“Huilen vol overgave”
Stella’s Oorlog is de eerste telefilm uit de lichting van 2009 die in de bioscoop verschijnt. De afgelopen paar dagen werd het filmnieuws gedomineerd door berichten over de weigering van Stella’s Oorlog in de Pathé bioscopen. Een enorme aderlating voor regisseur Diederik van Rooijen, aangezien deze met Stella’s Oorlog een verhaal vertelt dat écht verteld moet worden. Stella’s Oorlog is een film die het verdient door een groot publiek gezien te worden.
Standpunt
Stella’s Oorlog vertelt het actuele verhaal over de naweeën van een oorlog – in dit geval de oorlog in Afghanistan – op het thuisfront. Stella (Maartje Remmers) heeft het erg moeilijk wanneer haar broertje Twan (Teun Kuilboer) overlijdt tijdens een missie waar het peloton stuit op een bermbom. Stella’s man Jur (Javier Guzman) keert vervolgens als een totaal ander persoon terug uit Afghanistan. Hij heeft minder oog voor Stella en hun kindje en begint zich steeds meer terug te trekken. Langzamerhand ontstaat bij Stella het idee dat er iets anders in Afghanistan is gebeurd dan door de media naar buiten is gebracht. Stella ontketent haar eigen oorlog als ze op zoek gaat naar de waarheid achter de dood van haar broertje.
Actueler kan een thema van een film bijna niet zijn, aangezien we op dit moment nog midden in de oorlog in Afghanistan zitten. In de Verenigde Staten verschijnen al een tijdje films over de mindere kanten van de oorlog en nu lijkt Nederland er ook klaar voor. Het grootste verschil tussen de films uit de VS en Stella’s Oorlog is dat Diederik van Rooijen met zijn film de oorlog wel heel dichtbij heeft gebracht en je aan het eind van de film zeker stof tot nadenken geeft. Een sterk punt aan de film is ook dat het niet per se een standpunt inneemt. Er blijkt iets verschrikkelijks te zijn gebeurd, veroorzaakt door mensen waarvan je het misschien niet verwacht, maar juist aan het einde van de film laat Stella’s Oorlog zien waartoe mensen in staat zijn. En dat dit nu juist Nederlanders blijken te zijn maakt het allemaal nog net wat heftiger.
Onmacht
Visueel gezien oogt Stella’s Oorlog prachtig, zoals we inmiddels wel gewend zijn van cameraman Lennert Hillege (Het Paard van Sinterklaas, Langer Licht, Kan door Huid Heen). Daarnaast schittert de film ook op acteergebied. Uiteraard alle lof voor Maartje Remmers, die in haar eentje de film weet te dragen. Ze weet je bij de keel te grijpen en de onmacht van haar personage voelbaar te maken. Toch is het Thijs Römer – die samen met Stella’s broertje en haar man in het peloton zat – die de beste prestatie van de film neerzet. Voor het eerst weet Römer écht te emotioneren door een mens van vlees en bloed neer te zetten, die kwetsbaar durft te zijn door te huilen zoals het een echte man betaamt: vol overgave. Een rol die je onder je huid gaat zitten en alle negatieve verhalen omtrent zijn regiekwaliteiten of acteerprestaties in een tel van tafel veegt. Hulde!
Verwarring
Helaas kent het script op enkele punten wel wat mankementen, waardoor sommige belangrijke plotelementen pas met terugwerkende kracht weten te werken. Al vrij snel vindt een ingrijpend voorval plaats, dat je pas aan het eind van de film echt begrijpt. Hierdoor kost het moeite om met hoofdpersoon Stella mee te blijven gaan, omdat op dit moment vooral de verwarring is toegeslagen bij de kijker. Toch valt hier wel iets voor te zeggen, want ook Stella weet niet wat er aan de hand is. Niet alleen jij als kijker voelt zich zo, maar ook Stella voelt dezelfde verwarring, waardoor de zoektocht naar de waarheid nog indringender en meeslepender wordt. Dit plotelement is dus volkomen begrijpbaar, maar heeft helaas niet de impact die het zou moeten hebben. Buiten dit is Stella’s Oorlog een dappere film over een onderwerp dat waarschijnlijk weinig ver van de waarheid af zal liggen, wanneer over enkele jaren de gruwelverhalen aan het licht zullen komen.
Waardering: ****
Stella’s Oorlog (2009) Regie: Diederik van Rooijen Scenario: Hugo Heinen, naar een verhaal van Diederik van Rooijen Producent: Jan van der Zanden en Wilant Boekelman Camera: Lennert Hillege Muziek: Bart Westerlaken Montage: Moek de Groot Met: Maartje Remmers, Javier Guzman, Thijs Römer, Anna Drijver, Micha Hulshof, Teun Kuilboer e.v.a. Taal: Nederlands Duur van de film: 90 minuten / Kleur Te zien vanaf : 19 februari 2009 |
Dat Pathé heeft besloten om de film niet in haar bioscopen te draaien zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat de film al op 16 mei op de televisie te zien is.
Desondanks is de film zeer de moeite waard om alsnog in de bioscoop te gaan bekijken.