web analytics

Recensie: Hallelujah, tussen Storm en Stilte

Reacties zijn gesloten


Regisseur Kees Brouwer doet zijn best om het Urker mannenkoor zo divers en persoonlijk mogelijk weer te geven, maar anderhalf uur blijkt toch te lang voor dit onderwerp.

Natuurlijk gaat Hallelujah niet alleen over kerkgezang. Verschillende zangers verschijnen voor de camera en beschrijven hoe het koor en de muziek heeft geholpen op belangrijke punten in hun leven. De mannen laten zien dat het niet alleen verzachtend werkt bij nare gebeurtenissen, maar dat er ook positieve dingen uit kunnen ontstaan.

Door de anekdotes komt het koor wat meer tot leven. Soms zijn ze zelfs ontroerend, maar toch blijft het te vaak aan de oppervlakte. Ze zorgen niet voor nieuwe inzichten. Het dorp Urk, en zijn beroemde koor, blijft een schijnbaar geïsoleerde wereld. Dat versterkt het gevoel van verbroedering en saamhorigheid dat het dorp en de kerk uitstralen, maar maakt het wel lastig om als kijker gepakt te worden. Je maakt kennis met een aantal personen, maar leert nooit echt de groep kennen. 

Hallelujah wordt nergens echt boeiend of verrassend. Hoewel Brouwer zijn best doet om het mannenkoor dichterbij te brengen, weet hij het onderwerp niet zo aan te reiken dat ook een buitenstaander zich voelt aangesproken.

Waardering: ** half 

Op televisie: dinsdag 4 januari, 20.20 uur, Nederland 2.

Het Urker Mannenkoor: Hallelujah, tussen Storm en Stilte (2011)
Regie en scenario: Kees Brouwer
Camera: Jackó van ‘t Hof
Producent: Wink de Putter
Geluid: Jillis Schriel
Montage: Stefan Kamp
Taal: Nederlands / Kleur
Speelduur: 90 minuten