“Zorgvuldig opgebouwd maar voorspelbaar drama”
Waar Barry Atsma in HannaHannah al een bijrol speelde als geestelijk gehandicapte man, daar doet hij deze rol in Ooit nog eens dunnetjes over. Dit keer echter is het een dragende rol en is de toon van de film een stuk zwaarder. Slaagt hij er ditmaal wel in de juiste snaar te raken en niet te vervallen in een te stereotype vertolking waar een komedie om vraagt?
Onder regie van Jaap van Heusden, die eerder indruk maakte met zijn korte film Een ingewikkeld Verhaal, eenvoudig verteld, lukt hem dit wonderwel. De reacties op de situaties waarmee zijn personage (Jos) te maken krijgt – opbloeiende seksuele gevoelens, eenzaamheid en de dood – worden nergens ongeloofwaardig of banaal. Hiervoor is niet alleen de prima acteursregie van Van Heusden verantwoordelijk, maar ook het subtiele en, in positieve zin, minimale scenario van Jan-Willem den Bok.
Buiten Jos en zijn moeder spelen in Ooit namelijk verder alleen nog de vier muren van het flatje waar het tweetal hun dagen slijt, een boekje en een dode vogel een significante rol. Jos is vierendertig jaar oud en verstandelijk gehandicapt. Samen met zijn moeder woont hij al sinds zijn geboorte in een kleine flat. Om zijn nek hangt een boekje met plaatjes die Jos precies vertellen wat hij op ieder moment van de dag moet doen. Op deze manier probeert de moeder haar zoon enig gevoel van eigenwaarde en volwassenheid mee te geven. Dag in dag uit voeren de twee zo dezelfde routine uit. Tot op een dag het noodlot toeslaat en Jos zich moet redden met alleen zijn boekje.
Hoewel het naderende onheil en Jos’ reactie hierop subtiel worden ingeleid door de dood van een vogel en de manier waarop Jos hiermee omgaat uitgebreid te tonen, kunnen Van Heusden en Den Bok niet voorkomen dat Ooit aanvoelt als een herhaling van zetten. Waar in het eerste deel van de film doeltreffend wordt neergezet hoe het leven van Jos in elkaar zit en dat hij enkel door middel van herkenning handelingen kan herhalen, daar wordt al snel duidelijk naar welke climax de film toewerkt. Hierdoor voelt het tweede deel, waarin Jos er alleen voor komt te staan, iets te langdradig aan, ondanks dat de makers zich integer en oprecht met de materie hebben bezig gehouden. Feit is wel dat door deze voorspelbaarheid de film de kijker niet weet te pakken of ontroeren en hierdoor geen beklijvende indruk achterlaat.
Waardering: ***
Te zien: vrijdag 21 november, 22.45 uur, Nederland 2.
Goede film,zowel Jos als moeder overtuigend gespeeld.
Alleen de vraag : moeder heeft geen controlemechanisme ingebouwd ( buren of zo) en dat maakt het verloop van de tweede helft wat ongeloofwaardig.
Kies je voor het einde zoals gespeeld, dan zou ik deze actie van Jos(mooie man trouwens) eerder verwachten dan na 3 dagen.
Desondanks trof het verhaal mij zeer , proficiat met de film.