS om jonge, veelal onbekende, filmmakers – in samenwerking met gevestigde makers – een kans te geven hun eerste stappen in de Nederlandse filmwereld te zetten. Filmmakers als Tamar van den Dop, Lodewijk Crijns en Hanro Smitsman kregen de afgelopen jaren de kans om te laten zien wat ze waard waren. Uit 99 ingezonden scenario’s hebben de NPS en de patriciperende fondsen opnieuw de tien beste schrijfsels uitgekozen, met als resultaat een nieuwe reeks NPS kort! films.
Akiko
Regie en Scenario: Michaël Sewandono
Michaël Sewandono volgde de Rietveld Academie in Amsterdam en maakt met Akiko zijn debuutfilm. Akiko gaat over het Aziatische meisje Akiko in een unheimlich landschap. Het is er donker; dan springen opeens de straatlantaarns aan. Eén voor één. Akiko lijkt de wereld te ontdekken, maar deze blijkt niet zo mooi als op het eerste gezicht llijkt.
Akiko is één van de weinige films in deze reeks die enorm tot de verbeelding spreekt. Visueel gezien is de film een plaatje, ware het niet dat het af en toe wat teveel opvalt dat de beelden uit een computer afkomstig zijn. Qua symboliek lijkt de film zo nu en dan zijn doel ook een beetje voorbij te schieten, als je na verloop van tijd door krijgt hoe de vork in de steel blijkt te zitten. Klinkt negatief, maar eigenlijk zijn dit de enige twee smetten op een mooie film.
Waardering:
*** half
Brat
Regie en Scenario: Berend en Roel Boorsma
Brat verteld het verhaal van een illigale Poolse seizoensarbeider die op het land van een echte Hollandse boer komt werken. De nukkige en weinig spraakzame boer neemt het niet zo nauw met de werktijden van de Pool. Maar deze lijkt zo zijn eigen reden te hebben om te gaan werken bij de boer.
Amerika heeft de Coen-brothers, onze benedenburen hebben de broertjes Dardenne en wij hebben de broertjes Boorsma. Wie? De broertjes Boorsma. Berend en Roel Boorsma. Twee namen die u op dit moment waarschijnlijk vrij weinig zullen zeggen. Toch gaat u er in de toekomst waarschijnlijk veel van horen, want de twee broers hebben een uitstekende film afgeleverd. Vooral het sterke camerawerk van Lex Brand (o.a. Alles is Liefde en Zomerhitte) valt op. De grauwe, geel-bruine look van de film zorgt ervoor dat je snel met het drama van de hoofdpersoon mee kan, omdat zijn ellende hierdoor bijna tastbaar wordt. Aan het eind zit het verhaal het drama een beetje in de weg, maar echt storend wordt dit nooit. Als onze broertjes maar half zo goed worden als de Coen’s dan zijn we al heel blij. Met Brat hebben ze in ieder geval een stap in de goeie richting gezet.
Waardering:
*** half
Dao
Regie: Marleen Jonkman, naar een scenario van Bastiaan Kroeger.
Regisseuse Marleen Jonkman studeerde in 2005 af aan de filmacademie, schrijver Bastiaan Kroeger volgde een jaar later. Hij schreef vorig jaar met El Mourabbi al een film in de NPS Kort! reeks. Dao gaat over een jonge Aziatische vrouw die in Nederland komt wonen, om haar leven door te brengen met de, wat oudere Michel. Zwijgend tast ze af en vindt ze even wat binding met het thuisland als ze bij de plaatselijke Chinees zitten, maar het wennen aan de Nederlandse gewoonten én aan Michel, blijkt toch lastiger dan gedacht.
Het moet een gekke gewaarwording zijn: ergens aankomen waar alles vreemd is. Hoofdpersoon Dao voelt zich vanaf het moment dat ze Michel ziet niet thuis in Nederland. Ze zegt weinig en we komen weinig over Dao te weten. De enige keer dat ze echt veel praat, is bij de plaatselijke Chinees. Daar praat ze honderduit, waar Michel – en wij als kijker – niets van verstaan. Even lijk je te voelen hoe Dao zich voelt, maar dan door de ogen van Michel. Verder kent Dao veel scènes in stilte, waar de Aziatische schone wat doelloos door het huis ronddwaalt. En zo voelt de film ook. Doelloos en nietszeggend. We krijgen namelijk vrij snel het idee dat we het allemaal wel eens vaker hebben gezien. Vaker, en ook beter.
Waardering:
**
De Laatste Dag
Regie: Saskia Diesing, naar een scenario van Helena van der Meulen.
Saskia Diesing studeerde aan de HKU, werkte jaren voor het VPRO-programma Waskracht en regisseerde in 2003 en 2004 respectievelijk een Lolamoviola en een One Night Stand film. Diesing is dit jaar tevens te zien met de One Night Stand (de derde reeks alweer) Taxi 65. Helena van der Meulen schreef onder andere het scenario van de films BlueBird (Mijke de Jong) en Gezocht: Man (Patrice Toye). De Laatste Dag gaat over een man in een wereld die niet geheel de onze lijkt. Het lijkt een toekomstige wereld, niet ver verwijderd van de onze. Mannen lopen rond met vrouwen, de één nog meer dan de ander. Zo ook onze hoofdpersoon. Maar bij hem lijken deze vrouwen meer een last, dan dat hij er daadwerkelijk van kan genieten.
De Laatste Dag kent potentie. Een fantasierijk verhaal, over een wereld zonder moralen en waar het recht van de sterksten geldt. Kill or be killed. Het is dan ook jammer dat de film erg blijft hangen in het basisidee, zonder dat er écht iets wezenlijks gebeurd. De hoofdpersoon loopt rond, jaagt wat mannen weg die zijn vrouwen willen afpakken, schuilt dan weer eens, om het hele ritueel vervolgens nog een keer te herhalen. Technisch gezien is er weinig mis met De Laatste Dag, maar het is echter verdomd moeilijk om ook maar iets te voelen bij de hoofdpersoon. En dat is enorm jammer, bij een gegeven met zulke potentie.
Waardering:
** half
Over Vis & Revolutie
Regie: Margien Rogaar, naar een scenario van Jacqeline Epskamp.
Regisseuse Margien Rogaar maakte vorig jaar met Zucht één van de mooiste films in de NPS Kort!-reeks. Oudgediende Jacqueline Epskamp kennen we onder andere van Loverboy (Lodewijk Crijns), Drift en de serie Stellenbosch (beide geregisseerd door Michiel van Jaarsveld). Over Vis & Revolutie gaat over een gepensioneerde vrachtwagenchauffeur die zijn dagen doorbrengt met vissen, samen met zijn vrouw. Maar wel hobbyvissen, omdat het een sport moet blijven. Met de vangst wil het echter niet zo vlotten, in tegenstelling tot de Polen naast hem. Die vangen de grootste joekels. Nieuwschierig gaat hij op onderzoek uit.
Over Vis & Revolutie geeft mooi de dagelijke sleur van onze gepensioneerde hoofdpersoon weer. Alhoewel velen erbij zweren, is vissen an sich al een enorme sleur. Tel daarbij op een vrouw die elke dag om dezelfde tijd na het eten een kopje koffie komt brengen en daarna samen gezellig naar Lingo wil kijken en de verveling van de hoofdpersoon is compleet. Maar wat de film nu precies wil vertellen, is niet helemaal duidelijk. Is de man wel gelukkig met zijn vrouw, of blijkt de ontmoeting met de Polen maar een ontmoetintg zonder verdere bedoelingen? Het blijft allemaal een beetje in het ongewis, waardoor Over Vis & Revolutie niet meer is dan een interessante, maar niet geheel geslaagde karakterschets.
Waardering:
** half
Ruwe Honing
Regie: Annick Vroom, naar een scenario van Robert van Dijk.
Vroom studeerde in 1991 af aan de Nederlandse filmacademie en maakte sindsdien verschillende (korte) films en documentaires. Robert van Dijk schreef verschillende theaterteksten en hij maakt met Ruwe Honing zijn filmdebuut. Ruwe Honing vertelt het verhaal van een echtpaar dat hun zoon gaat opzoeken. Al snel blijkt dat niet alles in orde is; niet met de zoon én niet met het gezin.
Ruwe Honing vertelt drama zoals het verteld dient te worden. Groots drama in kleine scènes. Nergens is het drama zichbaar, maar bijna in elke scène is het wel voelbaar. Spaarzaam wordt er omgesprongen met de dialogen, waardoor vooral vader en moeder (Johanna ter Steege en Wim Bouwens) kunnen schitteren. Erg mooi.
Waardering:
****
Salto Mortale
Regie: Vincent Schuurman, naar een scenario van Maarten van der Duin.
Vincent Schuurman regisseerde tv-series en maakt met Salto Mortale zijn debuut op het witte doek. Schrijver Maarten van der Duin schreef onder andere enkele afleveringen van Rozegeur en Wodka Lime en Westenwind. Salto Mortale vertelt de tragische geschiedenis van een jonge circusartiest – die op het punt staat de ´salto mortale´ te maken – die terugdenkt aan zijn moeder, ooit de ster van het circus.
Salto Mortale kent dramatisch gezien het probleem dat het teveel informatie bevat voor zo´n korte speelduur. Het zit vernuftig in elkaar, doordat twee verhaallijnen door elkaar gesneden worden. Die van de jonge circusartiest (Geza Weisz, zoon van regisseur Frans) die op het punt staat zijn ´salto mortale´ te maken en de geschiedenis van zijn vader en moeder, iets wat uiteindelijk weer invloed zal hebben op het heden. Het grootse drama wordt echter nooit voelbaar, omdat je nauwelijks iets met één van de hoofdpersonen hebt. Nu blijft het niet meer dan een kundig verteld verhaal, dat weinig met je doet.
Waardering:
** half
Succes
Regie en Scenario: Diederik Ebbinge
Diederik Ebbinge kennen we allemaal als één van de drie leden van ‘De Vliegende Panters’. Vorig jaar maakte hij met Naakt zijn eerste korte film. Succes is zijn tweede film in de NPS Kort!-reeks. Succes gaat over een weinig opvallende zakenman (Rene van ´t Hof), die een – op het oog – belangrijke presentatie lijkt te hebben. De man heeft succes en dit gaat hij vieren. Groots, maar dan wel op zijn manier.
Succes is één van de beste en vooral de grappigste films uit deze NPS Kort!-reeks. Rene van ´t Hof bewijst opnieuw een enorme aanleg voor komedie te hebben. De film heeft nauwelijks andere personages nodig en als ze er al zijn, staan ze allemaal in dienst van de grootmeester zelf. De absurditeit van het scenario draagt hier ook in positieve zin aan bij. Je krijgt bijna het idee dat je naar een sketch aan het kijken bent van ‘De Vliegende Panters’, alleen is het allemaal net iets gelaagder, scherper en dieper. Want als je na 10 minuten al van het hoofdpersonage bent gaan houden, heb je als maker en als acteur een knappe prestatie neergezet.
Waardering:
**** half
Terugweg
Regie en Scenario: Michael Helmerhorst en Henk Haselager
Michael Helmerhorst volgde mime aan de Amsterdamse theaterschool en is werkzaam als theater- en filmmaker. Henk Haelager volgde de filmacademie in Brussel en werkt als regisseur, scenarist en editor voor verschillende theaterstukken, documenaires, commercials en fictieprofecten. Terugweg gaat over twee meisjes die midden in de nacht op een tankstation vast komen te staan als één van de twee ruzie heeft gehad met haar vriendje. De enige manier om weer thuis te komen, lijkt de snelweg over te steken. Maar of dat nou zo´n goed idee was?
Qua cast zit het met Terugweg wel goed. Elske Rotteveel (die furore maakte met haar rollen in onder andere BlueBird en De Fuik) wordt bijgestaan door Anna Raadsveld, die we kennen van (eveneens) De Fuik en Timboektoe. Beiden hebben al bewezen dat ze tot de nieuwe lichting acteurs horen. Het zijn echter vooral de dialogen die beide dames de das om doen. Hierdoor ben je meer aan het luisteren naar wat ze zeggen, dan dat je echt in de spanning van het verhaal mee kan gaan. Want die spanning is er wel degelijk, maar de dialogen halen je net iets te vaak uit het verhaal. Jammer.
Waardering:
***
Vera
Regie: Thomas Korthals Altes, naar een scenario van Maarten Lebens.
Thomas Korthals Altes studeerde aan de Filmacademie af als regisseur. Maarten Lebens schreef de scenario´s van onder andere ´n Beetje Verliefd, Wild Romance en De Brief voor de Koning. Vera vertelt het verhaal over een museumsuppoost, die haar dagen slijt in het museum, zonder dat er ooit iets bijzonders gebeurd. Wanneer er voor Vera´s huis een zwerver ligt, besluit ze hem koffie en eten te geven. Niet veel later geeft ze hem ook een sleutel. Met chocola als communicatiemiddel ontstaat een bijzondere relatie.
Vera gaat over twee mensen die maar gebrekkig communiceren, waarschijnlijk omdat ze te weinig met mensen in contact komen. Maar meer nog uit angst om afgewezen te worden. Dit gebrek aan communicatie is af en toe wat gek en werkt niet altijd even goed, maar het zorgt wel voor leuke vondsten. Een ´brief´ geschreven met hagelslag zorgt voor een glimlach, zeker als je weet dat Vera dol op chocolade is. Dat je de twee nooit echt in één scène samen ziet is jammer, want hierdoor mis je eigenlijk wel het moment waarop je de hele film gewacht hebt en nu uitblijft.
Waardering:
***
Reacties zijn gesloten.