“Standpunt 4, het huisje van Scheffers” klinkt een voice-over. In beeld is geen huis te bekennen.

Het eiland Tiengemeten was vroeger weinig meer dan water en riet. Een eeuw geleden is het op de zee veroverd en verbouwd tot landbouwgrond. In Weemoed & Wildernis domineren ploegen en oogstmachine aanvankelijk het beeld, maar deze maken plaats voor schuif- en graafmachines. Tiengemeten wordt teruggegeven aan de natuur. In de vijftien jaar dat Digna Sinke het eiland bezoekt bouwt Rijkswaterstaat aan een “wildernis” en daarvoor worden kreken gegraven, bomen gekapt en op andere plekken bomen geplant.

Met knappe vergezichten en stille natuurplaatjes is de documentaire van regisseur Digna Sinke vergelijkbaar met het rustige Voorland (2005) van Eugenie Jansen over de uiterwaarden bij Loowaard. Er is één groot verschil: Digna Sinke maakt zelf onderdeel uit van haar film.

Auteur centraal
In een voiceover verbindt Sinke de vergankelijkheid van het eiland aan dat in haar eigen leven en vertelt ze wat ze mee maakte in de vijftien jaar dat de opnames duurden. Het huisje van Scheffers, de natuur, het leven, alles lijkt tijdelijk te zijn. De tamelijk centrale rol van de auteur wordt versterkt door de nadruk die Digna Sinke legt op de constructie van haar documentaire. “Camera loopt”, klinkt de stem van de cameraman terwijl Sinke uit beeld rent, even later dirigeert de regisseur van achter de camera de personages. Telkens worden vaste cameraposities door de voiceover benoemt: “Standpunt 2. Plaats op de weg aangegeven door geel kruis. Statiefhoogte 65 centimeter.”

Weemoed & Wildernis wijkt af van andere landschapsverfilmingen door een accent te leggen op film als creatie van een persoon. Het resultaat is een ietwat experimentele documentaire, die niet gelijk voorbijvliegt, maar even blijft hangen.

Weemoed & Wildernis (2010)
Regie en scenario: Digna Sinke
Camera: Jan Wich & Goert Giltaij  e.a.
Editor: Albert Elings
Productie: SNG Film
Taal: Nederlands
Speelduur: 88 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 2 september 2010