web analytics

Recensie: Lucia de B.

Reacties zijn gesloten

LuciaDeB

6 jaar lang zat Lucia de Berk in de gevangenis. Ze werd in 2003 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor meervoudige moord en pogingen tot moord. Metta de Noo en haar broers Ton en Bram Derksen hadden twijfels bij dit proces en de veroordeling van Lucia de B. was volgens hen een justitiële dwaling. In 2008 werd de zaak heropend en in 2010 werd Lucia daadwerkelijk vrijgelaten. Dit is het bekende verhaal waarover in de media uitgebreid verslag is gedaan. In Lucia de B. wordt dat verteld uit het oogpunt van een ambitieus meisje dat bij het OM gaat werken.

Judith Jansen is jong, ambitieus en heeft net haar studie cum laude afgerond. Ze mag aan het werk bij het Openbaar Ministerie als assistent van de Officier van Justitie. De eerste zaak die haar voorgeschoteld wordt is die van Lucia. Ze gaat vol overtuiging op zoek naar bewijs dat tegen de verpleegkundige gebruikt kan worden. Ze is er van overtuigd dat Lucia schuldig is en ze weet doorslaggevende argumenten te brengen. Maar halverwege het proces begint Judith te twijfelen aan het bewijsmateriaal dat er is geleverd. Ze gaat van een heel andere kant naar het proces kijken en sluit zich dan aan bij de andere partij.

Twee perspectieven
In het begin van de film volgen we vooral het verhaal van Lucia. Vanaf het moment dat ze wordt opgepakt verschuift het perspectief grotendeels naar het verhaal van Judith, die graag officier van Justitie wil worden. Deze tweedeling zorgt ervoor dat de gemaakte fouten van de rechtspraak worden blootgelegd, maar tegelijkertijd krijgt de film een flinke lading emotie doordat we ook het verhaal van Lucia zelf te zien krijgen. Het is daardoor geen eenzijdig verhaal van een rechtszaak maar ook een verhaal dat je op intieme wijze betrekt bij het lot van de veroordeelde.

Mediacircus
Naar de onterechte behandeling die Lucia de B. heeft gehad in de rechtszaal is nooit een goed onderzoek gedaan. De redenen die we in de rechtszaak krijgen voorgeschoteld om haar toch te vervolgen zijn verbazingwekkend. In de media was uitgebreide aandacht voor de zaak en ook zij  leken al overtuigd van de schuld van Lucia de Berk. Het wordt in deze film pijnlijk duidelijk welke redenaties en belangen daar achter zouden kunnen zitten. Het brengt twijfels over het Nederlandse bureaucratische rechtssysteem. De film toont hoe een jonge, frisse blik inzicht kan bieden in een zaak die door ervaren krachten verkeerd wordt ingeschat.

Paula van der Oest heeft haar sporen al lang en breed verdiend maar met Lucia de B. laat ze opnieuw zien dat ze een van de beste regisseuses van Nederland is. Lucia de B. is emotioneel, spannend en kritisch. De hoofdrollen worden goed vertolkt door Ariane Schluter en Sallie Harsmen. Als de rest van de cast dan ook nog bestaat uit Annet Malherbe, Barry Atsma en Fedja van Huêt dan  kan er eigenlijk ook maar weinig misgaan. Met de film Lucia de B. is ook weinig mis en het heeft een belangrijke boodschap die goed is uitgedragen.

Waardering: ****

Regisseur: Paula van der Oest
Scenario: Moniek Kramer i.s.m. Tijs van Marle
Producent: Rinkel Film
Muziek: Adam Nordén
Met: Ariane Schluter, Sallie Harmsen, Annet Malherbe, Fedja van Huêt, Barry Atsma, Marcel Musters, Marwan Kenzari
Taal: Nederlands
Speelduur: 97 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 3 april 2014

Een gedachte over “Recensie: Lucia de B.

  1. “Lucia de B.” van Paula van der Oest is er kennelijk op gericht om sympathie en begrip te wekken voor de treurnis die een – uiteindelijk vrijgesproken – verdachte in een roemruchte strafzaak ondergaat. Daarin is de regisseuse, naar mijn mening, in hoge mate geslaagd. Minder geslaagd vind ik het dat de film – wellicht onbedoeld, of toch bewust? – de suggestie wekt geheel op waarheid te zijn gebaseerd. Ook als de film voorspiegelt dat de Officier van Justitie doelbewust ontlastend materiaal achterhoudt, als ook als nauw en dubieus te bestempelen contacten onderhoudt – en als het ware lijkt samen te spannen – met de ziekenhuisdirecteur, de deskundige en de leden van de Rechtbank. Juist op grond van deze onderdelen kan bij het – niet juridisch geschoolde en niet in de wereld van de rechterlijke macht en de advocatuur ingevoerde – publiek de indruk worden gewekt dat Vrouwe Justitia de waarheid niet zo nauw neemt en uitsluitend uit is op prestige en om te scoren, desnoods ten koste van de verdachte. Ronduit storend vond ik dat het hoger beroep door dezelfde Officier van Justitie wordt behandeld. Ook dat, als in hoger beroep uitspraak wordt gedaan, de deurwaarder roept “De rechtbank”, terwijl het beroep toch door een gerechtshof is behandeld. Kennelijk is er voor deze aspecten niet veel aan serieuze research gedaan. Enkele minpuntjes bij een overigens verder zeer boeiende film met een ronduit indrukwekkende vertolking door Ariane Schluter van de rol van Lucia de B.

Reacties zijn gesloten.