web analytics

The Player

Reacties zijn gesloten

“Appels persoonlijke zoektocht naar zijn vader.”

‘In het casino heb je geen verleden, alleen een toekomst.’ Eén van de gevolgde personages in de op het IDFA bekroonde The Player windt er geen doekjes om: in het casino is alles mogelijk.

‘Het casino geeft je een bevestiging van je bestaan. Als je wint ben je uitverkoren. Een goddelijke uitverkorene’, vervolgt de pokeraar. Het casino is zijn thuis. Zou hij moeten kiezen tussen het casino en zijn vrouw, dan zou hij zonder enige twijfel voor eerstgenoemde gaan. ‘De vrijheid die je in het casino voelt, voel je nergens. Het idee van ‘ik wil gokken, maar ik zit hier’, daar is niet mee te leven.’

Persoonlijk
Documentairemaker John Appel (André Hazes – Zij gelooft in mij, The last Victory) onderzoekt in The Player de aantrekkingskracht van de gokwereld, de roes van het winnen of verliezen. Aan de hand van drie centrale personages construeert hij zo tevens een beeld van zijn eigen vader, volgens Appel zelf een avonturier die wel van een gokje hield. Overal waar hij naartoe ging en alles wat hij zag werd gepromoveerd tot een kansspel. Van het ongevraagd overnachten in de tuin naast een dure villa tot het(op)bieden op huizen en stukken grond; Appels vader was er niet vies van.

Vertrekkend vanaf de laatste brief die vaderlief aan zijn zoon schreef, gaat Appel op zoek naar diens drijfveren en verlangens. De drie afzonderlijke verhaallijnen – naast de pokeraar portretteert de regisseur bookmaker bij paardenraces én Gerard Cox look-a-like Harry Engels, en oplichter Harry Hofland – moet niet alleen de kijker, maar ook Appel zelf inzicht geven in de gedachtegang en belevingswereld van zijn vader.

Vakkundig
Ondanks deze persoonlijke invalshoek slaagt Appel er niet in de kijker mee te slepen of de kick die de spelers beleven aan hun gokavonturen voelbaar te maken. Daarvoor worden de verhalen van de sprekers visueel te weinig ondersteund en is de structuur van de documentaire te vrijblijvend. Wat overblijft zijn drie (vaak) aandoenlijke, onderhoudende en vakkundig gemaakte portretten, die voldoende inzicht bieden in de ware wereld van de gokker, maar ook niet meer dan dat. Het risico dat de gokkers zo kenmerkt, is bij Appel slechts bij vlagen aanwezig.

Waardering: ***

The Player (2009)
Regie:
John Appel
Producent:
Carmen Cobos
Camera: Erik van Empel
Geluid: Mark Wessner
Montage: Mario Steenbergen
Taal: Nederlands
Speelduur: 85 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 7 januari 2010

Reacties zijn gesloten.